საქართველოს სამოციქულო ავტოკეფალური მართლმადიდებელი ეკლესია: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''[[საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის მეოთხე ადგილობრივი კრება|მეოთხე საეკლესიო კრება]]''' შედგა თბილიშითბილისში, 1927 წელს 21-27 ივნისს, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქად აირჩიეს [[ცხუმ–აფხაზეთის ეპარქია|ცხუმ–აფხაზეთის]] მიტროპოლიტი [[ქრისტეფორე III (კათოლიკოს-პატრიარქი)|ქრისტეფორე III (ციცქიშვილი)]].

'''[[საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის მერვე ადგილობრივი კრება|მერვე საეკლესიო კრება]]''' შედგა თბილიშითბილისში, 1937 წელს. მოახდინეს სინოდის რეორგანიზაცია; შემოღებულ იქმნა კათალიკოს-პატრიარქის სახით ერთპიროვნული მართვა-გამგეობა. სინოდს ეწოდა კათალიკოსის თანასინოდი. უწმინდესისა და უნეტარესის ასეთი გადაწყვეტილებები გამოწვეული იყო საქართველოს ეკლესიაში შექმნილი რთული ვითარებითა და იმ უთანხმოებებით, რომლებიც არსებობდა ზოგიერთ მღვდელმთავარსა და კათოლიკოსს შორის.

'''[[საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის მეცხრე ადგილობრივი კრება|მეცხრე საეკლესიო კრება]]''' შედგა თბილიშითბილისში, 1952 წელს, 5 აპრილს. აირჩიეს კათალიკოს-პატრიარქად ურბნელი მიტროპოოლიტი [[მელქისედეკ III (კათოლიკოს-პატრიარქი)|მელქისედეკ III (ფხალაძე)]]. კათოლიკოს მელქისედეკის დროს, განსაკუთრებით [[იოსებ სტალინი|სტალინის]] გარდაცვალების შემდეგ, როცა პოლიტიკური ცხოვრების ერთგვარი ლიბერალიზაცია დაიწყო, შესაძლებელი გახდა ზოგიერთი გაუქმებული ეკლესიის აღდგენა. მოქმედი გახდა [[მოწამეთა]], [[ბოდბის მონასტერი|ბოდბე]], ფოთის ეკლესია. ახალი ეკლესია აიგო [[ხაშური|ხაშურში]]. მელქისედეკ III ზრუნავდა ქართული საეკლესიო გალობის აღორძინებაზე. კათოლიკოს მელქისედეკის დროს საქართველოს ეკლესიის [[სინოდი|სინოდში]] ხუთი მღვდელმთავარი იყო. ღვთისმსახურთა ასაკობრივი მაჩვენებელი ეკლესიისათვის საგანგაშო იყო - მღვდელმთავართა და მღვდლების უმეტესობის ასაკი 60 წელს აღემატებოდა. ეკლესიებში თითქმის აღარ იყო მრევლი. დიდ საეკლესიო დღესასწაულებზე ეკლესიებში ძირითადად ხანდაზმულები მიდიოდნენ. 1962 წლისათვის საქართველოში მოქმედი იყო მხოლოდ 45 ეკლესია, რომელსაც 100-მდე ღვთისმსახური ჰყავდა (1917 წელთან შედარებით დაახ. 25-ჯერ ნაკლები).