ნიუტონის კანონები: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 2:
'''ნიუტონის კანონები''' — სამი კანონი, რომლებიც საფუძვლად უდევს ეგრეთ წოდებულ [[კლასიკური მექანიკა|კლასიკურ მექანიკას]].<ref name="ქსე" />
 
ჩამოაყალიბა [[ისააკ ნიუტონი|ისააკ ნიუტონმა]] 1687 წელს. პირველი კანონი: „ყოველი სხეული ცდილობს შეინარჩუნოს თავისი უძრაობის ან თანაბარი წრფივი მოძრაობის მდგომარეობა, ვიდრე და რამდენადაც იგი იძულებული არ გახდება მოდებული ძალების გავლენით შეიცვალოს ეს მდგომარეობა“. მეორე კანონი: „მოძრაობის რაოდენობის ცვლილება პირდაპირპროპორციულია მოდებული მამოძრავებელი ძალისა და მიმართულია ამ ძალის მოქმედების წრფის გასწვრივ“. მესამე კანონი: „ქმედებას ყოველთვის აქვს ტოლი და საწინააღმდეგო უკუქმედება; სხვანაირად: ორი სხეულის ურთიერთქმედება ტოლია და მიმართულია ერთმანეთის საწინააღმდეგოდ“.<ref name="ქსე"am hrn jdfn jnvfjx jjg hat jvnjfdnbbn/> აქვ
 
ნიუტონის კანონები არის [[გალილეო გალილეი]]ს, [[კრისტიან ჰიუიგენსი]]ს, თვითნ ნიუტონისა და სხვათა მრავალი დაკვირვების, ცდებისა და თეორიული კვლევის შედეგი. თანამედროვე წარმოდგენებისა და ტერმინოლოგიის თანახმად, I და II კანონის განხილვისას სხეულში უნდა გვესმოდეს მატერიალური წერტილი, ხოლო მოძრაობაში — მოძრაობა ათვლის ინერციული სისტემის მიმართ.<ref name="ქსე" />
 
ნიუტონის კანონები მართებული აღარ არის ძალიან მცირე ზომის ობიექტების (ელმენტარული ნაწილაკების) მოძრაობისათვის და სინათლის სიჩქარის მახლობელ სიჩქარეებით მოძრაობისას.<ref name="ქსე">{{ქსე|7|450||არა}}</ref>
 
'''ნიუტონის კანონების ალტერნატიული ფორმულირება:'''