ქალები საქართველოში: განსხვავება გადახედვებს შორის

იმის გამო, რომ ქართული კულტურა პატრიარქალურია, ქალებს ენიჭებათ პატივისცემის რაინდული ფორმა. ქალს შეუძლია ერთად ჰქონდეს „მარჩენლისა და დიასახლისის“ როლი. სახლის საქმეების უმეტესობას აკეთებენ ქალები. სქესის მიხედვით არ არსებობს „შრომის აშკარა გაყოფა“, გარდა ე.წ. „ფიზიკური შრომის სფეროებში“ (მაგალითად სამთო მრეწველობს სფეროში). სააქართევლოს დედის ქანდაკება („ქართვლის დედა“), რომელიც დგას [[თბილისი|თბილისის]] ფერდობზე, მთელ ქალაქს ზემოდან გადაჰყურებს და ალბათ ყველაზე კარგად გამოხატავს ეროვნულ ხასიათს: მარცხენა ხელში უჭირავს ღვინით სავსე ფიალა, რომლითაც მასპინძლობს მეგობრებს, ხოლო მარჯვენა ხელში უჭირავს მახვილი, რომლითაც ხვდება მტრებს. ქართველმა ქალებმა შეძლეს სხვადასხვა პოზიციების მიღება სამხედრო სფეროში, მათ შორის არიან რამდენიმე პროფესიონალი მებრძოლი და ვერტმფრენის პილოტი ქვეყნის პატარა საჰაერო-სადესანტოში, ასევე მცირე რაოდენობით არიან არმიის სპეცრაზმში. ბევრი ქალი დასაქმებულია სასამართლო სფეროში, ასევე უკავიათ მთავრობაში თავიანთი პოზიციებიი. მიუხედავად ამისა, არცერთ ქალს არ შეუძლია გახდეს მართლმადიდებლური ეკლესიის მღვდელი, ან თუნდაც მუსულმანების მულაჰი (მუსულმანების სულიერი წინამძღვარი). მიუხედავად ყველაფრისა, ე.წ. „ტრადიციული სტერეოტიპები სქესის მიხედვით სოციალურ როლებში“ თანდათან იცვლება, რადგან ახალი თაობის ქალები იღებენ სათანადო განათლებას. ტანსაცმელზე ნორმები დაწესებულია მხოლოდ ეკლესიებში, ქალებს უნდა ეცვათ კრძელი კაბა დაან თავზექვედაბოლო და თავსაბურავი.