ამერიკელი ბიზნესმენი [[ჯეიმსჯეიმზ ბენეტი]] (James C. Bennett) გამოთქვამს აზრს, რომ ინგლისურენოვანი ქვეყნების კულტურულ და სამართლებრივ ტრადიციებში ჩადებულია რაღაც განსაკუთრებული. თავის ბლოგში გამოქვეყნებულ სტატიაში ''Albion’s Seedlings'' ის აღწერს ანგლოსფეროს, როგორც ქსელურ ცივილიზაციას, რომელსაც არა აქვს შესაბამისი პოლიტიკური ფორმა, რის შედეგადაც მას არ გააჩნია გამოკვეთილი საზღვრები. გეოგრაფიულად ანგლოსფეროს ყველაზე უფრო მთავარი წარმომადგენლები არიან აშშ და დიდი ბრიტანეთი, მაშინ როდესაც ინგლისურენოვანი კანადა, ავსტრალია, ახალი ზელანდია, ირლანდია და სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკა არიან ძლიერი და მჭიდროდდასახლებული განშტოებები. განათლებული, ინგლისური ენის მცოდნე კარიბის აუზის ქვეყნების, [[ოკეანეთი]]ს, [[აფრიკა|აფრიკის]] და [[ინდოეთი]]ს მოსახლეობა ქმნის ანგლოსფეროს საზღვარს.<ref>[http://www.pattern.com/bennettj-anglosphereprimer.html James C. Bennett. An Anglosphere Primer.]</ref>
წიგნში ''«ანგლოსფეროს დროის გამოწვევები. რატომ ინარჩუნებენ ინგლისურენოვანი ქვეყნები ლიდერობას XXI საუკუნეში»'' ჯეიმსჯეიმზ ბენეტი წერს ორ პრობლემაზე, რომელიც კითხვის ნიშნის ქვეშ სვავს ანგლოსფეროზე არსებულ მის კონცეფსიას. უპირველეს ყოვლისა, ეს არის სწრაფ ტექნიკურ პროგრესთან შეხების გზების პოვნის აუცილებლობა. შემდეგ, ეს არის აყვავებულ ანგლოსაქსურ ქვეყნებსა და მსოფლიოს სხვა ქვეყნების ეკონომიკურ სიძნელეებს შორის არსებული დიდი განსხვავება.<ref>''The Anglosphere Challenge: Why the English-Speaking Nations Will Lead the Way in the Twenty-First Century.'' 2004 ISBN 0-7425-3332-8</ref>
ისტორიკოს [[ენდრიუ რობერტსი]]ს (Andrew Roberts) თვალსაზრისით, ზუსტად ანგლოსფერომ ითამაშა მთავარი როლი [[პირველი მსოფლიო ომი|პირველ]] და [[მეორე მსოფლიო ომი|მეორე მსოფლიო ომებში]], ასევე [[ცივი ომი|ცივ ომში]]. ის ამტკიცებდა იმას, რომ ანგლოსაქსური სამყაროს ერთიანობა აუცილებელია [[ისლამიზმი|ისლამიზმზე]] გამარჯვებისათვის.<ref>''A History of the English-Speaking Peoples Since 1900.'' 2006 ISBN 0-297-85076-8</ref>
