ვიკიპედია

პანამა: განსხვავება გადახედვებს შორის

ისტორიის ინტერაქციულად გადახედვა
[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
← წინა ცვლილებაშემდეგი ცვლილება →
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ვიზუალურივიკიტექსტი
No edit summary
No edit summary
ხაზი 4:
|მშობლიური_სახელი = República de Panamá
|სრული_სახელი = პანამის რესპუბლიკა
|საერთო_სახელი = პანამა
|დროშა = Flag of Panama.svg
|გერბი = Coat_of_arms_of_Panama.svg
|რუკა = Panama (orthographic projection).svg
|ჰიმნი = Himno Istmeño
|დევიზი =
|ოფიციალური_ენები = [[ესპანური ენა]]
|დედაქალაქი = [[პანამა (ქალაქი)|პანამა]]
|latd=8 |latm=58 |latNS=N |longd=79 |longm=32 |longEW=W
|უდიდესი_ქალაქი = [[პანამა (ქალაქი)|პანამა]]
|მთავრობის_ტიპი = კონსტიტუციური დემოკრატია
|ლიდერის_ტიპი_1 = [[პანამის პრეზიდენტი|პრეზიდენტი]]
|ლიდერის_სახელი_1 = [[რიკარდო მარტინელი]]
|ლიდერის_ტიპი_2 =
|ლიდერის_სახელი_2 =
ხაზი 22:
|ლიდერის_სახელი_3 =
|რანგი_ფართობით = 118-ე
|ფართობი = 75, 517
|წყალი_% = 2.9
|სავარაუდო_მოსახლეობა = 3, 230, 000
|სავარაუდო_მოსახლეობა_რანგი = 133-ე
|მოსახლეობა_სავარაუდოდ_წელს = 2005
|მოსახლეობის_ცენზი = 2, 839, 177
|მოსახლეობის_ცენზი_წელს = 2000
|მოსახლეობის_სიმჭიდროვე = 43
|მოსახლეობის_სიმჭიდროვე_რანგი = 156-ე
|მშპ_ppp_წელი = 2006
|მშპ_ppp = $27.551 მილიარდი
|მშპ_ppp_რანგი = 105-ე
|მშპ_ppp_ერთ_მოსახლეზე = $7,283
|მშპ_ppp_ერთ_მოსახლეზე_რანგი = 83-ე
|აგი = 0.812
|აგი_ტენდენცია = {{ზრდა}}
|აგი_კატეგორია = <font color="#009900">მაღალი</font>
|აგი_რანგი = 62-ე
|აგი_წელი = 2007
|ვალუტა = ბალბოა
|ვალუტის_კოდი = PAB
|ქვეყნის_კოდი = PAN
|დროის_სარტყელი = ([[UTC-5)]]
|cctld = [[.pa]]
|სატელეფონო_კოდი = 507
|სქოლიო =
}}
'''პანამა''', ოფიციალურად '''პანამის რესპუბლიკა''' ({{lang-es|República de Panamá}}) — სახელმწიფო [[ცენტრალური ამერიკა|ცენტრალური ამერიკის]] უკიდურეს სამხრეთ ნაწილში. მდებარეობს [[ჩრდილოეთ ამერიკა|ჩრდილოეთ]] და [[სამხრეთ ამერიკა|სამხრეთ ამერიკის]] შემაერთებელ ყელზე. დასავლეთიდან ესაზღვრება [[კოსტა-რიკა]], სამხრეთ-აღმოსავლეთით — [[კოლუმბია]], ჩრდილოეთით — [[კარიბის ზღვა]] და სამხრეთით — [[წყნარი ოკეანე]]. დედაქალაქია [[პანამა (ქალაქი)|პანამა]].
ხაზი 68:
 
== პანამის არხი ==
 
პანამის არხი (ესპ. Canal de Panamá) — სანაოსნო არხი პანამაში, რომელიც ერთმანეთთან აკავშირებს ატლანტისა და წყნარ ოკეანეებს. არხი ჭრის პანამის ყელს და წარმოადგენს საერთაშორისო საზღვაო ვაჭრობის უმნიშვნელოვანეს არტერიას. არხის ორივე დაბოლოება სპეციალური რაბებითაა დაკეტილი, რათა მოხდეს გემების აწევა გატუნის ტბის სიმაღლემდე, ზღვის დონიდან 26 მეტრზე. გატუნის ტბა ხელოვნურად შეიქმნა არხის მშენებლობისას, სამუშაოს შემცირების მიზნით. ამჟამინდელი საკეტების სიგანე 33,5 მეტრია. მესამე, უფრო ფართო საკეტი ამჟამად მშენებლობის პროცესშია და მისი გახსნა 2015 წლისთვის იგეგმება. არხის სიგრძე 77,1 კილომეტრია.
 
არხის მშენებლობა 1881 წელს საფრანგეთმა დაიწყო, თუმცა საინჟინრო პრობლემებისა და გავრცელებული დაავადებებით გამოწვეული მაღალი სიკვდილიანობის გამო პროექტზე მუშაობა შეჩერდა. ამის შემდეგ, პროექტი ამერიკის შეერთებული შტატების ხელში გადავიდა, რომელმაც მშენებლობა ათ წელში, 1914 წელს დაასრულა. არხის გახსნით გემებმა თავიდან აიცილეს გრძელი, სახიფათო ჰორნის კონცხის გზა, სამხრეთ ამერიკის უკიდურესი სამხრეთი წერტილის შემოვლით (დრეიკის სრუტეში) ან მაგელანის სრუტის გავლით. ამ ერთ-ერთმა უმსხვილესმა და ურთულესმა საინჟინრო პროექტმა, რაც კი კაცობრიობას ოდესმე განუხორციელებია, გემებს საშუალება მისცა, იმოძრაონ ატლანტისა და წყნარ ოკეანეებს შორის იმის ნახევარ დროში, რაც მანამდე სჭირდებოდათ. მოკლე, სწრაფმა და უსაფრთხო გზამ აშშ-ის დასავლეთ სანაპიროსა და წყნარი ოკეანის ნაპირზე მდებარე ქვეყნებს შორის, ამ უკანასკნელთ საშუალება მისცა, უფრო ინტეგრირებულნი გამხდარიყვნენ მსოფლიო ეკონომიკაში.
 
ამ პერიოდის განმავლობაში, დღევანდელი პანამის არხის ტერიტორია ჯერ კოლუმბიას ეკუთვნოდა, შემდეგ საფრანგეთს, შემდეგ კი აშშ-ს, რომელმაც მისი მშენებლობა დაასრულა. 1999 წელს არხი პანამის მთავრობას გადაეცა, როგორც დიდი ხნით ადრე იყო დაგეგმილი. არხის გახსნიდან, 1914 წლიდან, 2008 წლამდე გემების წლიური ტრაფიკი 1 0001000-დან 14 702-მდე გაიზარდა, მოცულობა კი პანამის არხის უნივერსალური საზომი სისტემით (PC/UMS) 309,6 მილიონ ტონამდე. 2008 წლისთვის, არხში გავლილი იყო 815 000 გემი, რომელთაგან ბევრი იმაზე დიდი მოცულობის იყო, ვიდრე თავდაპირველად იგეგმებოდა. უმსხვილეს გემებს, რომლებსაც დღეს არხში გავლა შეუძლიათ პანამაქსს უწოდებენ.ამერიკის სამოქალაქო ინჟინერიის საზოგადოებამ პანამის არხი მსოფლიოს ახალ შვიდ საოცრებათა შორის დაასახელა.
 
პანამის ყელის გასწვრივ არხის ხსენება პირველად 1534 წელს მოხდა, როდესაც საღვთო რომის იმპერიის იმპერატორმა და ესპანეთის მეფე კარლ V ჰაბსბურგმა გამოაქვეყნა გამოკვლევის ანგარიში, რომელიც მიზნად ისახავდა ამერიკის კონტინენტზე გამავალი გზის შექმნას, რომელიც ესპანეთსა და პერუს შორის გემების მიმოსვლას გააადვილებდა. ასეთი გზა ესპანეთს სამხედრო უპირატესობას მისცემდა პორტუგალიასთან მიმართებაში. 1788–1793 წლების ექსპედიციის შედეგად, ესპანეთის სამსახურში მყოფმა იტალიელმა ოფიცერმა და მკვლევარმა ალესანდრო მალასპინამ არხის მშენებლობის გეგმა წარმოადგინა.
Line 179 ⟶ 178:
| C5|| [[კუნა-დე-ვარგანდი]] <sup>(2)</sup> || align=right | ''[[:es:Wargandí (comarca)|Wargandí]]'' || align=center | [[ნურა]] (Nurra) || align=right | 775 ||
|- style="background: #CCC;"
| ||სულ|| || ||78 200||2 835 872
|}
|- align=left
Line 187 ⟶ 186:
 
== სახელმწიფო ==
პანამა [[საპრეზიდენტო რესპუბლიკა]]ა. ქვეყნის მეთაურია [[პანამის პრეზიდენტი|პრეზიდენტი]], რომელსაც ირჩევს მოსახლეობა პირდაპირი არჩევნების გზით. [[2009]] წლის 1 სექტემბრიდან, პანამის პრეზიდენტია [[რიკარდო მარტინელი]]. საკანონმდებლო ხელისუფლებას ახორციელებს ერთპალატიანი ეროვნული ასამბლეა, რომელიც შედგება 71, 5 წლით არჩეული წევრისაგან.▼
 
* '''სახელმწიფო სისტემა''' : რესპუბლიკა. ▼
▲პანამა [[საპრეზიდენტო რესპუბლიკა]]ა. ქვეყნის მეთაურია [[პანამის პრეზიდენტი|პრეზიდენტი]], რომელსაც ირჩევს მოსახლეობა პირდაპირი არჩევნების გზით. [[2009]] წლის 1 სექტემბრიდან, პანამის პრეზიდენტია [[რიკარდო მარტინელი]]. საკანონმდებლო ხელისუფლებას ახორციელებს ერთპალატიანი ეროვნული ასამბლეა, რომელიც შედგება 71, 5 წლით არჩეული წევრისაგან.
* '''სახელმწიფოს მეთაური''' : პრეზიდენტი [[რიკარდო მარტინელი]] ([[2009]] წლიდან). ▼
 
* '''საკანონმდებლო ორგანო''' : ერთპალატიანი [[პარლამენტი]] (71 წევრი).▼
▲* '''სახელმწიფო სისტემა''' : რესპუბლიკა.
▲* '''სახელმწიფოს მეთაური''' : პრეზიდენტი [[რიკარდო მარტინელი]] ([[2009]] წლიდან).
▲* '''საკანონმდებლო ორგანო''' : ერთპალატიანი [[პარლამენტი]] (71 წევრი).
 
== ეკონომიკა ==
Line 200 ⟶ 198:
[[2009]] მიხედვით [[ქვეყანათა სია მთლიანი შიდა პროდუქტის მიხედვით ერთ სულ მოსახლეზე|მშპ ერთ სულ მოსახლეზე]] — 11,9 ათასი [[ამერიკული დოლარი|დოლარი]] იყო (93-ე ადგილი მსოფლიოში).
 
ქვეყნის [[მშპ]]-ის 17 % და დასაქმებულთა 18 % [[მრეწველობა]]ს უკავია, ხოლო [[სოფლის მეურნეობა]]ს [[მშპ]]-ის 6 % და დასაქმებულთა 15 % უკავია.
 
მთავარი სოფლის მეურნეობის პროდუქტებია — [[ბანანი]], [[ბრინჯი (გვარი)|ბრინჯი]], [[სიმინდი]], [[ყავა]], [[შაქრის ლერწამი]] და სხვა.
Line 207 ⟶ 205:
 
== მოსახლეობა ==
[[მოსახლეობა]] — 3, 230, 000 (2005 წლის აღწერა).
 
ბუნებრივი მატება — 1,5 %
 
მოსახლეობის შემადგენლობა:
*[[მეტისები]] 70 %
*[[ნეგროიდული რასა|ნეგროიდები]], მულატები, სამბო 14%
* თეთრები 10 %
*[[ინდიელები]] 6 %
 
შობადობა — 20,18 % (96-ე ადგილი მსოფლიოში), სიკვდილიანობა — 4,66 % (196-ე ადგილი მსოფლიოში). სიცოცხლის საშუალო ხანგრძლივობა — 77,25 წელი (74,47 წელი კაცებში, 80,16 წელი ქალებში).
 
[[ურბანიზაცია]] — 73 %.
 
=== ენები ===
[[ესპანური ენა|ესპანური]] (ოფიციალური), [[ინგლისური ენა|ინგლისური]] (ფლობს მოსახლეობის დაახ. 14 %), [[ფრანგული ენა|ფრანგული]] (ფლობს მოსახლეობის დაახ. 18 %). პანამელთა უმრავლესობა რამდენიმე ენაზე ლაპარაკობს.
 
=== რელიგია ===
[[კათოლიკები]] შეადგენენ მოსახლეობის 85 % და [[პროტესტანტები]] — 15 %.
 
==კუნა - იდენტიფიკაცია და ლოკაცია ==
<ref name=":0" group=" ">Tice, K. E. (Karin E., Skoggard, I., & Beierle, J. (1999). Culture Summary: Kuna. New Haven, Conn.: HRAF. Retrieved from <nowiki>http://ehrafworldcultures.yale.edu/document?id=sb05-000</nowiki></ref> კუნა არის პანამისა და კოლუმბიის მკვიდრი მოსახლეობა, ტომი. კუნა პანამის სამი ძირითადი ტომიდან ერთ-ერთია და მისი მოსახლეობის უდიდესი ნაწილი ქვეყნის ჩრდილოეთ სანაპიროზე ცხოვრობს. სან ბლასი არის ამ ტომით დასახლებული ყველაზე დიდი ტერიტორია, რომელიც ჩრდილო-აღმოსავლეთ პანამაში მდებარეობს. ის მოიცავს წვრილ, გაუვალ 200 კილომეტრიან ჯუნგლებს, ქვეყნის ცენტრალური რეგიონებიდან 15-20 კილომეტრითაა დაშორებული და უკავია 365 პატარა კუნძულის მქონე არქიპელაგი.
 
ერთადერთ საავტომობილო გზა არის სან ბლასისა და დანარჩენი პანამის დამაკავშირებელი, რომელზე გავლაც მხოლოდ და მხოლოდ ოთხივე წამყვანი თვლიანი ავტომობილითაა შესაძლებელი. 1985 წლიდან ეს გზა არ ფუნქციონირებს ჩვეულებრივი ტრანსპორტით მოსახლეობის ან სოფლის მეურნეობაში ჩართული ადამიანების გადასაყვანად.  ამ გზის მდგომარეობის გამო, ტურისტები ძირითადად თვითმფრინავითა და გემებით მოგზაურობენ.
 
===დემოგრაფია <ref name=":0" group=" " /> ===
1995 წელს სან ბლასში მცხოვრები კუნას მოსახლეობა 5000050 000-იდან 7000070 000-მდე ადამიანს შეადგენდა. იქ იყო 54 საზოგადოებრივი გაერთიანება, თითოეულში კი, 70-2000 ადამიანი ცხოვრობდა. ამ თემებს შორის 42 განლაგებული იყო პატარა კუნძულებზე, ათი ცხოვრობდა კონტინენტურ სანაპიროზე, დანარჩენი ორი კი - ცენტრში, მდინარის სანაპიროზე. დასახლებული კუნძულები კონტინენტური სანაპიროსგან კილომეტრ-ნახევრით არიან დაშორებული და ეს სიახლოვე იძლევა გადაადგილებისა და მიწის დამუშავების საშუალებას. მტკნარი წყლის მდინარეები იყო სასმელი წყლის მოპოვების ადვილი წყარო. 
 
ამ რეგიონების გარდა, 1000010 000 კუნას მოსახლე ცხოვრობს ქალაქ პანამასა და კოლონში, ქვეყნის ორ უდიდეს ქალაქში. თუმცა ამ ადამიანების უმრავლესობა ინარჩუნებს მყარ კავშირს თავიანთი კულტურის ჩამოყალიბების ცენტრთან და მიაჩნიათ ეს რეგიონი თავიანთ სახლად.
 
სან ბლასში მცხოვრებთა ძირითადი ენა არის კუნა, თუმცა მათი დიდი ნაწილი საუბრობს ესპანურად, პანამის ოფიციალურ ენაზე. ის ადამიანები, რომლებიც პანამის არხის გავლით მოგზაურობენ სხვადასხვა ქვეყნებში სავაჭრო გემებზე, საუბრობენ ინგლისურად.
Line 274 ⟶ 272:
<ref>Bozzoli de Wille, M. E., Doyon, L., & Beirle, J. (2012). Culture Summary: Talamancans. New Haven: Human Relations Area Files. Retrieved from <nowiki>http://ehrafworldcultures.yale.edu/document?id=sa19-000</nowiki></ref> აღსანიშნავია პანამაში მცხოვრები ტომების ცხოვრება და ტრადიციები. პანამაში არსებობს ტომი გუნა. როდესაც ამ ტომის მამაკაცებს ცოლი მოჰყავდათ მათ უნდა ეცხოვრათ მეუღლის ოჯახში მანამდე სანამ ქალიშვილი არ გაუჩნდებოდათ.
 
პანამაში ოფიციალური სალაპარაკო ენა ესპანურია მაგრამ მოსახლეობის უმრავლესობა ფლობს რამდენიმე ენას. 14 % ს აქვს შესაძლებლობა ისაუბროს ინგლისურად ასევე 18 % ს ფრანგულად და ა. შ. რელიგიის მხრივ კი მოსახლეობის 85 % კათოლიკეა ხოლო დანარჩენი 15 % პროტესტანტი.  თითქმის ყველა სახლში არის ერთი რელიგიური სურათი მაინც. ლეგენდები და მითები არის ჩვეულებრივ ძველი დროიდან გადმოყოლილი მაგრამ მათი უმრავლესობა არ შეესაბამება სიმართლეს.
 
თანამედროვე პანამის ტერიტორიაზე ბევრი ტომი იყო დასახლებული: ინდიელთა ტომები, კუნა , ჩოკო და გუიამი. მიუხედავათ ამ ტომების პანამის ტერიტორიაზე ცხოვრებისა , იქ გავრცელებული იყო კოკლეს ტომის კულტურა.
 
1502 წელს ქრისტეფორე კოლუმბმა თავისი მეოთხე მოგზაურობის დროს გაიარა პანამის აღმოსავლეთ ნაპირი. 1519 , 1522 , 1523 , 1526 , 1539 , 1540 და 1560 წლებში მიმდინარეობდა ექსპედიციები მაგრამ ამ მსვლელობის დროს ვერაფერი ვერ დაამატეს  ესპანელი კონსიკსადორის ხუან ვასკეს დე კორონადოს აღმოჩენებს. 
 
სოფელი ბორუკა დაარსდა 1608 წელს და 1629 წელს დაერქვა სწორედ ეს სახელი.  მე-17XVII საუკუნეში ბორუკა ერთადერთი სოფელი იყო წყნარი ოკეანის სამხრეთით , რომელიც გახდა ორგანიზებული კოლონია. საუკუნის ბოლოსკენ ბორუკაში იყო ქალაქის დარბაზი რომელიც მოგზაურებისთვის იყო თავშესაფარი.
 
1770 წელს ქალაქში იყო 25 ქოხი რომლებშიც 155 ინდოელი ცხოვრობდა და 1801 წლისთვის ქალაქში უკვე 250 მაცხოვრებელი იყო.
 
პანამის ტერიტორიაზე ასევე მდებარეობს ტალანამკას ტომი , რომელიც სამ ნაწილადაა განლაგებული. ძირითადი ნაწილი ბორუკასთან ახლოს ცხოვრობს , ხოლო დანარჩენი ნაწილი წყნარი და ატლანტიკის ოკეანეების მიმდებარე ტერიტორიაზე.
 
ტალამანკანის  მოსახლეობა მედიცინის მხრივ მისდევდა დასავლეთის ქვეყნებს.  ტრადიციული სამედიცინო პრაქტიკა ტარდება სახლებში. მათ აქვთ ბევრი სამკურნალო ბალახი,  ისინი ტრადიციის მიხედვით სამკურნალო ბალახებს მიმართავენ რათა თავიდან აიცილონ კონკრეტული ქცევები , როგორიცაა: სიყვარული , სიძულვილი , ქორწინება,  ტკივილი , ასევე ორსულობის ასაცილებლად. ბევრს ჰგონია , რომ ნარკოტიკს შეუძლია შეცვალოს ადამიანურობა. მათი მედიცინის სტილი ემთხვევა დასავლეთის მედიცინას.
 
იმ შემთხვევაში , თუ ბორუკაში ადამიანი გარდაიცვლება და მღვდელი იქ არ იმყოფება , მაშინ სამლოცველოსთან მიდის ე. წ. „მაიორდომო“ და რეკავს ზარებს. ცხედარი იმყოფება სახლში და მას გადაფარებული აქვს თეთრი გადასაფარებელი, მის გარშემო არის დიდი ადგილი , რადგან მოსულმა მეგობრებმა და ნათესავებმა კარგად შეხედონ. იმავე ოთახში განლაგებულია გარდაცვლილის სურათები და მაიორდომო ან ვინმე სხვა კითხულობს ლოცვებს.  იქ მისულ ადამიანებს თან მიაქვთ ფული რადგან დაეხმარონ გარდაცვლილის ოჯახს და დაკრძალვა იქნება ეს თუ სანთლები ან სხვა რამე ისინი  ცდილობენ  შეუმსუბუქონ გადასახადი. როდესაც მღვდელი თავისუფალია ის კითხულობს ლოცვებს და სახალხოდ ხდება დაკრძალვა, ხოლო მღვდელის არ ყოფნის დროს მაიორდომო იწყებს ლოცვას. ლოცვები აუცილებელია იკითხებოდეს მომავალი ცხრა დღის განმავლობაში და საკვები იყოს იმ სახლში სადაც ეს ყველაფერი ხდება.
 
ტალამანკანების ენა მომდინარეობს მათი მსგავსი ტომისგან „ჩიბჩანი“. იქ ძირითადად საუბრობენ ორ - თავიანთ და ესპანურ ენებზე. ძალიან ცოტა ადამიანია ვინც მხოლოდ საკუთარ ენაზე ლაპარაკობს, მოსახლეობის უმეტესობა მინიმუმ ორ ენას მაინც ფლობს.<ref>http://ehrafworldcultures.yale.edu/document?id=sa19-001</ref>
 
ასევე არსებობს ბრუნკას ენა , რომელზეც მოლაპარაკე ადამიანების რაოდენობა 11 იყო , ხოლო ეს ენა ტალამანკანების მოსახლეობიდან მხოლოდ 40 ადამიანს ესმოდა.
 
ტალამანკანების ტომში ესპანელებმა აღიარეს ორი ენობრივი ჯგუფი, თუმცა ქვეყანა მაინც ერთიანი იყო , რადგან ეს ენები ძალიან  ჰგავდა ერთმანეთს. ორივე ჯგუფმა მოახერხა განდევნა ევროპული ენებისა  და შეინარჩუნეს დამოუკიდებლობა.
 
ტალამანკანების ქალაქი განვითარებული იყო აგრო სფეროში, მათ პირველ რიგში მოჰყავდათ სიმინდი , ლობიო , კარტოფილი და ა. შ. კოლონიური დროიდან ისინი ჩართულნი იყვნენ ბრინჯის , ბანანისა და ყავის მოყვანაში.
 
მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ ინდოელი ფერმერები შეუერთდნენ არასამთავრობო პროგრამებს და დაიწყეს ახალი ნათესების მომრავლება.
 
ტალამანკანების მოსახლეობა ასევე გამოირჩეოდა ნადირობითა და მეთევზეობით, მაგრამ ბოლო დროს აკრძალეს ნადირობა , რადგან ქალაქში ძალიან ცოტა ტყე იყო მოწესრიგებული და ნადირობის შედეგად ისინი ნადგურდებოდა.
 
ამ სოფლებში ინდოელები მუშაობდნენ ბევრ პროფესიაზე , მაგალითად ისინი იყვნენ : მასწავლებლები , პოლიციელები , მცველები . მათ ვისაც შესწავლილი ჰქონდა სხვა პროფესიები დატოვეს სოფელი , მაგრამ ისინი ხშირად ეხმარებოდნენ ოჯახის წევრებს.
 
ამ სოფელში განვითარებული იყო აგროკულტურა . მოსახლეობას აქვს ბევრი ფერმა და მოშინაურებული ჰყავთ ღორი , ქათამი , ინდაური  და იხვი. მესაქონლეობა კი მხოლოდ რამდენიმე ოჯახში იყო , მოსახლეობის ძალიან მცირე ნაწილს ჰყავდა ცხენი. დაინერგა ბაბმით გაკეთებული ნივთები , რომლებიც კეთდებოდა რამდენიმე ოჯახში. ბამბისგან ისინი ამზადებდნენ ჩანთებს , ქამრებს  და დაიწყეს ამ ნივთების ტურისტებისთვის მიყიდვა. ასევე ისინი ყიდდნენ კალათებსა და ჰამაკებს. მაცხოვრებლების უმრავლესობა მიჰყვებოდა ხელნაკეთების გაყიდვას. მამაკაცების უმრავლესობა ერკვეოდა ნივთების გაკეთებაში , ხოლო ქალები გაწაფულნი იყვნენ ჭრა-კერვაში ასევე ისინი ფლობენ სამკერვალო მანქანებს.
 
==რასობრივი ჰეგემონია პანამაში ==
<ref>http://www.historyworld.net/wrldhis/PlainTextHistories.asp?historyid=ab28</ref> პანამა, ოფიციალურად პანამის რესპუბლიკა სახელმწიფო ცენტრალური ამერიკის უკიდურესი სამხრეთ ნაწილში. მდებარეობს ჩრდილოეთ და სამხრეთ ამერიკის შემაერთებელ ყელზე. დასავლეთიდან ესაზღვრება კოსტა-რიკა, სამხრეთ-აღმოსავლეთიდან -კოლუმბია, ჩრდილოეთით- კარიბის ზღვა და სამხრეთით წყნარი ოკიანე. დედაქალაქი- პანამა.
 
XVI საუკუნეში ტერიტორია აითვისეს  და დასახლდნენ ესპანელები. თუმცა, 1821 წელს გამოეყო ესპანეთს და შეუერთდა ახალი გრანადიის ვიცე- სამეფოს, ეკვადორისა და ვენესუელას კავშირს, რომელსაც დიდი კოლუმბიის რესპუბლიკა ეწოდებოდა.
 
როდესაც, 1831 წელს დიდი კოლუმბია დაიშალა, პანამა  და ახლი გარანდა ერთად დარჩნენ ამ უკანასკნელის სახელწოდების ქვეშ. ახალი გარანდა მოგვიანებით კოლუმბიის რესპუბლიკად იქცა. აშშ-ის დახმარებით, 1903 წელს პანამა კოლუმბიას გამოეყო, რათა პანამის არხი 1904-1914 წლებში აშშ-ის არმიის ინინერიის კორპუსი აეშენებინა.  1977 წელს ხელი მოეწერა ხელშ3ეკრულებას, რომლის თანახმადაც XX საუკუნის ბოლოს პანამის არხი აშშ-ს სრულად უნდა გადაეცა პანმისთვის.
 
თანამედროვე პანამის ტერიტორია დასახლებული იყო ინდიელთა ტომებით- კუნა, ჩოკო და გუიამი. ქვეყნის სამხრეთ ნაწილში გავრცელებული იყო კოკლეს ტომის კულტურა, თავისი განსხვავებული ტრადიციებით, რომლებიც მეტალისა და კერამიკის ნივთების წარმოებით იყვნენ განსხვავებულნი. პირველი კონტაქტი ევროპასთან შედგა 1501 წეკს, ესპანელ როდრრიგო დე ბასტიდასოსთან.
 
1510 წელს მან დააარსა კოლონია და გახდა რეგიონის გუბერნატორი. სულ მალე პორტობელო გახდა ოქროს გაცვლის ადგილი ინკებსა და ევროპელებს შორის, ასევე აქ თავს იყირდნენ ინგლისელი მეკობრეები. 1519 წელს დააარსეს ქვეყნის მომავალი დედაქალაქი - პანამა. ინგლისელმა მეკობრემ ჰენრი მორგანმა, რომელიც შემდეგ იამაიკის გუბერნატორი გახდა, გაძარცვეს ქალაქი პორტობელო, 1671 წელს კი ქალაქი პანამა.
 
შოტლანდიური კოლონიების ისტორია პანამაში ხანმოკლე გჰამოდგა. 1696 წელს დაახლოებით 2500 შოტლანდიელმა ემიგრანტმა დააარსა სავაჭრო კოლოია დარიენის პროვინციაში.
 
ამჟამად პორტაბელო არის უსიცოცხლო ქალაქი, სადაც 3 0003000-მდე ადამიანიღა ცხოვრობს. 1980 წელს ქალაქის ისრორიული ნაწილი და მისი ახლოს მდებარე სან-ლორენსოს ციხესიმაგრე შეიტანეს იუნესკოს მსოფლიო მემკვიდეობის ძეგლებს შორის. 
 
პანამელები პანამის მკვიდრებს, ანუ პანამის მოქალაქეებს წარმოადგენენ.
Line 325 ⟶ 323:
პანამა მულტი- ეთნიკური ერია, იმ ხალხის ქავეყანაა, რომლებიც განსხვავდებიან ეთნიკური და ეროვნული წარმომავლობით.
 
კულტურა, რომელიც საერთოა ყველა პანამელისთვის არის ე. წ. პანამური კულტურა, კულტურა, რომელიც შეიქმნა პანამაში მაცხოვრებელი აბორიგენი მოსახლეობისგან და დასავლეთ ევროპელი მიგრანტებისგან დაწყებული პირველი ესპანელი გადასახლებული ხალხისგან დამთავრებული სხვა ევროპელებით, რომლებიც მოგვიანებით ჩავიდნენ პანამაში. დასავლეთ აფრიკული კულტურა კიდევ ერთი მნიშვნელივანი კომპონენტია.
 
ჰეგემონურმა ძალებმა შექმნეს ჰიბრიდული ფორმები აფრიკული და ადგილობრივი ამერიკელების კულტურების ევროპულთან შეერთებით. მაგალითად, ტამბორიტო არის ესპანური ცეკვა, რომელიც შეერწყა ადგილობრივ ამერილულ რიტმებს. ცეკვა არის მრავალფეროვანი კულტურების სიმბოლო, რომელიც პანამაში შეწყვილდა.კულტურა, წეს-ჩვეულებები და ენა, რომელზეც პანამელები საუბრობენ წინარე დომინანტურად კარიბული და ესპანურია. აფრო-პანამელებმა დიდი როლი ითამაშეს რესპუბლიკის შექმნაში. ჩამოსახლებული აფრიკელები,რომლებიც კოლონიური ერის პერიოდში ჩავიდნენ პანამაში, შეერივნენ ადგილობრივებს, ან დასახლდნენ პატარა აფრო-პანამურ კომუნებში ატლანტიკის სანაპიროს გასწვრივ, ასევე დარიენის ჯუნგლების სოფლებშიც.
Line 331 ⟶ 329:
დარიენის მოსახლეობისდ უმრავესობა მეთევეზეები არიან, ან მცირე ფერმერობას მისდევენ, ზრდიან ბანანებს, ბრინჯს, და ყავას, სხვა აფრო-პანამელები, რომლებიც მოგვიანებით დასახლდნენ კარიბებიდან სამუშაოდ ჩასულები არიან საგზაო მშენებლობის პროექტებში, კომერციულ, სასოფლო-სამეურნეო საწარმოებში და  განსაკუთრებით, არხზე სამუშაოდ. მნიშვნელოვანი აფრო-კარიბული დასახლებები შეიცავს ქალაქებს, როგორიცაა კოლონი, კრისტობალი და ბალბოა არხის ყოფილ ზონაში,ასევე პანამა სითის რიო აბაჯოს არეალი. კიდევ ერთი რეგიონი აფრო-კარიბული მოსახლეობით არის ბოკას დელ ტოროს პროვინცია კარიბის სანაპიროზე, კოსტა რიკადან სამხრეთით.
 
დასავლეთ ინდიელების შთამომავალი პანამური მოსახლეობა აქტიურად გამოჩნდა მე-19XIX საუკუნის ბოლოს და მე-20XX საუკუნის დასაწყისში არხის მშენებლობის მონუმენტურ მცდელობებში. 50 000 მუშის სამ მეოთხედს, რომლებმაც პანამის არხი ააგეს, შეადგენდნენ აფრო კარიბელი მიგრანტები ბრიტანეთის დასავლეთ ინდოეთიდან. ათასობით აფრო- კარიბელი მუშა დაქირავებული იყო იამაიკიდან, ბარბადოსიდან და ტრინიდადიდან.
 
პანამა, რომელიც ნაწილობრივ დავალებულია თავისი ისტორიული დამოკიდებულებით კომერციაზე, ეთნიკურად მრავალპეროვანი ქვეყანაა. აქ მნიშვნელოვანი რაოდენობაა აფრო-ანტილიური და ჩინური მოსახლეობისა. პირველი ჩინელები გადმოსახლდნენ მე-19XIX საუკუნეში სამხრეთ ჩინეთიდან და ისინი პანამის რკინიგზის მშენებლობაში მონაწილეობდნენ. ამას იმიგარციის რამდენიმე ტალღა მოჰყვა და ჩამოსახლებულთა რაოდენობამ 50 000-ს მიაღწია. 1970 იანი წლებიდან დაწყებული, კიდევ 80 000 იმიგრანტი ჩავიდა პანამაში ჩინეთის სხვადასხვა ნაწილიდან. ესპანური დომინანტური და სახელმწიფო ენაა. მოსახლეობის 93 % საუბრობს ესპანურად, როგორც მათ მშობლიუ ენაზე, თუმცა მოსახლეობის უმრავლესობა ასევე ორივე ენაზე- ინგლისურად და ესპანურად საუბრობს, ან ასევე საკუთარ ენაზე, როგორრიცაა „ნგაბერე“. პანამაში მრავალ ენაზე საუბრობენ რომლებიც 7 მხოლოდ ადგილობრივი ენებია.ინგლისურად ლაპარაკობენ ბიზნეს სფეროებში და სამთავრობო სექტორში.
 
როგორც თითქმის ყველა საზოგადოებაში მსოფლიოში, პანამაშიც დგას რასობრივი უთანასწორობის საკითხი. თუმცა პანამა აცხადებს, რომ არის რასობრივად თანასწორი ქვეყანა, დისკრიმინაცია მაინც არსებობს. კვლევებში აღმოჩენილ იქნა, რომ ეკონომიკურად ძლევამოსილი ხალხი სპეციფიური რასაა, რომელიც სოციალურ იერარქიაში ყველაზე მაღლა დგას. საინტერესო რასობრივი ურთიერთობები შეიმჩნევა პანამის არქიპელაგის რეგიონში. მოსახლეობა დაახლოებით 18 000 ადამიანს შეადგენს და მისი შემადგენლობა ძირითადად აფრო-ანტილიური აბორიგენული მოსახლეობაა, ასევე ჩინელები, ლათინოები და ევროპელები.
 
რეგიონის რასობრივი სეგრეგაციის ისტორია მნიშვნელოვანია, რადგან აქ იშვიათი შემთხვევა ხდებოდა როდესაც მუქი კანის ფერი თეთრ ფერზე უპირატესი იყო. ისტორია 1800-იან წლებში დაიწყო როდესაც 30 000 აფრო-ანტილიელი ჩამოსახლდა პანამაში ან პანამის არხის მშენებლობაზე სამუშაოდ, ან ბანანის პლანტაციებზე,. აღსანიშნავია, რომ ეს იმიგრანტები ინგლისურად საუბრობდნენ. ცენრალური ამერიკის უმრავლეს ქვეყნებთან შედარებით, როგორიცაა ჰონდურასი და ნიკარაგუა, შავკანიანები და აბორიგენი მოსახლეობა ერთიან ოჯახებს ქმნიდნენ, ხოლო აბორიგენი ნგობეს ტომები არავის ეჯვარებოდნენ. აფრო-ანტილიელები უპირატესობას გრძნობდნენ,როდესაც ეკონომიკურ სიძლიერეს მიაღწიეს. უკეთ რომ ავხსნათ, 1920-იან წლებში პანამის პლანტაციებში სოკო გავრცელდა და მოსავლის დიდი რაოდენობა გააფუჭა. პრობლემის მოგვარების სანაცვლოდ, აშშ-ს მოსახლეობის უმრავლესობა უკან, შტატებში დაბრუნდა. შედეგად, აფრო-ანტილიელთა უმრავლესობამ  კლერკებისა და ზედამხედველობის მიტოვებული პოსტები მიიღეს სამიშაოდ. დამატებით, რადგან აფრო-ანტილიელები ინგლისურად საუბრობდნენ, ისინი ადვილად ამყარებდნენ ურთიერთობას ჩრდილოეთ ამერიკასთან (გუერონ-მონტერო 213)
 
მოვლენათა ასეთმა განვითარებამ დიდი ზეგავლენა იქონია შავკანიანთა კომუნის სოციალურ სტატუსზე, რომლებიც პანამაში ცხოვრობდნენ. რადგან მათ სამსახური ჰქონდათ, ამიტომ საკუთარი მიწის ნაკვეთის შეძენა და მოვლაც შეეძლოთ. ნგობეს აბორიგენმა მოსახლეობამ იგივე ვერ მოახერხა, რადგან ინგლისურად არ ლაპარაკობდნენ.  სწორედ ეს არის ერთადერთი მიზეზი იმისა, რომ შავკანიანთა სოციალური სტატუსი უფრო მაღლა დადგა ვიდრე ღია კანის ფერის ადამიანებისა. ბრაზილიელების მსგავსად, რომლებმაც შეიცვალეს გარეგნობა რომ უფრო თეთრკანიანებად გამოიყურებოდნენ და ამისთვის თმები შეიღებეს ღია ფრად, ასევე პანამელი აბორიგენი მოსახლეობაც თმებისა და გარეგნობის სტილს იცვლიდა, რომ ნაკლებად ჰქონოდათ ადგიობრივების გარეგნობა. (გუერონ-მონტერო 217) . აბორიგენ მოსახლეობას ასევე შეარქვეს მეტსახელები როგორიცაა „ბუჩი“ და „ბუშმენი“. მუქკანიანმა მოსახლეობამ შეინარჩუნა მაღალი სტატუსი თეთრკანიანთა ტურიზმის დასაწყისამდე 1900 წელს. ამის შემდგომ რასობრივი იერარქია მთლიანად შეიცვალა და ღია ფერის კანის მქონე მოსახლეობა იერარქიის სათავეში მოექცა.
 
ისევე როგორც აფრო-ანტილიელმა მოსახლეობამ მოიპოვა სოციალური პრესტიჟი, თეთრკანიანთა უპირატესობაც ეკონომიკური ცვალებადობის შედეგი გახდა. ტურისტწბი, რომლებიც პანამას სტუმრობდნენ,. ძირითადად მდიდარი ხალხი იყო. პანამელები მოიხიბლნენ თეთგრკანიანი ტურისტების კეთილდღეობით, ვიდრე მათი კანის ფერით. დროთა განმავლობაში, პანამელებმა დაიწყეს თეთრი კანის ფერის ასოცირება კეთილდღეობასთან.
 
პანამელთა სოციალური იერარქია მეტად საინტერესოა. ხელისფლება აცხადებს, რომ იერარქია არ არსებობს და სხვაობა დაფუძნებულია მხოლოდ ეკონომიკურ კლასსა და სქესზე. გარკვეული თვალსაზრისით, პანამის მთავრობა მართალია. 1900 იანი წლების შუა ხანამდე აფრო-ანტილიელი მოსახლეობა ინარჩუნებდა მაღალ სოციალურ მდგომარეობას რადგან მათ ჰქონდათ კარგი სამუშაოები ამ პერიოდში, და შედეგად, კარგი ეკონომიკური სტატუსი. თეთრკანიანი ტურისტები ასევე მაღალ ეკონომიკურ სტატუსს ფლობდნენ მათი კეთილდღეობის გამო. რასობრივი დისკრიმინაცია გვერდითი მოვლენის სახით მაინც ვითარდება.
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/პანამა“-დან