'''ზურაბ ჭავჭავაძე''' (დ. [[5 თებერვალი]] [[1953]] — გ. ოქტომბერი21 დეკემბერი [[1989]]) — [[საქართველო|ქართველი]] დისიდენტი, [[1980-იანები|1980-იანი წლების]] ეროვნული მოძრაობის ერთ-ერთი ლიდერი. ფილოსოფოს [[ნიკოლოზნიკო ჭავჭავაძე (ფილოსოფოსი)|ნიკოლოზნიკო ჭავჭავაძის]] ვაჟი.
განათლებით ფილოლოგიქიმიკოსი, ზურაბ ჭავჭავაძე ხელმძღვანელობდა [[საქართველოს სსრ]] [[საქართველოს მწერალთა კავშირი|მწერალთა კავშირის]] მხატვრული თარგმანის კოლეგიის რედაქციას. ამავდროულად ჩართული იყო დისიდენტურ მოძრაობაში. [[1987]] წელს [[მერაბ კოსტავა]]სა და [[თამარ ჩხეიძე]]თან ერთად დააფუძნა საბჭოთა პერიოდის ერთ-ერთი პირველი ეროვნულ-პოლიტიკური ორგანიზაცია „[[ილია ჭავჭავაძის საზოგადოება]]“, რომელიც საქართველოს დამოუკიდებლობას, დემოკრატიის იდეალებსა და კაპიტალიზმზე გადასვლას უჭერდა მხარს. [[1988]] წელს ჭავჭავაძე ამ საზოგადოების მმართველობის წევრი, ხოლო [[გიორგი ჭანტურია]]ს მომხრეთა („მეოთხე დასი“) განცალკევების შემდეგ ფაქტობრივი ლიდერი გახდა. ზურაბ ჭავჭავაძე შედარებით ზომიერ, ლიბერალურ პოზიციაზე იდგა; დაძაბული ურთიერთობა ჰქონდა [[ზვიად გამსახურდია]]სთან და გია ჭანტურიასთან.
[[1989]] წლის [[13 ოქტომბერი|13 ოქტომბერს]] სოფელ [[ბორითი|ბორითთან]] ([[ხარაგაულის რაიონი]]) დაშავდა საეჭვო ვითარებაში მომხდარ ავტოკატასტროფაში, რომელსაც ემსხვერპლა [[მერაბ კოსტავა]]. ზურაბ ჭავჭავაძე 70-ე დღეს გარდაიცვალა საავადმყოფოში, ოფიციალური დიაგნოზით „[[A ჰეპატიტი]]“. დაკრძალულია ყვარელში იოანე ნათლისმცემლის სახელობის ჭავჭავაძეთა საგვარეულო ეკლესიაში.
