ბერიძეები: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
148.81.195.85-ის რედაქტირებები გაუქმდა; აღდგა Nikaberidze-ის მიერ რედაქტირებული ვერსია
No edit summary
ხაზი 1:
{{მმ*|ბერიძე}}
{{გადასაწერი}} [[ფაილი:ბერიაი.jpg|მინი]]
[[ფაილი:ნიკო დადიანი.jpg|მინი]]
[[ფაილი:ბერიძენი.jpg|მინი]]
[[ფაილი:ბერიაი.jpg|მინი]]
[[ფაილი:ტ.jpg|მინი]]
[[ფაილი:ტ2.jpg|მინი]]
[[ფაილი:ტ3.jpg|მინი]]
[[ფაილი:ტ4.jpg|მინი]]
Line 15 ⟶ 11:
[[ფაილი:Beridzee uflebebis damcveli.jpg|მინი|ვექილი, ტახტის აზნაური, პლატონის ალმასხანის ძე ბერიძე]]
[[ფაილი:ახალი ქართული გაზეთი ბერიძეების შესახებ.jpg|მინი|ბერიძეები]]
[[ფაილი:Castelli (1)-58.jpg|მინი|გურიის მთავრის მეუღლე თავადი ვომინიჯა ბერიძე, მე-16 საუკუნე . ქრისტოფერო დე კასტელის ალბომი]]
'''ბერიძეები''' — „[[ქართლის ცხოვრება|ქართლის ცხოვრების]]“ მიხედვით, ფეოდალური საგვარეულო [[საქართველო]]ში. ქართველმა გეოგრაფმა, ისტორიკოსმა და კარტოგრაფმა [[ვახუშტი ბატონიშვილი|ვახუშტი ბატონიშვილმა]] (1696-1757) დაახლოებით 1745 წელს დაამთავრა თავისი შრომა, რომელსაც უწოდა „[[აღწერა სამეფოსა საქართველოსა]]“. იგი შეიცავს ისტორიას დასაბამიდან XVIII საუკუნის შუა წლებამდე, რომელშიც მოცემულია ასევე უძველესი ცნობები ქართული წარჩინებული გვარების და მათ შორის ბერიძეების შესახებ.<ref>„ქართლის ცხოვრება“, ტ. IV, თბილისი 1973, გვ. 27-28, 33-37</ref>
 
Line 23 ⟶ 18:
„....გურიისათვის“ {{ციტატა|ხოლო გურიას გურიელი, იგიცა თვით ჰფლობს და იტყვის ვარდანის ძეობასა, და სხუანი მის ქუეშენი არიან: თადგირიძე და ამილახორი ჩავიდნენ სამცხიდამ, შარვაშისძე მოვიდა აფხაზეთიდამ, ბერიძე, კვერღელიძე, ბერეჟიანი, ნაკაშიძე და სხუანი, ეგრეთვე აზნაურნიცა. (გვ. 33-37)...”|}}
 
ნიკო დადიანი ქართველთ ცხოვრება:
 
გურიას: გურიელი, იგიცა მფლობელი მთავარი (და იტყვის ვარდანის ძეობასა) და სხვანი თავადნი: თავდგირიძე და ამილახორი (ჩავიდა სამ- ციხიდამ), შარვაშიძე (მოვიდა აფხაზეთით), რომელი დღეს იწოდება ერისთავად, ბერიძე, კვერღელიძე, ბერეჟიანი, ნაკაშიძე და სხვანი აზნაურნი.<ref>http://corpora.iliauni.edu.ge/qats/upload/1962.pdf</ref>
 
აღნიშნული ცნობები ეკუთვნის XII-XVI საუკუნის ქართული წარჩინებული გვარების, კერძოდ მთავრების (თავადების) სიას. ნაშრომში არაა მოცემული აზნაურების სია, ვინაიდან ნაშრომში მოცემულია მხოლოდ (მთავართა) თავადთა გვარები. [[ვახუშტი ბატონიშვილი]] ძველთა მთავართა გუართათვის (XII-XVI სს) ბერიძეებს ასახელებს გურიის მკვიდრ (მთავრებად) თავადებად. გურიის გარდა, ბერიძეები [[საქართველო]]ს სხვადასხვა კუთხეში იყვნენ სატახტო (სამეფო) და სათავადო აზნაურები. კერძოდ, ბერიძეები [[ქართლი|ქართლში]] საციციანოში ციციშვილების აზნაურები იყვნენ, [[იმერეთი|იმერეთში]] იხსენიებიან, როგორც წერეთლის აზნაურებად და სვერის ციხის მეციხოვნეებად, სათავადო აზნაურებად ჩანან ბერიძეები — აგრეთვე ლეჩხუმსა და [[სამეგრელო]]ში.
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/ბერიძეები“-დან