არაგორნი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 27:
არაგორნი დაიბადა 2931 წლის 1 მარტს. ორი წლის თავზე მამამისი, დუნადანთა მე-16 მმართველი, [[არათორნ II]] მოკლული იქნა ორკთა მიერ. დედამ, [[გილრაენი|გილრაენმა]], დუნადანთა მომავალი იმედი დამალა [[რივენდელი|რივენდელში]], სადაც იგი ''ესტელის'' (''იმედი'') სახელით იზრდებოდა. 2961 წლამდე მან თავისი ნამდვილი სახელი არ იცოდა. მაგრამ შემდეგ ნახევარ-ელფმა [[ელრონდი|ელრონდმა]] მას უჩვენა [[ბარაჰირის ბეჭედი]] და ხმალ [[ნარსილი]]ს ნატეხები.
მეორე დღეს არაგორნმა პირველად იხილა [[
წინ მრავალი გამოსაცდელი წელი ელოდა. არაგორნმა დატოვა რივენდელი და მოიარა [[შუახმელეთი]]. მივიდა რუნამდე აღმოსავლეთით და ჰარადამდე სამხრეთით, დაბნელებული ნაკადულის კარიბჭით - მორიაში და [[მორდორი]]ს მცირე ნაწილიც იხილა. მესამე ეპოქის 2956 წელს მან გაიცნო [[განდალფი|განდალფ რუხი]] და დამეგობრებულები ერთად მოგზაურობდნენ.
ხაზი 33:
არაგორნი [[როჰანი|როჰანელებთან]] ერთად მსახურობდა მეფე თენგელთან, მეფე ეკთელიონ II-ს პერიოდში მეთაურობდა ჯარებს. მაგრამ თავის ნამდვილ ვინაობას ის არ ამხელდა. ამიტომ მას უწოდებდნენ ''თორონგილს'' (Thorongil, ვარსკვლავთარწივს) - თავისი გამოხედვის და საერთოდ, იერის გამო. ეკტელიონი მან გააფრთხილა, არ ჰქონოდა სარუმანისადმინდობა და უმბარელ მეზღვაურებთან ბრძოლაში თავად ჩაება. მეფე მას აფასებდა უფრო მეტად, ვიდრე თავის ძე დენეთორს, მაგრამ ერთ დღეს მოულოდნელად მაწანწალამგონდორი დატოვა.
2980 წელს არაგორნი დაბრუნდა რივენდელში და კვლავ შეეცადა, განემტკიცებინა საკუთარი პოზიცია
იგი ეწვია დედას ერიადორში, მაგრამ გილრაენი აღელვებული იყო, ვინაიდან გრძნობდა წყვდიადის მოახლოებას და სიკვდილსაც. არაგორნმა სცადა მისი დამშვიდება, მაგრამ პასუხად მიიღო „დუნადანებმა ჩემგან იმედი მიიღეს, მაგრამ ჩემთვის იმედი არ დამიტოვებია“. იგი გარდაიცვალა 3007 წლის გაზაფხულამდე.
ხაზი 45:
თავდაპირველად არაგორნი არ იჩენდა დიდ აქტიურობას, მაგრამ დროთა განმავლობაში ნათელი ხდებოდა, რომ მას სულ უფრო მეტად ესმოდა, რაოდენ მნიშვნელოვანია ის, რომ სწორედ იგი იყო გონდორის კანონიერი მემკვიდრე. ბეჭდის ომის მთელი დარჩენილი პერიოდი მან დაუთმო მეგობრებზე, საკუთარ ხალხზე ზრუნვას და მტრის ძალებთან ღირსეულ შერკინებას.
გარდა სხვადასხვა სამართლიანი რეფორმისა, მან არ დაივიწყა ჰობიტებიც და მაზრა იქცა თავისუფალ მიწად, რომელსაც ჩრდილოეთი იცავდა. მოგვიანებით, ჰობიტები [[მერიადოკ ბრენდიბაკი|მერი]] და [[პერეგრინ ტუკი|პიპინი]] დასახლდნენ გონდორში და იქ არაგორნთან, უკანასკნელის გარდაცვალებამდე მსახურობდნენ.
მეოთხე ეპოქის 120 წელს ელესარმა იგრძნო, რომ მისი დღეებიც წარმავალი იყო და სამეფო გვირგვინი თავის ძე ელდარიონს გადასცა.
==გარეგნობა==
| |||