რადგან მისი სახალიფოს მოსახლეობის დიდ ნაწილს შეადგენდნენ. ალ-მუიზი ასევე დიდ ყურადღებას აქცევდა [[ხელოვნება|ხელოვნებისა]] და [[კულტურა|კულტურის]] განვითარებას, პირადად მფარველობდა მხატვრებს, მწერლებსა და სწავლულებს. {{sfn-2|Bosworth, C. E. (Autumn 1981). "A Mediaeval Islamic Prototype of the Fountain Pen?". Journal of Semitic Studies. XXVI (i).}}
მისი მმართველობის პერიოდში [[967ფატიმიდები|ფატიმიდებმა]] წელსმრავალ სამხედრო წარმატებას მიაღწიეს. [[ფატიმიდები960]]-იან წლებში [[ბიზანტიის იმპერია|ფატიმიდებმაბიზანტიის იმპერიას]] წაართვეს კუნძული [[სიცილია]], [[967]] წელს საბოლოოდ დაიმორჩილეს [[ეგვიპტე]] და მნიშვნელოვანი სავაჭრო მაგისტრალები ჩაიგდეს ხელში. [[973]] წელს ხალიფამ დედაქალაქი მანსურიიდან [[კაირო]]ში გადაიტანა, რის შემდეგაც [[ეგვიპტე]] იქცა სახალიფოს ცენტრად. ალ-მუიზმა ეგვიპტის დაპყრობისამის შემდეგ სირია-პალესტინის ხელში ჩაგდება განიზრახა. წარმატებული ბრძოლების შემდეგ, [[975]] წელს [[დამასკო]]ს ასაღებად [[ბერბერები|ბერბერთა]] არმიას სათავეში ჩაუდგა, თუმცა ლაშქრობის საწყის ეტაპზე გარდაიცვალა. {{sfn-2|Phillip, Thomas; Haarmann, Ulrich, eds. (1999). The Mamluks in Egyptian politics and society. Cambridge studies in Islamic civilization. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-59115-7.}} ჯარის მთავარსარდლობა და [[ფატიმიდები|ფატიმიდთა]] ხალიფობა კი მისმა ვაჟმა [[ალ-აზიზ ბილაჰი|ალ-აზიზ ბილაჰმა]] იკისრა.
