ალექსანდრ დიუმა (მამა): განსხვავება გადახედვებს შორის

[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 1:
{{მრავალმნიშვნელოვნება*|ალექსანდრ დიუმა}}
{{ინფოდაფა მწერალი}}
'''ალექსანდრ დიუმა''' (მამა) ({{lang-fr|Alexandre Dumas, père}} {{IPA|[a.lɛk.sɑ̃dʁ dy.ma]}}; დ. [[24 ივლისი]], [[1802]], ვილიე-კოტრე — გ. [[5 დეკემბერი]], [[1870]], პიუი) — [[ფრანგები|ფრანგი]] მწერალი, [[დრამატურგი]] და ჟურნალისტი, [[ალექსანდრეალექსანდრ დიუმა (უმცროსი)|ალექსანდრეალექსანდრ დიუმას]] მამა.
 
== ბიოგრაფია ==
ალექსანდრ დიუმა [[1802]] წლის [[24 ივლისი|24 ივლისს]] დაიბადა [[:fr:Villers-Cotterêts|ვილერ-კოტრეს კომუნაში]], [[:en:Soissons|სუასონთან]] ახლოს ([[ენა (დეპარტამენტი)|ენას დეპარტამენტი]], [[პიკარდია]], [[საფრანგეთი]]).
 
ალექსანდრ დიუმას ბაბუა, მარკიზი ანტუან-ალექსანდრ დავი დე ლა პაიეტრი საფრანგეთის კოლონია [[ჰაიტი]]ზე არტილერიის გენერლის წოდებით მსახურობდა. ჰაიტიზე იგი დაქორწინდა ზანგ მონა ქალზე მარი-კესეტ დიუმაზე, რომელმაც 1762 წელს ქვეყანას მოავლინა მომავალი მწერლის მამა, თომა-ალექსანდრეალექსანდრ.
 
მარკიზს არ გასჭირვებია მულატი შვილისთვის ცხოვრების გზის გაკაფვა საფრანგეთში და მალე თომა-ალექსანდრეალექსანდრ [[ნაპოლეონ ბონაპარტი|ნაპოლეონის]] არმიის გენერალი გახდა.
 
თომა-ალექსანდრეალექსანდრ გარდაიცვალა 1806 წელს, როცა ალექსანდრეალექსანდრ დიუმა 4 წლის იყო. მიუხედავად სიღარიბისა, ოჯახს გავლენიანი არისტოკრატიული კავშირები ჰქონდა. სწორედ ამ კავშირების წყალობით ოცი წლის ასაკში ალექსანდრემალექსანდრმა მუშაობა დაიწყო [[პარიზი|პარიზში]] პალე-როიალის სასახლეში ჰერცოგ ორლეანელის კანცელარიაში.
 
კანცელარაში მუშაობის პარალელურად დიუმამ დაიწყო სხვადასხვა ჟურნალებში პიესებისა და სტატიების გამოქვეყნება. პირველ პიესას, „ანრი მესამე და მისი კარი“ (Henri III et sa cour, 1829), დიდი წარმატება ხვდა წილად. ასევე აღიარებულ იქნა მეორე მისი ნაწარმოებიც — „კრისტინა“ (Christine ou Stockholm, Fontainebleau et Rome, 1830).
ხაზი 16:
[[1835]] წელს გამოვიდა მისი პირველი ისტორიული რომანი „იზაბელა ბავარიელი“ (Isabel de Bavière). მას მერე გაზეთებში ხშირად იბეჭდებოდა მისი ნაწარმოებები.
 
[[1840]] წელს დაქორწინდა მსახიობ იდა ფერიერზე. მიუხედავად ამისა იგი აგრძელებდა სხვა ქალებთან შეხვედრას, რის შედეგად მას 3 უკანონო შვილი გაუჩნდა (ერთ-ერთი მათგანი მოგვიანებით ასევე წარმატებულ მწერლად იქცა). ალექსანდრეალექსანდრი ქალებსა და ფუფუნებაზე დიდ ფულს ხარჯავდა. გამოსცა რამდენიმე ჟურნალი, დააარსა თეატრი — თუმცა მისი წამოწყებები კრახით დასრულდა. ამის გამო [[1851]] წელს კრედიტორებს [[ბრიუსელი|ბრიუსელში]] დაემალა. [[1858]]-[[1859]] წლები [[რუსეთის იმპერია|რუსეთში]] გაატარა, სტუმრობდა [[თბილისი|თბილისსა]] და საქართველოს სხვა ქალაქებს. 3 წელიწადი მონაწილეობდა სახალხო მოძრაობაში [[იტალია|იტალიის]] გაერთიანებისთვის.
 
გარდაიცვალა [[1870]] წლის [[5 დეკემბერი|5 დეკემბერს]], პიუის კომუნაში, [[:en:Dieppe|დიეპთან]] ახლოს (ამჟამად დიეპის გარეუბანი, [[ზღვისპირა სენა|ზღვისპირა სენის დეპარტამეტი]], [[ზემო ნორმანდია]], [[საფრანგეთი]]).