გიორგი VII (საქართველოს მეფე): განსხვავება გადახედვებს შორის

'''გიორგი VII''' — საქართველოს მეფე [[1393]]-[[1407]] წლებში, [[ბაგრატ V | ბაგრატ V-ისისა]] და ელენე კომნენას ძე. მამამისის სიცოცხლეშივე განაგებდა საქართველოს სხვადასხვა კუთხესკუთხეებს და წყაროებშიც ამ დროიდან იხსენიება მეფედ. გიორგი VII-ის მეფობის დროს [[1394]]-[[1403]] წლებში [[თემურლენგი]] მრავალჯერ შემოესია საქართველოს ([[თემურლენგის ლაშქრობები საქართველოში]]). მისმა ლაშქარმა სასტიკად ააოხრა ჰერეთ-კახეთი, [[თრიალეთი (მხარე)|თრიალეთი]], ქვემო და შიდა ქართლი, იმერეთი. თემურლენგის მთავარი მიზანი ქვეყნის დაპყრობა და გამაჰმადიანება იყო. მიუხედავად დიდი სისასტიკისა, მან მაინც ვერ შეძლო ქართველი ხალხის წინააღმდეგობის დაძლევა და გიორგი მეფის ხელში ჩაგდება.

[[1403]] წელს თემურლენგმა იძულებით ზავი დადო გიორგი VII-თან, რომლის პირობების თანახმად ქართველთა მხარეს ხარკის გადახდა, ჯარის გამოყვანა, სამიმოსვლო გზების დაცვა ევალებოდა. სამაგიეროდ, [[თემურლენგი]] [[საქართველოს სამეფო|საქართველოს]] ხელშეუხებლობას აღუთქვამდა და ცნობდა როგორც ქრისტიანულ ქვეყანას.

[[თემურლენგი]]ს შემდეგ [[საქართველოს სამეფო]]ს სამხრეთ-აღმოსავლეთ საზღვრებს [[ყარა-ყოინლუ|შავბატკნიანი თურქმანთა]] ტომები მოადგნენ. [[1407]] წელს, გიორგი VII დანგრეულ და დასუსტებულ ქვეყანაში ახალი მტრის შემოსვლის ასალაგმად [[სომხეთი|სომხეთში]] დაუხვდა თურქმანებს და მათთან ბრძოლაში დალია სული. დაკრძალეს [[სვეტიცხოველი|სვეტიცხოველში]].