სულეიმან იბნ ყუთლუმიში: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[1078]] წელს, [[ბიზანტიის იმპერატორი]] [[მიხეილ VII (ბიზანტია)|მიხეილ VII]] ცდილობდა სულეიმანისთვის დახმარების გაწევას [[ანატოლიის თემი|ანატოლიის თემის]] მეთაურის — [[ნიკიფორე III (ბიზანტია)|ნიკიფორე III ბოტანიატეს]] წინააღმდეგ, რომელიც იმპერატორს ტახტისთვის ებრძოდა. სულეიმანმა ხელში ჩაიგდო ბოტანიატეს მცირე ძალა [[ქუთაჰია|ქუთაჰიასა]] და [[ნიკეა|ნიკეას]] შორის, რის შემდეგაც, უზურპატორმა სულეიმანი დაარწმუნა, რომ შეერთებოდა მის აჯანყებას<ref>Speros Vryonis, ''The Decline of Medieval Hellenism in Asia Minor and the Process of Islamization from the Eleventh through the Fifteenth Century'' (University of California Press, 1971), pp. 112-3.</ref>. ნიკიფორე III-ის ძალაუფლებისთვის ბრძოლა წარმატებული აღმოჩნდა და მხარდაჭერის სანაცვლოდ, სულეიმანის ნაცნობ თურქმანებს [[კონსტანტინოპოლი|კონსტანტინოპოლთან]] ახლოს ცხოვრების ნება დართო. ცოტა ხნის შემდეგ, სულეიმანმა მხარი [[ნიკიფორე მელისენოსი|ნიკიფორე მელისენოსს]] დაუჭირა<ref>George Ostrogorsky, ''History of the Byzantine State'', trans. Joan Hussey (Rutgers University Press, 1969), pp. 348-9.</ref>, რომელმაც თურქმანებისთვის [[ნიკეის იმპერია|ნიკეის]] საზღვარი გახსნა<ref>Cahen, p. 75</ref>. ამის შემდეგ, ყველა [[ბითინია]] სულეიმანის კონტროლის ქვეშ მოექცა. [[1084]] წელს, მან ნიკეა დატოვა.

 

 

==ლიტერატურა==