წმინდა სოფრონ ახტალელი: განსხვავება გადახედვებს შორის

 

დაიბადა მღვდლის ოჯახში. მამას გიორგი სურტარიდისი ერქვა, დედას — ბარბარე. მას ჰყავდა ოთხი და და ხუთი ძმა. ძმა დიმიტრი, რომელიც სოფრონის შემდეგ დაიბადა, ასევე მღვდელი იყო.

 

ახალგაზრდობიდანვე სვიმეონი ღვთისადმი მხურვალე სიყვარულით აენთო, განსაკუთრებით ბერული ცხოვრებისადმი. ადრეული ასაკიდანვე იგი მორჩილის ხარისხში მოღვაწეობდა ხუტურის წმინდა გიორგის სახელობის მონასტერში. სამი თვის შემდეგ ის გადავიდა [[სუმელა]]ს მონასტერში. სამი წლის მორჩილებითი მსახურების შემდეგ კი [[ვაზელონის მონასტერი|ვაზელონის მონასტერში]], სადაც მორჩილებაში დაუდგა თავის ნათესავს, იქაურ მოღვაწე მელეტიოსს.

 

 

ივერიაში ცხოვრებისას სოფრონიმ თავისი პატიოსნებით და რაც მთავარია სათნო ცხოვრებით, სიყვარული და პატივისცემა მოიპოვა, არა მარტო თავისი თანამემამულეებისაგან, არამედ ადგილობრივი მმართველისაგანაც. მმართველი მას დაჟინებით სთხოვდა, რომ ეპისკოპოსობის ხარისხი მიეღო ბერძენი მეტალურგებისათვის. სოფრონი უარობდა მიეღო ასეთი მაღალი სასულიერო წოდება, ერთის მხრივ იმიტომ, რომ თავს უღირსად მიიჩნევდა და მეორეს მხრივ, კი მას არ ჰქონდა მონასტრიდან საამისო კურთხევა. მაშინ მმართველმა და ადგილობრივმა ბერძნებმა გაგზავნეს მონასტერში ელჩები რომ მიეღოთ დასტური ამ საქმისთვის. მონასტერში მამებმა მოითათბირეს, რის შემდეგაც თხოვნა დაკმაყოფილებულ იქნა. ასე, რომ 1777 წ. 29 ოქტომბერს წმ. სოფრონი ხელდასხმულ იქნა ახტალის ეპისკოპოსად, მის საეპისკოპოსო მმართველობაში შევიდა ყოვლად წმინდა ღვთისმშობლის ტაძარი.