პეტრე ოცხელი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[1920]]-იდან ქუთაისის რეალურ სასწავლებელში სწავლის პარალელურად მეცადინეობდა სასწავლებელთან არსებულ მცირე სახელოსნო-სტუდიაში. [[1927]]-[[1928]] წლებში სწავლობდა თბილისის სამხატვრო აკადემიაში. [[1927]] ოცხელმა თბილისის მუშათა თეატრში გააფორმა [[ანატოლი ლუნაჩარსკი]]ს „ცეცხლის გამჩაღებლები“. [[1928]] წლის [[კოტე მარჯანიშვილი|კოტე მარჯანიშვილმა]] იგი ქუთაისის ქართული დრამის სახელმწიფო თეატრში მიიწვია, სადაც ოცხელმა გააფორმა [[შალვა დადიანი]]ს „კაკალ„[[კაკალ გულში“გულში]]“ ([[1928]]) და [[კარლ გუცკოვი]]ს „ურიელ„[[ურიელ აკოსტა“აკოსტა]]“ ([[1929]]).

[[1930]]-იან წლებში ოცხელმა ქუთაისის დრამის ტეატრში გააფორმა [[პერსი ბიშ შელი]]ს „ბეატრიჩე ჩენჩი“ ([[1930]]), [[ნიკოლოზ პოგოდინი]]ს „ფოლადის პოემა“ ([[1931]]), [[კარლო კალაძე|კარლო კალაძის]] „ხატიჯე“ ([[1930]]), [[გერცელ ბააზოვი]]ს „მუნჯები„[[მუნჯები ალაპარაკდნენ“ალაპარაკდნენ]]“ ([[1932]]), [[უილიამ შექსპირი]]ს „ოტელო“ ([[1933]]).

[[1931]] წელს კოტე მარჯანიშვილმა [[მოსკოვის]] კორშის თეატრში დადგა [[ჰენრიკ იბსენი]]ს „მშენებელი„[[მშენებელი სოლნესი“სოლნესი]]“. სპექტაკლის გასაფორმებლად რეჟისორმა ოცხელი მიიწვია. სპექტაკლის მხატვრობას უდიდესი წარმატება ხვდა. [[1936]]-[[1937]] ოცხელმა მოსკოვის მცირე თეატრში გააფორმა [[ფრიდრიხ შილერი]]ს „ვერაგობა„[[ვერაგობა და სიყვარული“სიყვარული]]“ და [[ვიქტორ გუსევი]]ს „დიდება“, ამავე თეატრის ფილიალში — [[ლოპე დე ვეგა]]ს „ცხვრის„[[ცხვრის წყარო“წყარო]]“.

[[1939]] წელს [[ლონდონი|ლონდონში]], თეატრის მხატვართა გამოფენაზე, ოცხელის ესკიზები ოქროს დიდი მედლით დააჯილდოვეს. [[1937]] [[კონსტანტინე სტანისლავსკი]]ს მიერ მოწყობილ [[ჯუზეპე ვერდი]]ს „რიგოლეტოს“„[[რიგოლეტო]]ს“ დადგმის კონკურსზე ოცხელის ესკიზებმა პირველი პრემია დაიმსახურა. მხატვარმა თეატრში მხოლოდ ცხრა სეზონის განმავლობაში იმუშავა, მაგრამ მოკლე დროში შექმნა ნაწარმოებები, რომელთაც არსებითი როლი შეასრულეს ქართული თეატრის მკაფიოდ თავისებური სახის შექმნაში.