წმინდა ნინო: განსხვავება გადახედვებს შორის

| წარწერა = წმინდა ნინოს ხატი

| სათაური =

| დაბადების_ადგილი = კოლასტე

| გარდაცვალების_ადგილი = [[ბოდბე]], [[იბერიის სამეფო]]

| შერაცხვის_თარიღი =

| შერაცხვის_ადგილი =

| შერაცხა =

| ატრიბუტები = [[წმინდა ნინოს ჯვარი]]

}}

[[ფაილი:Santa Nina.jpg|მინი|250პქ|წმინდა ნინო]]

[[ფაილი:St-nino.jpg|thumb|250პქ|წმინდა ნინო]]

 

==„წმინდა ნინოს ცხოვრება“==

====მშობლები====

 

 

იუბენალი და მისი და "[[სუსანა]]" (მხოლოდ "[[მეფეთა ცხოვრება|მეფეთა ცხოვრების]]", არსენ ბერის და ანონიმურ გვიანდელ ვერსიებში გვაქვს "სოსანა". უძველეს შატბერდულში, სინურში და ჭელიშურში ყველგან არის "სუსანა") წარმოშობით ქალაქ კოლასტიდან იყვნენ, სხვა ვარიანტით კოლასედან. ამ ქალაქს ს. ყაუხჩიშვილი და ი. გიპერტი კაბადოკიის ქალაქ კუძისტრასთან (ბერძნული: Κύζιστρα) აიგივებდნენ.<ref>ქართლის ცხოვრება, ს. ყაუხჩიშვილის რედაქციით, ტ. 1, თბ., 1955, გვ. 408</ref><ref>J. Gippert, St. Nino’s Legend: Vestiges of its various sources, გელათის აკადემიის მოამბე 3, ქუთაისი, 1997, გვ. 9</ref> უფრო სარწმუნოა მეორე მოსაზრება (ფ. ფონ ლილიენფელდი, ნ. ნიკოლოზიშვილი), რომ აქ იგულისხმება ფრიგიის ქალაქი "კოლოსა" / "კოლასა" (ბერძნული: Κολοσσαί ან Κολασσαί).<ref name="ReferenceA"/><ref>Fairy von Lilienfeld, Amt und geistliche Vollmacht der heiligen Nino, ‘Apostel und Evangelist’ von Ostgeorgien, nach den ältesten georgischen Quellen, in: Horizonte der Christenheit, Festshrift für Friedrich Heyer zu seinem 85. Geburtstag, hrsg. v. Michael Kohlbacher und Markus Lesinski [= Oikonomia, 34], Erlangen 1994, p. 227, n. 14</ref> იუბენალს და სუსანას კოლასა დაუტოვებიათ მას შემდეგ, რაც დაობლებულან და იერუსალიმში წასულან. წლების შემდეგ კი იუბენალი იერუსალიმის "დევტალარი" გამხდარა, შემდეგ კი პატრიარქი, ხოლო სუსანა მსახურებდა მიაფორს, სარა ბეთლემელს.

ერთი თვის შემდეგ იგი მცხეთისკენ გამოჰყვა ხალხს, რომელიც იქ სავაჭროდ და მათი ღმერთის, [[არმაზი]]ს მოსალოცად მიდიოდა. იმ დღეს მცხეთაში მოსულები გაჩერდნენ [[მოგვთა]] უბნის გამოღმა, ხიდთან და იქიდან აკვირდებოდა წმ. ნინო მცხეთელ [[ზოროასტრიზმი|ცეცხლისმსახურებს]].

 

წმ. ნინო გაემართა არმაზის კერპის სანახავად. გარშემო მთები სავსე იყო ხალხითა და დროშებით. ნინომ მოასწრო [[არმაზციხე]]ში შესვლა და დადგა ზღუდის ნაპრალთან და იქიდან უცქერდა თუ როგორი შიში და ძრწოლა ჰქონდა მეფეს და მთელ ხალხს იმ კერპისა. არმაზის კერპი სპილენძისგან იყო შექმნილი, მას ტანზე ოქროს [[ჯაჭვისპერანგი]] ემოსა, თავზე ოქროს [[ჩაფხუტი]] ეხურა და [[ფრცხილი]]ს და [[ბივრიტი]]ს თვლებით შემკული ოქროსავე სამხრეები ეკეთა. კერპს ხელთ ეკავა გალესილი ხმალი, რომელიც მის ხელში ისე ბრწყინავდა და ტრიალებდა, რომ თუ ვინმე შეეხებოდა თავი სასიკვდილოდ ჰქონდა განწირული. არმაზის კერპის მარჯვნივ იდგა ოქროს კერპი, რომლის სახელიც იყო [[გაცი და გა|გაცი]], ხოლო მარცხნივ – ვერცხლის კერპი, სახელად [[გაცი და გა|გა]]. ეს ორი კერპი [[არიან-ქართლი]]დან იყო მოტანილი [[აზო]]ს მიერ, ჯერ კიდევ ალექსანდრე მაკედონელის დროს.

 

 

როგორც კი დაცხრა ქარი და სეტყვა, წმ. ნინო გამოვიდა კლდის ნაპრალიდან და იპოვა ბივრიტის თვალი, რომელიც არმაზის კერპის სამხრეებს ამკობდა. მან აიღო ეს თვალი და გაემართა იმ კლდის ბოლოს, იქ სადაც ძველად ციხე მდგარა. იქვე იდგა მშვენიერი [[ბრინჯის ხე]], მაღალი და რტომრავალი. წმინდანი მივიდა იმ ხის ქვეშ, გამოსახა იქ ჯვრის ნიშანი და ექვსი დღის განმავლობაში ლოცულობდა იმ ადგილას.

 

====მცხეთელი ებრაელები, ბარაბეანნი====

 

დაიწყეს ებრალებმა მცხეთიდან წასვლა, გარდა [[ბარაბეანები]]სა, რომელთა სახლეულობა, ორმოცდაათი კაცი მოინათლა და გახდნენ მცხეთის მოქალაქეები („მკჳდრი“). მეფემ მათ დაბა [[ციხედიდი]] უბოძა და განადიდა თავის კარზე წმ. ნინოს მადლითა და მოძღვრებით.