ეიზენჰაუერის დოქტრინა: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''ეიზენჰაუერის დოქტრინა''' მიუთითებს [[დუაიტ ეიზენჰაუერი]]ს მიმართვაში [[კონგრესი (აშშ)|კონგრესისადმი]] [[1957]] წლის [[5 იანვარი|5 იანვარს]]. დოქტრინის მიხედვით ქვეყანას შეეძლო ეკონომიკური ან(სხვა ქვეყნიდან აგრესისიის შემთხვევაში) სამხედრო დახმარება ეთხოვა ამერიკისთვის. აიზენჰაუერმა გამოარჩია [[სსრკ]]–დან საფრთხე და აშშ–ს სამხედრო კომიტეტს უფლება მისცა "დაეცვა ტერიტორიული მთლიანობა და პოლიტიკური დამოუკიდებლობა ისეთი ქვეყნებისა, რომლებიც ითხოვენ დახმარებას რომელიმე საერთაშორისო კომუნიზმს დაქვემდფებარებულიდაქვემდებარებული ქვეყნის აშკარა აგრესიის წინააღმდეგ"<ref>http://www.presidency.ucsb.edu/ws/index.php?pid=11007&st=&st1=#axzz1JcgtQWIG</ref>.

გლობალურ პოლიტიკურ კონტექსტში, დოქტრინა იყო გამოხმაურება შესაძლო ომისა, რომელსაც [[სსრკ]]–ს, სუეცის კრიზისის საბაბით, გვიპტეში ეგვიპტეში შესაძლო შესვლა მოასწავებდა. რეგიონში წარმოქმნილი უხელისუფლებობის გამო, რომელიც ინგლისური და ფრანგული მხარეების წარუმატებლბასწარუმატებლობას მოჰყვა, აიზენჰაუერმა ჩათვალა, რომ თავისი გავლენის გაზრდა აუცილებელი იყო. სიტუაციას ართულებდა ეგვიპტის პრეზიდენტის [[გამალ აბდელ ნასერი|ნასარის]] პოლიტიკა. მან განალაგა ბაზები, რომლებსაც იყენებდა აშშ–სა და სსრკ–ს ინტერესთა შესაჯახებლად. ამასთან ნასარი იღებდა სსრკ–სგან დახმარებას.

რეგიონაალურრეგიონალურ დონეზე, დოქტრინის მიზანი იყო დახმარება არაბული რეჟიმებისა უზრუნველეყო ნასარის პოლიტიკური კონტროლის ალტერნატივა.

შეიარაღებული ძალები პირველად გამოიყენეს [[ლიბანის კრიზისი]]სას, როცა ამერიკის სამხედრო ძალებმა მოახდინეს ინტერვენცია ლიბანში.