ალექსანდრე ორბელიანი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ალექსანდრე სწავლობდა თბილისის კეთილშობილთა სასწავლებელში, შემდეგ პეტერბურგის სამხედრო სასწავლებელში ეწეოდა თვითგანვითარებას. [[1828]] წელს აირჩიეს [[თბილისი]]ს მაზრის თავადაზნაურობის წინამძღოლად. ალექსანდრე მონაწილეობდა [[სპარსეთი]]სა და [[ოსმალეთი]]ს წინააღმდეგ ბრძოლებში. [[1829]] წელს მსახურობდა მრჩეველის თანამდედობაზე გუბერნიის სამმართველოში. იგი იყო [[1832]] წლის შეთქმულების ერთ-ერთი ხელმძღვანელი და ორგანიზატორი, რისთვისაც დააპატიმრეს და გადაასახლეს ორენბურგში. სამშობლოში დაბრუნებისთანავე [[1840]] წელს ჩაება საზოგადოებრივ ცხოვრებაში: მონაწილეობდა ჟურნალ „ცისკრის“ აღდგენაში (რომელშიც აქვეყნებდა თავის თხზულებებს), ზრუნავდა ქართული [[თეატრი]]ს აღორძინების, ჟურნალ-გაზეთების დაარსების, სკოლების გახსნაში.

 

 

 

ალექსანდრე ორბელიანის ისტორიული ხასიათის ნაწარმოებებიდან აღსანიშნავია: „1829 წლის არეულობა საქართველოში“, „საქართველოს მეფის ირაკლის ძე ლევან“, „დაღესტნიდან ლეკების გადმოსვლა საქართველოში“, „შეთქმა მეფის ირაკლის მეორეზე საქართველოში“, „მოგონებანი“, „აღა-მაჰმად-ხანის შემოსვლა ქ. ტფილისში“ — რომელშიც, მართალია, ზოგიერთი ტენდენციურობით, მაგრამ საყურადღებო ფაქტების მითითებით, აღწერილია კრწანისის ბრძოლა და იმდროინდელი პოლიტიკური ვითარება აღმოსავლეთ საქართველოში.

== ლიტერატურა ==

* ენციკლოპედია „თბილისი“, თბ., 2002, გვ. 720.

 

== რესურსები ინტერნეტში ==