ალილო: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შეუმოწმებელი ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
მ მომხმარებლის 92.51.112.74 ცვლილებების გაუქმება (№3186338) |
||
ხაზი 1:
[[ფაილი:Alilo 2008.jpg|მინი|270პქ|ალილო [[თბილისი|თბილისში]], [[2008|2008 წელს]] ]]
'''ალილო''' — [[ქართული]] საწესო [[სიმღერა]]. სრულდებოდა [[შობა|შობის]] წინა [[ღამე]]ს. შეიკრიბებოდა რამდენიმე [[კაცი]] (სულ მცირე 3, რადგან სიმღერა სამხმიანია), ჩამოუვლიდა ყოველ [[ოჯახი|ოჯახს]] და სიმღერით [[დღესასწაული|დღესასწაულს]] მიულოცავდა. [[მასპინძელი]] მომღერლებს სანოვაგით ასაჩუქრებდა (აუცილებლად უნდა გაეტანებინათ კვერცხი — სიცოცხლისა და ნაყოფიერების სიმბოლო). ალილოს ტექსტებში (''„ოცდახუთსა დეკემბერსა“, „ჩიტი ღობეზე შემოჯდა“, „წისქვილს პური დავარიგე“'' და სხვ.) გამოთქმული იყო ჯანმრთელობის, ბედნიერებისა და ბარაქიანობის სურვილი.
[[საქართველო]]ში ალილოს ტრადიციას მრავალწლიანი ისტორია აქვს, რომელიც საქართველოს ისტორიაში მხოლოდ ერთხელ დაირღვა — საქართველოს გასაბჭოების შემდეგ. [[1990|1990 წლებში]] მისმა უწმიდესობამ და უნეტარესობამ [[ილია II]]-ემ აღადგინა. დღესდღეობით ალილოს ზეიმობენ სადღესასწაულო ლიტურგიის შემდეგ, როდესაც მრავალი ეკლესიის მრევლი უერთდება ალილოს მსვლელობას.
== დასავლეთი ევროპა ==
ალილოს ტრადიცია არის დასავლეთ ევროპის ქვეყნებში; მაგალითად ინგლისურენოვან სამყაროში, ეს ტრადიცია ასოცირდება tricks or treating-ის ზეიმთან, რომელიც გარკვეულწილად დაკავშირებულია ჰალოუინთან და 31 ოქტომბერს ეწყობა. შინაარსითა და ფორმით უახლოვდება ქართულ ალილოს, რადგან ამ დროს სამასკარადო კოსტიუმებში გამოწყობილი ბავშვები კალათებით ხელში დადიან კარდაკარ, მღერიან და მასპინძელს ტკბილეულს სთხოვენ.
|