სუის დინასტია: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ხაზი 21:
დიდმა საიმპერატორო არხმა შეაერთა მდინარე იანძი და ჰუანჰე, მდიდარი ნაყოფიერი სამხრეთი და ბარბაროსული ეპოქის შემდეგ აღორძინებული ჩრდილოეთი. ის გახდა უმნიშვნელოვანესი სავაჭრო გზა ჩინეთის შიგნით, მთავარი სატრანსპორტო არტერია მარცვლების გადასატანად.
 
==საგარეო პოლიტიკა==
== Внешняя политика ==
 
დინასტია სუის პოლიტიკა ხასიათდება მრავალრიცხოვანი ომებით, რომელთაც ჩინელი მეთაურები ახორციელებდნენ მთავარი გზით, კორეის ნახევარკუნძულის სახელმწიფოებსა და ჩრდილოეთ ტომების წინააღმდეგ, ასევე თურქული სახანოების დაპირისპირებით.
Внешняя политика династии Суй характеризуется многочисленными войнами, которые китайские правители вели, главным образом, против государств Корейского полуострова и северных племён, а также конфронтацией с Тюркским каганатом.
 
ლიაონინის ნახევარკუნძულის ათვისებით 612-ში, სახელმწიფო სილასთან ერთად სუისური ჩინეთი ფაქტობრივად კორეული სახელმწიფოების პექჩე და კოგურიოს წინააღმდეგ გამოვიდა. ორი წლის შემდეგ ომი შედეგების გარეშ დასრულდა.
Практически покорив малонаселённый полуостров [[Ляонин]], суйский Китай в [[612]] [[Когурёско-суйские войны|выступил против корейских государств]] [[Пэкче]] и [[Когурё]] в союзе с государством [[Силла]]. Через два года война закончилась безрезультатно, изрядно истощив казну.
 
იმ დროის ჩინეთის სერიოზული მოწინააღმდეგე თურქული სახანო იყო.
Серьёзнейшим соперником Китая того времени являлся [[Тюркский каганат]]. За неимением военной силы, достаточной для разгрома этой империи кочевников или даже для уверенного отражения её набегов, Суйская Империя чаще всего строила свои отношения с каганатом на умелой дипломатии.
 
==დინასტიის დასასრული==
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/სუის_დინასტია“-დან