იოანე ოქროპირი: განსხვავება გადახედვებს შორის

წმინდა იოანე დაიბადა [[ანტიოქია|ანტიოქიაში]], [[349]] წელს სირიულ-ბერძნულ ოჯახში. მამა გარდაეცვალა იოანეს დაბადების შემდეგ და დედამ გაზარდა.

იგი იქნა [[ნათლობა|მონათლული]] [[368]] ან [[373]] წელს და შემდეგ [[ხელდასმა|ხელდასხმული]],მედავითნედ(თავის ეკლესიის ერთ-ერთ მცირე მედავითნედ)). იოანემ თავისი განათლების მიღება დაიწყო წარმართ მასსწავლებელ [[ლიბანიუსი|ლიბანიუსთან]]. ლიბანიუსისგან იოანემ ისწავლა ბრწყინვალე რიტორიკა, რამაც განაპირობა თავისი მომავალი, ასევე სიყვარული [[ბერძნული ენა|ბერძნული ენისა]] და [[ბერძნული ლიტერატურა|ბერძნული ლიტერატურისა]].

წმინდა იოანე ცხოვრობდა უაღრესად ასკეტური[[ასკეტიზმი|ასკეტ]]ური ცხოვრებით, 375 წელს მიჰყო განდეგილურ ცხოვრებას. მან შემდგომი ორი წელი დაჰყო ფეხზე დგომაში, ძალიან ცოტა ეძინა და [[ბიბლია|ბიბლიას]] იზეპირებდა. ამისდაამის შედეგად მუდმივად დაიზიანა [[კუჭი]] და თირკმელები[[თირკმელი|თირკმელ]]ები, რამაც აიძულა უკან დაბრუნებულიყო ანტიოქიაში.

[[381]] წელს იოანე ეკურთხა [[დიაკვანი|დიაკვნად]] [[წმინდა მელიტიუს ანტიოქიელი|წმინდა მელიტიუს ანტიოქიელის]] მიერ, რომელიც იმ დროს არ იყო ზიარებაში [[ალექსანდრიის ეკლესია|ალექსანდრიასთან]] და [[რომის ეკლესია|რომთან]]. მილიტიუსის გარდაცვალების შემდეგ მან თავი აარიდა პაულინიუსთან (ვინც იყო მეტოქე მილიტიუსის)ბრძოლას, მაგრამ პაულინიუსის გარდაცვალების შემდგომ იგი ეკურთხა [[მღვდელი|მღვდლად]] [[386]] წელს ევაგრეს პაულინიუსის მემკვიდრის მიერ, თითქოს თავის მოვალეობისთვის იყო გაჩენილი, რომ გაეერთებინა ანლექსანდრიისა და რომის საპატრიარქოები ანტიოქიასთან, რამაც განაპირობა პირველად 70 წლის განმავლობაში გაერთიანება ამ სამი [[საპატრიარქო|საპატრიარქოსი]].

ანტიოქიაში 12 წლის განმავლობაში ([[386]]-[[397]]) მან სახელი გაითქვა თავისი მჭერმეტყველური ქადაგებებით, ოქროს ეკლესიაში, რომელიც იყო ანტიოქიის საკათედრო ტაძარი. მრევლს განსაკუთრებით მოსწონდა მისი ნიჭი ბიბლიის განმართების და მორალური სწავლების გადმოცემის. ყველაზე ძვირფასი მისი ნაშრომებიდან არის “ქადაგებანი” სხვადასხვა თემებზე ბიბლიიდან. იგი თვითონ არ წერდა, მის ქადაგებებს მონაზვნები იწერდნენ. იგი ხაზს უსვამდა მოწყალების გაცემას, და გაჭირვებულთა დახმარებას. წმინდა იოანე საჯაროდ ამხელდა სიმდიდრის მქნოემქონე ადამიანებს ვინც არასწორად იყენებდა სიმდიდრეს მხოლოდ თავიანთი კეთილდღეობისათვის:

“გინდა, რომ პატივი სცე ქრისტეს სხეულს? ნუ უგულვებელჰყოფუგულებელჰყოფ მას როდესაც ტანზე არ აცვია. ნუ შემოხვალ ტაძარში მის პატივსაცემად გამოწყობილი აბრეშუმში[[აბრეშუმი|აბრეშუმ]]ში, როდესაც გაჭირვებულს გარეთ ყურადღებასაც არ აქცევ როცა ცივა და ავათააავადაა. მან ვინც ბრძანა:”ეს არის ხორჩი რემი” არის იგივე ვინც ბრძანა: “შენ მნახე მშიერი და არ მაჭამე,” და კიდევ “რაც გაუკეთე უმცირეს ჩემს ძმათაგან მეც იგივე გამიკეთე”… რა სიკეთეა როდესაც [[ზიარება|ზიარების]] მაგიდაზე უამრავი ოქროსი და ვერცხლის ბარძმებია და შენი ძმა შიმშილით კვდება? დაიწყე მისი შიმშილის დაკმაყოფილებით და მხოლოდ შემდეგ რაც შემოგვრჩება მაგით მორთე ეკლესია.”