The Bends: განსხვავება გადახედვებს შორის

ამერიკული ტურის დასრულების შემდეგ [[რედიოჰედი|რედიოჰედმა]] მეორე ალბომზე მუშაობა [[ები როუდის სტუდიაშისტუდია]]ში, [[პროდიუსერი|პროდიუსერ]] [[ჯონ ლეკი|ჯონ ლეკისთან]] თანამშრომლობით დაიწყო. დაძაბულობა დიდი იყო – თუნდაც ის მცირე წარმატება, რაც ჯგუფმა ამ პერიოდში მოიპოვა, მხოლოდ აჩქარებდა მომდევნო ალბომის მოლოდინს. ჯგუფის წევრები დაუღალავად მუშაობდნენ და მაინც უკმაყოფილო რჩებოდნენ, რადგან მათივე აზრით სიმღერები “ჯერ საკმარისად კარგი” არ იყო მათი. ზეწოლის ჩასაცხრომად ჯგუფმა [[ავსტრალია|ავსტრალიასა]] და [[შორეული აღმოსავლეთი|შორეულ აღმოსავლეთში]] მოაწყო ტურები. ამან ცუდად იმოქმედა [[ტომ იორკი|ტომ იორკზე]], რომელსაც სულაც არ სიამოვნებდა [[MTV]]-ს ჭყეტელა ეკრანზე საკუთარი თავის ხილვა. [[1994]] წელს გამოშვებული [[My Iron Lung]], რომელიც ამავე სახელწოდების [[სინგლი|სინგლში]] შედიოდა, ერთგვარი გარდამტეხი პერიოდი იყო ალბომიდან [[Pablo Honey]] იმ სიღრმემდე, რაც რედიოჰედის მეორე ალბომში იქნა წარმოდგენილი. [[სინგლი]] ანდერგრაუნდული რადიო სადგურების მეშვეობით ტრიალებდა, რამაც გაყიდვების მოლოდინს გადააჭარბა კიდეც. ამან რედიოჰედის[[რედიოჰედი]]ს გულშემატკივართა პატარა ჯგუფსაც მოუყარა თავი. ალბომის ჩაწერა [[1994]] წლის ბოლოს დასრულდა. [[1995]] წლის მაისში კი ახალი დისკიალბომი, The Bends გამოვიდა.

მაშინ როდესაც მედიის ყურადღება მთლიანად [[ბრიტპოპი|ბრიტპოპისკენ]] იყო მიმართული, [[რედიოჰედი|რედიოჰედს]] არავინ უწინასწარმეტყველებდა დიდ წარმატებას. ამის მიუხედავად ალბომმა The Bends სამშობლოში გაიბრწყინა – ჩარტები წყალობდნენ სამი გიტარისტის მიერ შექმნილ ჰაეროვან მუსიკას, რომელსაც [[ტომ იორკი|იორკის]] ემოციური [[ფალცეტი]] და [[კლავიშებიანი ინსტრუმენტი|კლავიშებიანი ინსტრუმენტის]] ხმოვანება ამშვენებდა. მეორე ალბომში ტრანსფორმაცია განიცადა თავად სიმღერის ლირიკამაც – [[ტომ იორკი]] უკვე მასშტაბურ და მნიშვნელოვან თემებს ეხება, რითაც გარკვეულწილად აყალიბებს იმ მუსიკალურ [[იდეოლოგია|იდეოლოგიას]], რომლის მიხედვითაც ჯგუფის მომავალი სტილი განისაზღვრა. ამის ნათელი დადასტურება ის ფსიქოლოგიური სარჩულია რაც ამ და შემდგომი პერიოდის ვიდეო კლიპებშია ასახული. [[ჯემი ტრეივსი|ჯემი ტრეივსის]] გადაღებულმა “[[Just]]” ბევრს ახალი კუთხით დაანახა ეს ოქსფორდელი ბიჭებით დაკომპლექტებული ჯგუფი. ამასთან, აღსანიშნავია ულამაზესი, შავ-თეთრი “მეოცნებე” “[[Street Spirit (Fade Out)|Street Spirit]]” ([[რეჟისორი|რეჟის]]. [[ჯონათან გლეიზერი]]), სადაც მუსიკის [[რითმი]] ჰარმონიულად ეწყობა კლიპის გმირების ინერტულ მოძრაობებს. ყოველივე ამასთან ერთად, The Bends ასახავს იმას რაც ასე ძლიერ აწუხებდა ჯგუფის თითოეულ წევრს – მომქანცველი [[რუტინა]] და ის სევდა რაც ხალხის მიერ მათი ხელოვნებისადმი დამოკიდებულებით იყო გამოწვეული. ეს ძალზე კარგად ჩანს სიმღერაში “[[Bullet Proof I Wish I Was]]”, რომლის შემდეგაც [[ ტომ იორკი| ტომ იორკს]] მომდევნო “როკ-ენ-როლის წამებული” შეარქვეს, [[კურტ კობეინი|კურტ კობეინისა]] და [[რიჩი ჯეიმსი|რიჩი ჯეიმსის]] შემდეგ. ასეევე სიმბოლურია ალბომის ყდაც, რომელზეც რედიოჰედის[[რედიოჰედი]]ს [[დიზაინერი|დიზაინერმა]] [[სტენლი დონვუდი|სტენლი დონვუდმა]] იროკთან ერთად იმუშავა. თავდაპირველად იორკს სურდა ალბომზე ხელოვნური სუნთქვის აპარატი ყოფილიყო გამოსახული ([[ინგლისური ენა|ინგლ]]. iron lung), მაგრამ რადგან სურათი დაკარგა, [[სტენლი დონვუდი|დონვუდმა]] ბოლო წუთებში გამოიყენა მედიკოსების ფიტული რომელიც [[ტომ იორკი|ტომ იორკის]] სახეს “მიაკერა”.

მიუხედავად კრიტიკული შეფასებებისა, რომელიც ძირითადად რედიოჰედის[[რედიოჰედი]]ს არაკომერციული მუსიკისადმი იყო მიმართული, ალბომმა 30 საუკეთესო [[ჰიტი|ჰიტს]] შორის კუთვნილი ადგილი მოუტანა ჯგუფს და ბესტსელერად აქცია საკუთარ სამშობლოში. მოგვიანებით [[ჯონი გრინვუდი|ჯონი გრინვუდმა]] განაცხადა, რომ წარმატებამ რომელიც The Bends მოჰყვა, საკუთარ ძალებში რწმენა შემატა [[რედიოჰედი|რედიოჰედს]], რაც საბოლოოდ გამყარდა სინგლით[[სინგლი]]თ “[[Street Spirit (Fade Out)]]”, რომელიც #5 გახდა [[ გაერთიანებული სამეფო |ბრიტანეთის]] ჩარტში.

[[1995]] წლის ზაფხული [[რედიოჰედი|რედიოჰედმა]] ჯგუფთან [[R.E.M.]] გასტროლებით დაიწყო, რომელიც მაშინდელი პერიოდის ერთ-ერთ მნიშვნელოვან [[ალტერნატიული როკი|ალტერნატიულ როკ]]-ჯგუფად ითვლებოდა, და რომლის გავლენამაც დიდი როლი ითამაშა რედიოჰედის[[რედიოჰედი]]ს ფორმაციაში. კონცერტის გახსნისას [[მაიკლ სტაიპი|მაიკლ სტაიპმა]] (ჯგუფი [[R.E.M.]] წამყვანი ვოკალისტი) ასეთი კომენტარი გააკეთა: “რედიოჰედი იმდენად კარგია რომ ცოტა მაშინებს კიდეც”. ერთი მხრივ ცნობილი გულშემატკივრების შეფასებამ, ხოლო მეორე მხრივ, კლიპებმა “[[Just]]” და “[[Street Spirit]]” თავისი სიტყვა თქვეს – [[რედიოჰედი]] ნელ-ნელა იკრებდა პოპულარობას [[ გაერთიანებული სამეფო |ბრიტანეთის]] ფარგლებს გარეთ.