არფა (მუსიკალური საკრავი): განსხვავება გადახედვებს შორის

[[ფაილი:Harp.png|thumb]]

'''არფა''' — უძველესი საკრავი, გავრცელებული იყო [[ეგვიპტე]]ში, [[ფინიკია]]ში, ასურეთ-ბაბილონში, [[იუდეა]]ში, [[საბერძნეთი|საბერძნეთში]], [[რომი|რომში]] და [[ბიზანტია]]ში. პირველად არფა, როგორც საოპერო ორკესტრის შემადგენელი საკრავი, გამოიყენა [[გეორგ ფრიდრიხ ჰენდელი|ჰენდელმა]]. მის შემდეგ ეს საკრავი მონაწილეობს საოპერო, საბალეტო, სიმფონიური და კამერული მუსიკის შესრულებაში. 45-47 სიმიანი არფა, ფორტეპიანოს მსგავსად , სრული დიაპაზონის მქონეა. მასზე მიიღწევა სხვადასხვა სახის ჟღერადობა:არპეჯიოები, გლისანდოები, ფლაჟოლეტები, აკორდული კომპლექსები და სხვ. არფის სოლოებს არაჩვეულებრივი სინატიფე და კოლორიტულობა შეაქვს ორკესტრის ჟღერადობაში. ეს საკრავი სიმფონიურ ორკესტრში პირველად შემოიღო [[ჰექტორ ბერლიოზი|ბერლიოზმა]] „ფანტასტიკური სიმფონიის“ მეორე ნაწილში („მეჯლისზე“). ცნობილია აგრეთვე არფის ბრწყინვალე სოლოები [[პეტრე ჩაიკოვსკი|ჩაიკოვსკის]] ბალეტებში: „ყვავილების ვალსი“ - „[[მაკნატუნა|მაკნატუნიდან“]], „სცენა“ და „ადაჟიო“ — „[[გედების ტბა|გედების ტბიდან“]] და „[[მძინარე მზეთუნახავი]]დან“, სოლო [[ალექსანდრე გლაზუნოვი|გლაზუნოვის]] ბალეტიდან „რაიმონდა“, [[ნიკოლოზ რიმსკი-კორსაკოვი|რიმსკი-კორსაკოვის]] „ესპანური კაპრიჩიოდან“ და სხვ. ამ საკრავს ხშირად მიმართავდნენ [[კლოდ დებიუსი|დებიუსი]], [[მორის რაველი|რაველი]], [[პოლ ჰინდემიტი|ჰინდემიტი]] და სხვ.

 

[[კატეგორია:სიმებიანი საკრავები]]