მეორე მსოფლიო ომი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
→‎პოლიტიკური ვითარება: დაპყრობა → ანექსია
ხაზი 36:
[[XX საუკუნე|XX საუკუნის]] 20-იან და 30-იან წლებში ევროპის ბევრი სახელმწიფო ტოტალიტარული რეჟიმის მმართველობის ქვეშ აღმოჩნდა. [[1922]] წელს [[იტალია|იტალიის]] სათავეში [[მუსოლინი, ბენიტო|ბენიტო მუსოლინი]] და [[ფაშიზმი|ფაშისტური]] პარტია მოექცა. მათი ექსპანსიური საგარეო პოლიტიკის შედეგი იყო [[ეთიოპია|ეთიოპიის]] ([[1936]]) და [[ალბანეთი]]ს ([[1939]]) ანექსია.
 
[[ვაიმარის რესპუბლიკა|გერმანია]]ში ამ პერიოდში ძლიერდებოდა [[გერმანიის ნაციონალ-სოციალისტური მუშათა პარტია|ნაცისტური პარტია]], რომელმაცრომლის საბოლოოლიდერიც გამარჯვებას[[ადოლფ ჰიტლერი]], [[1933]] წლის არჩევნებში მიაღწია და პარტიის ლიდერი, [[ჰიტლერი,30 ადოლფიანვარი|ადოლფ30 ჰიტლერიიანვარს]] გერმანიის [[გერმანიის კანცლერები|კანცლერი]] გახდა. ჰიტლერის საგარეო პოლიტიკა მიმართული იყო „[[ვერსალის ზავი]]ს“ წინააღმდეგ, მიზნად ისახავდა ე.წ. „[[გროსდოიჩე„დიდი რაიხი]]ს“გერმანული რაიხის“ შექმნას და „საარსებო გარემოს“ მოპოვებას აღმოსავლეთში.
 
[[ზაარლანდი|ზაარის მხარის]] ([[1935]]), [[რაინი (მდინარე)|რაინის ოლქის]] ([[1936]]), [[ავსტრიის ანშლუსი|ავსტრიის]] ([[1938]]) და [[სუდეტები|სუდეტის მიწების]] ([[1938]]) მიერთებით ჰიტლერმა თავისი გეგმის პირველი ორი პუნქტი მეტ-ნაკლებად შეასრულა. [[დიდი ბრიტანეთი|ინგლისისა]] და [[საფრანგეთი]]ს დათმობითმა პოლიტიკამ ყოველივე ამას დიდად შეუწყო ხელი. მაშინაც კი, როცა გერმანიამ [[ჩეხეთი]] მთლიანად შეიერთა ([[1939]] წლის ''მარტი'') ინგლისი და საფრანგეთი მხოლოდ პროტესტის ნოტით დაკმაყოფილდნენ.