სემიოტიკა: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''სემიოტიკა''' ([[ბერძნული ენა|ბერძნულად]] sēmeiotikon < sēmeion – ნიშანი), ს ე მ ი ო ლ ო გ ი ა, დისციპლინა, რომელიც იკვლევს ნიშანთა სისტემების ფუნქციონირების ზოგად კანონზომიერებას. მისი შესწავლის ობიექტია ყოველნაირიყველანაირი ტიპის ნიშნებინიშანი (დაწყებული სიგნალიზაციის უმარტივესი სისტემებიდან ბუნებრივი ენებისა და მეცნიერულად ფორმალიზებული ენების ჩათვლით). <br />სემიოტიკა ნიშნებს იკვლევს ფორმის, შინაარსისა და გამოყენების მხრივ. შესაბამისად ამისა, სემიოტიკაში გამოიყოფა სამი დარგი: <br /> '''1.''' სინტაქტიკა

'''სემიოტიკა''' წარმოიშვა და განვითარდა [[XIX საუკუნე|XIX საუკუნის]] მეორე ნახევარსა და [[XIX საუკუნე|XX საუკუნის]] პირველ ნახევარში. მის ჩამოყალიბებას ხელი შეუწყო მათემატიკური ლოგიკის, ემპირიული ფსიქოლოგიის, კიბერნეტიკის, მათემატიკური ლინგვისტიკის განვითარებამ. <br />სემიოტიკის ძირითადი პრინციპები პირველად [[ჩარლზ სანდერს პირსი|ჩ. პირსმა]] ჩამოაყალიბა, ხოლო შემდგომ განავითარეს და დაამუშავეს [[ლვოვ-ვარშავის სკოლა|ლვოვ-ვარშავის სკოლის]] წარმომადგენლებმა და [[ჩარლზ უილიამ მორისი|ჩ. მორისმა]]. სწორედ ჩ. მორისმა დაყო სემიოტიკა 3 ნაწილად: სინტაქტიკად, სემანტიკად და პრაგმატიკად. <br />სემიოტიკის ჩამოაყალიბება ერთიან დამოუკიდებელ სამეცნიერო მიმართულებად, უპირველეს ყოვლისა, დაკავშირებულია ხელოვნური ფორმალური ენების პრობლემატიკასთან (ლოგიკა, მათემატიკური აღრიცხვა, მათემატიკური ლინგვისტიკის წარმომქმნელი გრამატ. დარგები, საინფორმაციო საძიებო ენები, დაპროგრამების ენები, აგრეთვე ის ენები, რომელთაც რეგულარული [[სინტაქსი]] აქვთ). <br />