აფრო-ამერიკელები: განსხვავება გადახედვებს შორის

როზა პარკსი ციხეში რამდენიმე დღე იჯდა და სეგრეგაციის კანონის დარღვევისათვის 14 დოლარით დააჯარიმეს. ამ ფაქტის შემდეგ, პარკსის საქციელით განცვიფრებული ახალგაზრდა მოძღვარი მარტინ ლუთერ კინგი სათავეში ჩაუდგა მოძრაობას, რომელიც სეგრეგაციის წინააღმდეგ და აფრო-ამერიკელების უფლების დასაცავად იბრძოდა.  იგი სამოქალაქო დაუმორჩილებლობის პირველ მასობრივ კამპანიას ჩაუდგა სათავეში და ქალაქის ავტობუსებს ბოიკოტი გამოუცხადა.  იმის გამო რომ მონტგომერიში( ქალაქში სადაც ეს მოვლენები განვითარდა) მოსახლეობის 75 პროცენტს შავკანიანები წარმოადგენდნენ და ყველა შავკანიანი მხოლოდ ფეხით გადაადგილდებოდა, ადგილობრივი სატრანსპორტო კომპანიბი მალე გაკოტრების საშიშოების წინაშე დადგნენ. 1956 წლის ნოემბერში შეერთებული შტატების უზენაესმა სასამართლომ ავტობუსებში სეგრეგაცია არაკონსტიტუციურად გამოაცხადა - და ბოიკოტიც ამით დასრულდა.როზა პარკსის სახელი ისტორიის სახელმძღვანელოებში შევიდა – სამოქალაქო უფლებებისთვის მოძრაობა კი შეერთებულ შტატებში მთელი სიმძლავრით დაიწყო. ავტობუსების ბოიკოტის კამპანიით საკუთარი ორგანიზატორული შესაძლებლობების გამოვლენის შემდეგ, მარტინ ლუთერ კინგი ამ მოძრაობის ლიდერი გახდა.  მთავარი იდეა, რატომაც მარტინ ლუთერ კინგს სურდა, რომ ავტობუსში თეთრკანიანები და შავკანიანები ერთად დამსხდარიყვნენ იყო ის, რომ თუ ავტობუსში სეგრეგაცია აღარ იქნებოდა, მაშინ სეგრეგაციის კანონის მნიშვნელობა ზოგადად უკვე აზრს დაკარგავდა, ანუ მთავარი იყო პირველი ნაბიჯის ზუსტად გადადგმა, ხოლო დანარჩენი შემდეგ უკვე თავისთავად მოხდებოდა. მარტლაც, ამ ფაქტის შემდეგ უკვე სეგრეგაციის გაუქმება სხვა ადგილებშიც დაიწყო.

 

1951 წელს მოქალაქე ოლივერ ბრაუნმა საკუთარი ქალიშვილის საელით მიმართა სასამართლოს სკოლის საბჭოს წინააღმდეგ, რადგან მას სურდა, რომ მის გოგონას ევლო თეთრკანიანებისათვის განკუთვნილ სკოლაში, რომელიც მისი სახლიდან 5 კვარტლის მოშორებით იყო (შავკანიანების სკოლა კი 21 კვატლის მოშორებით).  მიუხედავად იმისა, რომ კანზასის სასამართლომ სარჩელი არ დააკმაყოფილა, ამ ამბის შემდეგ სხვა შტატის მაცხოვრებლებმაც დაიწყეს ამგვარი საჩივრების შეტანა სასამართლოში. როდესაც ცხადი გახდა, რომ უკვე ძალიან ბევრი შავკანიანი ითხოვდა შვილის თეთრკანიანთა სკოლაში ტარებას, მაშინ ეს საქმე უზენაეს სასამართლოს გადაეცა და დადგინდა, რომ სეგრეგაცია სკოლებში ეწინააღმდეგება აშშ-ის კონსტიტუციის მე-14 შესწორებას, რომელიც "კანონების მხრიდან თანაბარ დაცვას” ითვალისწინებს. იურიდიულად სეგრეგაცია სკოლებში აიკრძალა, თუმცა ბევრ შტატში ამ აკრძალვას დიდი წინააღმდეგობა მოჰყვა. მაგალითად, ალაბამას შტატში გამოაცხადეს, რომ უზენაესი სასამართლოს დასკვნას ძალა არ აქვს იმ შემთხვევაში, თუ  იგი შტატის შიდა კანონმდებლობას ეწინააღმდეგება. არკანზასის შტატში, ამ კანონის გაუქმების შემდეგ, სკოლაში შტატის შიდა ჯარისკაცები დააყენეს, რათა იქ შავკანიანი მოსწავლეები არ შესულიყვნენ, თუმცა როდესაც ეს ფაქტი გახმაურდა, მთავრობამ ამ ქალაქში 1200 ჯარისკაცი გააგზავნა, რომელიც დაიცავდა შავკანიან მოსწავლეებს და მიაცელებდა მათ სკოლაში. ამ გზით თეთრკანიანი მოსახლეობა ნელ-ნელა კარგავდა ძალას და საბოლოოდ დიდი დამცირებისა და დაცინვის შემდეგ იმ შავკანიანმა ბავშვებმა, რომლებმიც პირველი შავკანიანი მოსწავლეები იყვნენ არკანზასის თეთრკანიანთა სკოლაში, დაამთავრეს თეთრკანიანთა სკოლა.