შამსე ('''„შამსე“-ს ნუ წერთ... „ე“ არ შედის ამ სიტყვის ფუძეში; ეს არის იზაფეთი, რომელიც „შამს“-ს აკავშირებს მომდევნო სიტყვასთან: შამს-ე თაბრიზი - თავრიზი-ის მზე და იგივე დანიშნულება აქვს დაახლოებით, როგორც ინგლისურ „of“-ს ან ქართულში ნათესაობითი ბრუნვის ნიშანს''')შამსეს გაქრობის შემდეგ რუმიმ ყაზალების წერა დაიწყო, რომელიც „დივანე ქაბირში“ (დიდი დივანი), იგივე შამსე თაბრიზის დივანში გააერთიანა. მალევე ჯალალ ედ-დინი დაუმეგობრდა ოქრომჭედელ სალაჰ უდ-დინ ზარკუბის. ზარკუბის გარდაცვალების შემდეგ რუმის თანამგზავრად ჰუსამ ჩალაბი იქცა, რომელიც მისი საყვარელი სტუდენტი იყო. ერთხელ, როცა ჩალაბი და რუმი კონიის გარეთ მერამის ვენახებში დასეირნობდნენ, მურიდმა საკუთარ მასწავლებელს უთხრა: “შენ რომ სანაის “ილაჰინამას“ ან ათარის “მანტიკ ატ-ტაირის“ მსგავსი წიგნი დაგეწერა, ტრუბადურების თანამგზავრი გახდებოდა. ეს მათ შთააგონებდა და შენს ნაშრომთან შესაწყობ მუსიკას დაწერდნენ“. რუმიმ გაიღიმა, ამოიღო ქაღალდის ნაგლეჯი, სადაც მესნევის პირველი 18 ტაეპი ეწერა. ნაწერი შემდეგნაირად იწყებოდა:
