სწავლობდა [[პეტერბურგი | პეტერბურგის]]ს სამხატვრო აკადემიაში ([[1884]]-იდან), [[მიუნხენი| მიუნხენში]] ([[1891]]-1892). [[1893]] თბილისში დაბრუნდა. იყო ჯერ თბილისის სამხატვრო სასწავლებლის, შემდეგ კი ფერწერისა და ქანდაკების სკოლის დირექტორი ([[1902]]-[[1918]]). [[1921]]-იდან პედაგოგიურ მოღვაწეობას ეწეოდა ახლად დაარსებულ [[თბილისის სამხატვრო აკადემია | თბილისის სამხატვრო აკადემიაში]]ში. შმერლინგი ქართული კარიკატურის ერთ-ერთი ფუძემდებელია. [[1901]]-იდან მისი კარიკატურები იბეჭდებოდა „[[ცნობის ფურცელი|"ცნობის ფურცლის"]]“ სურათებიან დამატებაში. თანამშრომლობდა ჟურნალ „[[ეშმაკის მათრახი|"ეშმაკის მათრახში"]]“, „[[ტარტაროზი|"ტარტაროზში"]]“ და სხვსხვა. იგი ხატავდა პეიზაჟებს, ბატალურ და ჟანრულ სურათებს. დიდი ღვაწლი მიუძღვის ქართული წიგნის ილუსტრაციის განვითარების საქმეში. განსაკუთრებით აღსანიშნავია მისი ნახატები საბავშვო წიგნებისათვის ([[გოგებაშვილი, იაკობ | იაკობ გოგებაშვილისგოგებაშვილი]]ს „[[დედა ენა|"დედა ენა"]]“, გრავირებულია გ. ტატიშვილის მიერ; „[[თავდადებულნი ქართველნი|"თავდადებულნი ქართველნი"]]“, [[1895]]; „[[იავნანამ რა ჰქმნა|"იავნანამ რა ჰქმნა"]]“, [[1904]]; ზღაპრები, ქართველ ქალთა წრის გამოცემა, [[1905]] და სხვ.სხვა). [[1930]]-იან წლებში შეასრულა ძველი თბილისის ყოფისა და ტიპების ამსახველი მრავალრიცხოვანი აკვარელი ("მეზურნეები"„მეზურნეები“, "ორი„ორი ქალაქელი"ქალაქელი“, კერძო კუთვნილება) და სხვსხვა.
