ადოლფ ჰიტლერი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ხაზი 367:
 
==ჯანმრთელობა==
სხვადასხვა მკვლევარებისმკვლევარის აზრით, ჰიტლერს აწუხებდა გაღიზიანებული ნაწლავის სინდრომი, კანის არითმია, არარეგულარული გულისცემა, [[პარკინსონის დაავადება]],<ref>BBC News, 1999</ref><ref>Bullock 1962, p. 717.</ref> კორონარული სკლეროზი,<ref>Evans 2008, p. 508</ref> [[სიფილისი]]<ref>Bullock 1962, p. 717.</ref>, საფეთქლის არტერიტი<ref>Redlich 1993</ref> და ტინიტუსი.<ref>Redlich 2000, pp. 129–190</ref> სტრატეგიული სერვისისთვის მომზადებულ ანგარიშში უოლტერ ჩარლზ ლანგერი [[ჰარვარდის უნივერსიტეტი]]დან მოიხსენიებს ჰიტლერს როგორც „ნევროტიკულ პსიქოპატს“.<ref>Langer 1972, p. 126</ref> თავის [[1977]] წლის წიგნში ისტორიკოსი რობერტ ვეიტი წერს, რომ ჰიტლერს აწუხებდა პიროვნული აშლილობა.<ref>Waite 1993, p. 356</ref> ისტორიკოსები ჰენრიკ ებერლე და ჰანს-იოახიმ ნეუმანი თვლიან, რომ ჰიტლერი, მიუხედავად თავისი დაავადებებისა, მაინც აცნობიერებდა თავის გადაწყვეტილებებს და კარგად ესმოდა, თუ რას აკეთებდა.<ref>Gunkel 2010</ref><ref>Jones 1989.</ref> ჰიტლერის ჯანმრთელობის შესახებ ბევრი თეორია არსებობს, მათი დამტკიცება კი რთულია, ხოლო მათზე „ზედმეტი წონის“ დადებამ შეიძლება მესამე რაიხში მომხდარი ამბების და მიღებული გადაწყვეტილებების მიზეზი ერთი ადამიანის ფსიქიკური დარღვევები გახადოს.<ref>Kershaw 2000a, p. 72</ref> ქერშოუ ფიქრობს, რომ უკეთესი იქნება თვალი გადავავლოთ გერმანიის ისტორიას და გამოვიკვლიოთ, თუ რის გამო დამყარდა ქვეყანაში ნაცისტური დიქტატურა და არ ვეძებოთ მეორე მსოფლიო ომისომისა და ჰოლოკოსტის ახსნა ერთი ადამიანის ფსიქოლოგიურ პორტრეტში.<ref>Kershaw 2008, pp. xxxv–xxxvi.</ref>
 
ჰიტლერი ვეგეტერიანულ დიეტას იცავდა,<ref>Bullock 1999, p. 388</ref> ხოლო საზოგადოებრივ ღონისძიებებზე სტუმრებს იგი მოკლული ცხოველების გრაფიკს აჩვენებდა, რათა ამ უკანასკნელებს ხორცის ჭამის სურვილი გაქრობოდათ.<ref>Wilson 1998</ref> ომის დროს ჰიტლერის ახალი ხილითხილითა და ბოსტნეულით მომარაგების მიზნით მარტინ ბორმანს ბერშტესგადენთან ორანჟერეაც კი ჰქონდა აგებული.<ref>McGovern 1968, pp. 32–33</ref> საზოგადოებაში ჰიტლერი არ იღებდა ალკოჰოლს, თუმცა, პირადი შეხვედრების დროს იგი ღვინოს ან ლუდს მაინც სვამდა, მაგრამ, [[1943]] წელს, წონაში მომატების გამო, ამასაც თავი დაანება.<ref>Linge 2009, p. Chapter 3</ref> ზრდასრული ცხოვრების დროს ჰიტლერი არ ეწეოდა, თუმცა, ახალგაზრდობაში იგი დღეში 25-40 ღერს ეწეოდა. მოწევას მან თავი დაანება, რადგანაც ეს ჩვევა „ფულის გადაყრა“გადაყრად“ მიაჩნდა.<ref>Proctor 1999, p. 219</ref> თავის უახლოეს თანაპარტიელებს ჰიტლერმა შეთანხმება შესთავაზა: ის, ვინც მოწევას თავს დაანებებდა, საჩუქრად ოქროს საათს მიიღებდა.<ref>Toland 1992, p. 741</ref> [[1937]] წლიდან ჰიტლერმა ამფეტამინის მიღება დაიწყო, [[1942]] წელს კი მასზე დამოკიდებული გახდა.<ref>Heston & Heston 1980, pp. 125–142</ref> შპეერმა ეს მის ცვალებად ქცევასქცევასა და მის მიერ უმოქნილოურყევი გადაწყვეტილებების მიღებას (მაგალითად, ჯარებისათვის უკანდახევის ნების იშვიათად მიცემა) დაუკავშირა.<ref>Heston & Heston 1980, pp. 11–20</ref>
 
ომის დროს ჰიტლერს ექიმებმა დაახლოებით 90 წამალი გამოუწერეს, დღეში იგი საკმაოდ ბევრ ტაბლეტს იღებდა კუჭისკუჭისა და სხვა პრობლემების მოსაგვარებლად.<ref>Kershaw 2008, p. 782</ref> იგი ხშირად იღებდა მეტამფეტამინს, ბარბიტურატებს, [[ოპიატები|ოპიატებსოპიატებსა]] და [[კოკაინი|კოკაინს]].<ref>Ghaemi 2011, p</ref> <ref>Porter 2013</ref> [[20 ივლისის შეთქმულება|20 ივლისის შეთქმულების შედეგად]] ჰიტლერის დაფის აპკი გაიგლიჯა, ხოლო ექიმებმა მისი ფეხიდან ხის 200 ნამვსხვრევინამსხვრევი ამოიღეს.<ref>Linge 2009, p. 156</ref> ჰიტლერს ასევე უკანკალებდა მარცხენა ხელი, სიარულის დროს კი იგი იჩეხებოდა. პრობლემები მას ჯერ კიდევ ომამდე დაეწყო და სულ უფრო და უფრო უარესდებოდა.<ref>Linge 2009, p. 156</ref> ერნსტ-გიუნტერ შენკი და სხვა ექიმები, რომლებმაც ჰიტლერი მისი სიცოცხლის ბოლო დღეებში ნახეს ადასტურებენ, რომ იგი [[პარკინსონის დაავადება|პარკინსონით]] იყო დაავადებული.<ref>O'Donnell 2001, p. 37</ref>
 
==ოჯახი==
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/ადოლფ_ჰიტლერი“-დან