ადოლფ ჰიტლერი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ჰიტლერის დედა იყო კათოლიკე, მამა კი ემხრობოდა ანტიკლერიკალიზმის იდეებს; სახლის დატოვების შემდეგ ჰიტლერსჰიტლერი არასდროს დასწრებია [[მესა]]ს.<ref>Kershaw 2008, p. 5</ref><ref>Rißmann 2001, pp. 94–96</ref><ref>Toland 1992, pp. 9–10</ref> შპეერი აღნიშნავს, რომ ჰიტლერს მწავემწვავე განცხადებიგანცხადებები ეკლესიასთანეკლესიის მიმართ მხოლოდ პოლიტიკურ მოკავშირეებთან გაუკეთებია.<ref>Speer 1971, pp. 141–142</ref> იგი ასევე ამატებს, რომ ჰიტლერის აზრით ეკლესიის გაქრობა გამოიწვევდა მისტიციზმის დაბრუნებას, ამას კი ჰიტლერი უკან გადადგმულ ნაბიჯად მიიჩნევდა.<ref>Speer 1971, pp. 141–142</ref> შპეერზე დაყრდნობით, ჰიტლერი თვლიდა, რომ იაპონური რელიგიები ან [[ისლამი]] გერმანელებისთვის ქრისტიანობის შემცვლელი რელიგია შეიძლებოდა გამხდარიყო.<ref>Speer 1971, p. 143</ref>

ისტორიკოსი ჯონ ქონვეი ამტკიცებს, რომ ჰიტლერი პრინციპიალურადპრინციპულად ეწინააღმდეგებოდა ქრისტიანულ ეკლესიებს.<ref>Conway 1968, p. 3</ref> ბალოქის მიხედვით, ჰიტლერს არ სჯეროდა ღმერთის არსებობა, მამის მსგავსად ანტიკლერიკალი იყო და სძულდა ქრისტიანული ეთიკა, რომელიც ეწინააღმდეგებოდა მის „უძლიერესის გადარჩენის“ კონცეპციასკონცეფციას.<ref>Bullock 1999, pp. 385, 389</ref> მიუხედავად ამისა, მას მოსწონდა პროტესტანიზმის ზოგიერთი ასპექტი (რომელიც ეთანხმებოდა მის შეხეთულებებსშეხედულებებს), ხოლო კათოლიკური ეკლესიის ზოგიერთ ელემენტს (ლიტურგია, იერარქიული ორგანიზაცია და ფრაზეოლოგია) თავის გამოსვლებშიც კი იყენებდა.<ref>Rißmann 2001, p. 96</ref>

ეკლესიას ჰიტლერი განიხილავდა როგორც პოლიტიკურად მნიშვნელოვან საზოგადეობაზე გავლენის მქონე პოლიტიკურად მნიშვნელოვან ორგანიზაციას,<ref>Speer 1971, p. 141</ref> ხოლო მასთან კარგი ურთიერთობა მის პოლიტიკურ მიზნებს ემთხვეოდა.<ref>Conway 1968, p. 3</ref> პუბლიკაში ჰიტლერი ხშირად აქებდა ქრისტიანულ მემკვიდრეობასმემკვიდრეობასა და გერმანულ ქრისტიანობას, თუმცა, თვითონ სჯეროდა „არიელ„არიელი იესოში“იესოსი“, რომელიც ებრაელების წინააღმდეგ იბრძოდა.<ref>Steigmann-Gall 2003, pp. 27, 108</ref> მის პრო-ქრისტიანულ რიტორიკას ეწინააღმდეგებოდა პირად საუბრებში გამოთქმული აზრი, რომლის მიხედვითაც ქრისტიანობა ტყუილებზე დაფუძნებული<ref>Hitler 2000, p. 59</ref> აბსურდული სისულელე იყო.<ref>Hitler 2000, p. 342.</ref>

[[აშშ|შეერთებული შტატების]] სტრატეგიული სერვისისსამსახურის ანგარიშის თანახმად, „The Nazi Master Plan“-ის ფარგლებში ჰიტლერი რაიხში ქრისტიანული ეკლესიის გავლენის გაქრობას,<ref>Sharkey 2002</ref><ref>Bonney 2001, pp. 2–3</ref> მომავალში კი ქრისტიანობის საბოლო განადგურებას აპირებდა,<ref>Phayer 2000</ref> თუმცა, საზოგადოებაში ამაზე ლაპარაკს არამიზანშეწონილად მიიჩნევდა.<ref>Bonney 2001, p. 2</ref> ბალოქის მიხედვით, ჰიტლერს გეგმის განხორციელება ომის შემდეგ უნდოდა.<ref>Bullock 1962, pp. 219, 389</ref>

შპეერი წერდა, რომ ფიურერს არ მოსწონდა ჰიმლერისჰიმლერისა და როზენბერგის მისტიკური შეხედულებები და ჰიმლერის მიერ შუცშტაფელში მისტიკური ელემენტების შეტანის მცდელობა. ჰიტლერი, ჰიმლერისგან განსხვავებით, უფრო პრაგმატული იყო, ხოლო მისი ამბიციები ფოკუსირებული იყო უფრო პრაქტიკულ პრობლემებზე.<ref>Speer 1971, pp. 141, 171, 174.</ref><ref>Bullock 1999, p. 729</ref>