კარლ კნორინგი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ხაზი 55:
[[1801]] წლის 16 თებერვალს აღნიშნული ტექსტი კარლ კნორინგის დავალებით გენერალ-მაიორმა [[ივანე ლაზარევი|ივანე ლაზარევმა]] სიონის საკათედრო ტაძარში წაუკითხა საზოგადოებას. თავდაპირველად ის რუსულ და ქართულ ენებზე იკითხებოდა ხოლო შემდეგ სომხური და თათრულ ენაზეც გავრცელდა თბილისში. იმისათვის რომ აღნიშნული მანიფესტი საზოგადოებას უმტკივნეულოდ მიეღოთ, კნორინგს დაევალა რომ თავადაზნაურობა დაეწინაურებინათ, ზოგი ხარისხით, ზოგი მედლით, ზოგი ანაზღაურებით.
[[1801]] წლის გაზაფხულზე იმპერატორ პავლე I-ს მკვლელობის შემდეგ, ტახტზე ასულმა [[ალექსანდრე I (რუსეთი)|ალექსანდრე I]], გამოთქვა უკმაყოფილოება რუსეთის იმპერიაში საქართველოს სტატუსის შესახებ
[[1801]] წლის 24 მაისს თბილისში რუსეთის იმპერატორის დავალებით ჩამოდის ასტრახანის გენერალ-გუბერნატორი კნორინგი, რომელსაც დაევალა ადგილზე გარკვეულიყო იმაში თუ რა სურდა ამჟამინდელ ქართველ ერს, რათა საბოლოო გადაწყვეტილება მიეღო იმპერატორს. თბილისში ჩამოსულმა კნორინგმა დაინახა რა ქავეყანაში არსებული ქაოსი, მასში დავით ბატონიშვილი დაადანაშაულა და წესრიგის აღსადგენად მოითხოვა რომ ყველაფერი დაბრუნებულიყო იმ ვითარებაში როგორიც იყო მანიფესტის გამოცხადების დროს. კნორინგი პეტერბურგში სამი კვირის შემდეგ დაბრუნდა. მისი ჩასვლისთანავე იმართება კრება იმის თაობაზე ღირს თუ არა საქართველოს შემოერთება. აღნიშნულმა კრებამ რომელიც შედგებოდა გრაფ პ. სტროგანივის, გრაფ ვ. კოჩუბის, ნ. ნოვოსილცევის და თავადი ადამ ჩარტორისკისაგან უარყოფითად მიიღო გადაწყვეტილება საქართველოს შემოერთების შესახებ. აღნიშნული ვითარების ფონზე რუსეთის იმპერატორმა დიდი ფიქრის შემდეგ მაინც გადაწყვიტა რომ საქართველო შეეერთებინა რუსეთისათვის, რომლისათვისაც გამოსცა თავისი 1801 წლის 12 სექტემბრის [[ალექსანდრე I-ის მანიფესტი|მანიფესტი]], რომელიც ეფუძნებოდა იმპერატორ პავლეს I-ის მანიფესტს, მაგრამ შეტანილი იყო რიგი ცვლილებები.
| |||