ალექსი ერმოლოვი: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''ალექსი პეტრეს ძე ერმოლოვი''' ({{lang-ru|Алексе́й Петро́вич Ермо́лов}}; დ. [[24 მაისი]]/[[4 ივნისი]], [[1777]], [[მოსკოვი]] –— გ. [[23 აპრილი]], [[1861]], იქვე) — [[რუსები|რუსი]] გენერალი და სახელმწიფო მოღვაწე, [[1790]]-1820[[1826]] წლებში რუსეთის მიერ წარმოებული ომების მონაწილე, [[ბოროდინოს ბრძოლა|ბოროდინოს ბრძოლის]] გმირი, [[ინფანტერიის გენერალი]] (1818), [[არტილერიის გენერალი]] (1837), [[საქართველო]]სსაქართველოს მთავარმართებლები|საქართველოს მთავარმართებელი]] [[1816]]-[[1827]] წლებში, და მემუარების ავტორი.

ალექსის მამა — პეტრე ალექსანდრეს ძე ერმოლოვი [[ორლოვის გუბერნია|ორლოვის გუბერნიის]] ნაკლებადშეძლებული, მაგრამ დიდაგვაროვანი წრის წარმომადგენელი, ფლობდა [[მცენის მაზრაშიმაზრა]]ში მამულს. [[ეკატერინე II]]-ის დროს იკავებდა გენერალ-პროკურორის გრაფ [[ალექსანდრე სამოილოვისსამოილოვი]]ს კანცელარიის მმართველის თანამდებობას. იმპერატორ [[პავლე I (რუსეთი)|პავლე I]]-ის დროს პენსიაზე გავიდა და დაბრუნდა თავის სოფელში ლუკიაჩიკოვოში[[ლუკიაჩიკოვო]]ში. დედა — მარია დენისის ასული კახოვსკაია, დავიდოვების გვარის წარმომადგენელი იყო.

როგორც მაშინ იყო მიღებული, ალექსი ჯერ კიდე მცირეწლოვანი ჩაეწერაჩაწერეს სამხედრო სამსახურში., ხოლო [[1778]] წელს ჩაეწერა კაპტერნამუსად პრეობრაჟენსკის ლეიბ-გვარდიის პოლკში, ხოლორომლის მალე მისივე[[სერჟანტი]]ც სერჟანტიცმალევე გახდა.

განათლება მიიღო [[მოსკოვის საუნივერსიტეტო პანსიონი|მოსკოვის საუნივერსიტეტო პანსიონში]], სადაც ღებულობდნენ 9-14 წლის ასაკის დიდგვაროვანი წარმომავლობის ვაჟებს ღებულობდნენ. პანსიონი ბავშვებს ამზადებდა სამხედრო, დამოქალაქოსამოქალაქო და დიპლომატიური სამსახურისტვისსამსახურისთვის. [[1787]] წლის 5 იანვარს ჩაირიცხა უნტერ-ოფიცრად ლეიბ-გვარდიის პრეობრაჟენსიპრეობროჟენსკის პოლკში.

[[1792]] წელს თავად [[იური ვლადიმერის ძე დოლგორუკი|იური ვლადიმერის ძე დოლგორუკმა]] ალექსი წაიყვანა სანკტ-პეტერბურგში, სადაც 15 წლის ალექსი ჩაირიცხა კავკასიაში მდგარ ნიჯეგოროდსკის მე-17 დრაგუნის პოლკში. ალექსი, რომელსაც უკვე გვარდიის კაპიტნის ჩინი ჰქონდა, ადიუტანტად გადავიდა გენერალ-პროკურორთან გრაფ სამოილოვთან, რომლის კანცელარიასაც მამამისი პეტრე უძღვებოდა. გრაფ სამოილოვთან მსახურობისას განსაკუთრებით გამოირჩეოდა მოწესრიგებულობით, რითაც დიდი ნდობა დაიმსახურა. მალე ერმოლოვი შევიდა შლიახეტის საარტილერიო კორპუსის რიგებში, რომლის გამოცდები წარმატებით ჩააბარა 1793 წელს.