მიუხედავად ვიწრო ზღვისპირა დაბლობების დაკავებისა, მის მიღმა არსებული ქედი, ბუნებრივ თავდაცვით ხაზს ქმნიდა ტრიპოლისთვის. აღმოსავლეთი ფრონტის უფრო გასამაგრებლად, მთებს შორის გადასასვლელებს შორის რამოდენიმერამდენიმე ციხესიმაგრე აშენდა. მუსლიმი ძალები (თურქები და ეგვიპტელები) ხშირად თავს ესხმოდნენ ტრიპოლის საზღვრების ტერიტორიებს, განსაკუთრებით კი აღმოსავლეთიდან აქტიურობდნენ. 1137 წელს, რაიმუნდ II-მ მონტფერანის ციხესიმაგრეზე კონტროლი დაკარგა. მუსლიმების პოზიცია ჩრდილოეთში, [[ასასინები|ასასინების]] ჩამოყალიბების შემდეგ მნიშნელოვნად გამყარდა. 1144 წელს, იმისათვის, რომ საგრაფოს თავდაცვითი შესაძლებლობა გაზრდილიყო, რაიმუნდ II-მ სასაზღვრო ტერიტორიების დიდი ნაწილი [[ჰოსპიტალიერები|ჰოსპიტალიერების ორდენს]] გადასცა. ეს მოიცავდა რამოდენიმერამდენიმე ციხესიმაგრეებსციხესიმაგრეს, მათ შორის კრაკ-დე-შევალიეს. 1150-იანებში, თავდაცვა კიდევ უფრო გაძლიერდა ტარტუსის [[ტამპლიერები|ტამპლიერებისთვის]] გადაცემის შემდეგ.
