დაიბადა გურიის უკანასკნელი მთავრის [[მამია V გურიელი|მამია გურიელი]]ს კარის მოძღვრის — მღვდელ მაქსიმე ქიქოძის ოჯახში. [[1839]] წელს დაამთავრა [[თბილისი|თბილისის]] სამაზრო სასულიერო სასწავლებელი და სწავლა განაგრძო თბილისის სემინარიაში. [[1842]] წელს შევიდა [[ფსკოვი]]სფსკოვის სასულიერო სემინარიაშისემინარია]]ში. [[1845]] წელს დაამთავრა [[პეტერბურგი]]სპეტერბურგის სასულიერო სემინარია]], ხოლო [[1849]] წელს [[პეტერბურგის სასულიერო აკადემია]]. პეტერბურგში მყოფი გაბრიელ ქიქოძე საქართველოს უკანასკნელი მეფის [[გიორგი XII]]-ისა და მარიამ დედოფლის ვაჟიშვილმა, [[მიხეილ ბატონიშვილი|მიხეილ ბატონიშვილმა]] შეიკედლა.
1851 წელს, პეტერბურგის სასულიერო აკადემია მას უგზავნის სათანადო დიპლომს — მაგისტრის სამეცნიერო ხარისხის მინიჭების შესახებ. 1854 წელს იგი მღვდლად აკურთხეს. ამის შემდეგ, [[18511854]]-[[1858]] წლებში გაბრიელი მსახურობდა თბილისის სასულიერო სემინარიაში ინსპექტორად და რექტორის თანაშემწედ. ასწავლიდა [[ფიზიკა]]სა და [[მათემატიკა]]ს. პარალელურად მუშაობდა თბილისის კეთილშობილ ქალთა ინსტიტუტში საღვთო სჯულის მასწავლებლად. [[1851]] წელს მას მიენიჭა მაგისტრის ხარისხი.
[[1856]] წელს ოჯახური ტრაგედიის გამო (მოკლე დროში გარდაეცვალა მეუღლე და ხუთი შვილი) მღვდელ-მონაზვნადბერად აღიკვეცა და ეწოდა სახელი — გაბრიელი. [[1858]] წელსწლის 5 იანვარს აყვანილ იქნა არქიმანდრიტის ხარისხითხარისხში და დაინიშნა [[დავითგარეჯა|დავითგარეჯის]] წინამძღვრად. იმავე წლის დამლევს6 დეკემბერს გაბრიელი ხელდასხმულ იქნა [[გორიგორის საეპისკოპოსო|გორის ეპისკოპოსად]]სეპისკოპოსადდა საქართველოს ეგზარქოსის ქორეპისკოპოსად. [[1860]] წელს იგი იმერეთის ეპისკოპოსად დაინიშნა და ამ მოვალეობას ასრულებდა გარდაცვალებამდე. სხვადასხვა პერიოდში მართავდა [[აფხაზეთი]]სა (1869-1886) და [[სამეგრელო]]-[[სვანეთი]]ს (1873-1886) ეპარქიებს.
მეუფე გაბრიელი აღესრულა 71 წლის ასაკში. იგი განისვენებს [[გელათის მონასტერი|გელათის]] ღვთისმშობლის ეკლესიაში.
