მიხეილ საბინინი: განსხვავება გადახედვებს შორის

მისი მამა, [[ტვერი|ტვერელი]] [[მღვდელი]] ''პავლე საბინინი'' იყო, [[დედა]] — ქართველი ''ეკატერინე მირზაშვილი''. [[XIX საუკუნე|XIX საუკუნის]] 60-იან წლებიდან [[1868]] წლამდე [[თბილისის კლასიკური გიმნაზია|თბილისის კლასიკურ გიმნაზიაში]] სწავლობდა, შემდეგ კი — პეტერბურგის სასულიერო აკადემიაში. პეტერბურგში ყოფნისას ბერად აღიკვეცა და მეორე სახელად აირჩია ''გობრონი''. საბინინს ეკუთვნის ცნობილი ხატი „საქართველოს დიდება“ („ქართული ეკლესიის დიდება“), რომლის [[ლითოგრაფია]]ც პირველად [[ლაიფციგი|ლაიფციგში]] ([[1889]]) და შემდეგ [[ბერლინი|ბერლინში]] ([[1895]]) დაბეჭდა. ხატის [[კომპოზიცია]] შემდეგია: ცენტრში [[ანგელოზი|ანგელოზს]] აღუმართავს სასწაულთმოქმედი [[სვეტიცხოველი|სვეტი]], რომლის ზემოთაც გამოსახულია [[მაცხოვარი]] ორმაგი კურთხევით, ქვევით — მწოლიარე [[წმინდა სიდონია|სიდონია]] უფლის [[კვართი|კვართთან]] ერთად, მარჯვნივ და მარცხნივ — შარავანდედით მოსილი ქართველი [[მეფე]]ები და [[წმინდანი|წმინდანები]]. საბინინს აქვს შრომები ქართული ეკლესიის ისტორიის შესახებ. [[1871]] წელს რუსულად გამოაქვეყნა „ქართული ეკლესიის წმინდანების ცხოვრებათა სრული აღწერილობა“, ხოლო [[1877]] წელს, ასევე რუსულად, „ქართული ეკლესიის ისტორია“. გარდაიცვალა ფილტვების ანთებით, დაკრძალულია წმინდა დანიელის მონასტერში, მოსკოვში. მისი საფლავის კვალი დღეს მთლიანად გამქრალია.▼