მაკო საფაროვა-აბაშიძე: განსხვავება გადახედვებს შორის

ბავშვობიდანვე იყო გატაცებული სასცენო მოღვაწეობით. სცენური მოღვაწეობა დაიწყო 1879 წელს [[ილია ჭავჭავაძე|ილია ჭავჭავაძისა]] და [[აკაკი წერეთელი|აკაკი წერეთლის]] მიერ განახლებულ ქართულ პროფესიულ თეატრში. მისი მაღალნიჭიერი, გამომხატველობითი რეალისტური ხელოვნება გამოირჩეოდა სოციალური უსამართლობის წინააღმდეგ ბრძოლის სულისკვეთებით; დიდი ოსტატობით ასრულებდა როგორც დრამატულ, ისე კომედიურ (მონაწილეობდა [[ოპერეტა|ოპერეტებშიც]]) როლებს: ნატალია (გ. სუნდუკიანის „ხათაბალა“), კლოდინა, ტუანეტი (მოლიერის „ჟორჟ დანდენი“, „ეჭვით ავადმყოფი“), ელენე, მაშო (ცაგარლის „კუდურ ხანუმ“, „ციმბირელი“), ლიზა (გრიბოედოვის „ვაი ჭკუისაგან“), მარია ანტონოვნა (გოგოლის „რევიზორი“), ფაიხოში (დ. ერისთავის „სამშობლო“), ოფელია (შექსპირის „ჰამლეტი“), ლუიზა (დენერისა და კორმონის „ორი ობოლი“), პოლინა (ა. ოსტროვსკის „შემოსავლიანი ადგილი“). საფაროვა ქართულად თარგმნიდა რუსულ და ფრანგულ პიესებს. პიესაში შესრულებული როლისთვის „შემოსავლიანი ადგილი“ [[ალექსანდრე ოსტროვსკი]] საფაროვა-აბაშიძეს მაღალ შეფასებას აძლევდა.

 

 

== ლიტერატურა ==