კომბოსტო: განსხვავება გადახედვებს შორის

კომბოსტოს იყენებენ ნედლად, ხარშავენ, თუშავენ, ამწნილებენ, ამარილებენ, ახმობენ, ყინავენ და სხვა. კომბოსტო შეიცავს ნახშირწყლებს, ცილებს, მინერალურ მარილებს, ვიტამინებს (C, B ჯგუფის და სხვა). აქვს დიეტური და სამკურნალო თვისებები. განსაკუთრებით დიდი სამეურნეო მნიშვნელობა აქვს [[თავიანი კომბოსტო|თავიან კომბოსტოს]]. [[საქართველო]]ში გავრცელებული თავიანი კომბოსტოს ჯიშების (პირველი ნომერი გრიბოვოს 147, ოქროს ჰექტარი, გრიბოვოს დიდება 231, ბელორუსული 456, მოსკოვური საგვიანო 15, [[ამაგერი 611]] და სხვა) გარდა გავრცელებული და დარაიონებულია ხარისგულა, ლანირული ხარისგულა, დარუბანდული ადგილობრივი, გორული ბრაუნშვაიგი, ქართული (მესხური) ბერბუკულა და სხვა. კომბოსტოს მოსავალი 200-900 ც/ჰა. საყუათო ნივთიერების შემცველობით და საგემოვნო თვისებების მხრივბ განსაკუთრებით მდიდარია [[ყვავილოვანი კომბოსტო]]. მისი ჯიშებია: მოსკოვური საკონსერვო, „სნეჟინკა“, ადრეული, სამამულო და სხვა. მოსავლიანობა ღია გრუნტზე 180 ც/ჰა. [[კოლრაბი|კოლრაბის]] (ბოსტნის კომბოსტოს სახეობა) თალგამისებურად გამსხვილებულ ღეროს — ღერონაყოფს იყენებენ ნედლად. შემწვარს და მოთუშულს. კოლრაბის მსგავსია საქართველოში გავრცელებული [[კეჟერა]], რომელიც მრავალნაირი ფორმით გვხვდება. ფოთლოვანი კომბოსტო მოჰყავთ საკვებად და დეკორატიულ მცენარედ. ჩითილით კომბოსტოს მოყვანა ყველაზე განრცელებული წესია. ჩითილები გამოჰყავთ კვალსათბურებში, ცივ ან თბილ საჩითილეებში, სამხრეთის თბილ რაიონებში - ღია გრუნტზე.