სტოკჰოლმის სინდრომი: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
ბრონირებული ბარბარიზმია |
||
ხაზი 5:
მოცემულმა მოვლენამ თავისი სახელწოდება მიიღო რეალურ ფაქტთან დაკავშირებით, რომელიც [[1973]] წლის 23 აგვისტოს მოხდა. ამ დღეს, [[სტოკჰოლმი]]ს ერთ-ერთ ცენტრალურ მოედანზე, შეიარაღებული დამნაშავეები, რომლებიც ციხიდან გამოიქცნენ – 32 წლის იან-ერიკ ოლსონი და 26 წლის კლარკ ოლაფსონი – ბანკის შენობაში შეიჭრა ოთხ მძევალთან ერთად. მათ შორის სამი ქალი – 33 წლის ბრიგიტონ ლუნდბერგი, 26 წლის კრისტინა ენმარკი, 21 წლის ელიზაბეთ ოლდგრენი და ერთი მამაკაცი – ბანკის მენეჯერი სვენ სეფსტრემომი.
მომდევნო ექვსი დღის მანძილზე ისინი გამუდმებით ერთად იყვნენ ბანკის
მოცემული მოვლენა, რომელსაც '''სტოკჰოლმის სინდრომი''' ეწოდა, მსოფლიოს არაერთ ქვეყანაში სხვადასხვა ვითარებაში განმეორდა. მისი ფსიქოლოგიური განმარტება წინააღმდეგობრივია, თუმცა მოცემულ მოვლენას ხსნიან როგორც დაცვის მექანიზმს. ამ მექანიზმს [[ანა ფროიდი|ანა ფროიდმა]] [[აგრესორთან იდენტიფიკაცია]] უწოდა. ადამიანებს ეს ირაციონალური რეაქცია შეიძლება აღმოაჩნდეთ გადარჩენის მცდელობისას, როდესაც რაციონალური რეაქციები არაეფექტური და უიმედოა. აგრესორთან გაუცნობიერებელი სოლიდარობით ადამიანს იმედი აქვს, რომ აგრესორი თავისნაირს ზიანს არ მიაყენებს. ამ ირაციონალური პოზიციის გასამყარებლად მოძალადე აღიქმება როგორც სიმპათიური და კარგი ადამიანი, რადგან სხვანაირად მასთან იდენტიფიცირება გაძნელდებოდა.
|