ანგლიკანიზმი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
ხაზი 1:
[[ფაილი:Canterbury Cathedral - Portal Nave Cross-spire.jpeg|მინიატიურა|კენტერბერის საკათედრო ტაძარი]]
{{პროტესტანტიზმი}}
'''ანგლიკანიზმი''' — [[პროტესტანტიზმი|პროტესტანტობის]] ნაირსახეობა, დასაბამს იღებს [[XVI საუკუნე|XVI საუკუნიდან]]. ანგლიკანები ეკლესიის მეთაურად მეფეს[[მეფე]]ს (ან დედოფალს) აღიარებენ. ანგლკანურ ეკლესიაში სამი მიმდინარეობა არსებობს: მაღალი ეკლესია – კონსერვატორულ–არისტოკრატული, რომელიც ახლოს დგას კათოლიკურ ეკლესიასთან, დაბალი ეკლესია, რომელიც იხრება [[პურიტანობა|პურიტანობისაპურიტანიზმი]]სა და [[პიეტიზმი|პიეტიზმისკენ]]სკენ და ფართო ეკლესია – ცდილობს გააერთიანოს ყველა ქრისტიანული მიმდინარეობა და შეუგუოს თანამდროვე ანგლიკანურ ეკლესიას. ანგლიკანური ეკლესია მონაწილეობს [[ეკუმენური მოძრაობა|ეკუმენურ მოძრაობაში]].
 
==დაარსების ისტორია==
ინგლისის[[ინგლისი]]ს მეფემ [[ჰენრი VIII]]–მ მხარი დაუჭირა [[რეფორმაცია|რეფორმაციას]], ინგლისის ეკლესია ჩამოაშორა [[რომის კათოლიკური ეკლესია|რომის კათოლიკურ ეკლესიას]] და სამეფო ხელისუფლებას დაუქვემდებარა. "სუპერმაციის აქტით" 1534 წელს მონასტრები დახურეს. შეიტანეს ნაწილობრივი ცვლილებები კათოლიკურ ღვთისმსახურებაში (1536–1543). [[ედუარდ VI]]-ის მეფობაში სამეფო საბჭომ და კანტერბერიის არქიეპისკოპოსმა ტ. კრანმერმა გაატარეს საეკლესიო რეფორმა. ანგლიკანური ეკლესიის საფუძვლად იქცა "საზოგადო ღვთისმსახურებათა წიგნი" (1549), "ერთგვარობის აქტი", რწმენის 42–ე მუხლი და ანგლიკანური "კატეხიზისი" (1553). ნაწილობრივ გარდაიქმნა ღვთისმსახურება (ორი სახის ზიარება ერისკაცთათვის, ხატების, წმ. ნაწილების, ცელიბატისა და მონაზვნობის მოსპობა, ღვთისმსახურება ინგლისურ ენაზე და სხვა).
 
==მომდევნო პერიოდი==
მერი ტიუდორის მეფობის დროს კათოლციზმიკათოლიციზმი აღადგინეს. [[ელისაბედIელისაბედ I]]–ის დროს "რწმენის 39 მუხლით" (1571) ანგლიკანური ეკლესია დაუახლოვდა კალვინიზმს. 1567 წლიდან ანგლიკანურ ეკლესიას გამოეყვნენ [[პურიტანები]]. ინგლისის ბურჟუაზიული რევოლუცისსრევოლუციის დროს ანგლიკანური ეკლესია გააუქმეს (1643), ოფიციალურ რელიგიად იქცა [[პრესვიტერიანობა]] 1648 წლამდე, შემდეგ ინდეპენდეტობა. რესტავრაციის ხანაში პარლამენტის "ერთგვარობის აქტით" 1662 წლსწელს ანგლიკანური ეკლესია აღადგინეს. 1791 წლიდან დაწესდა რწმენის თავისუფლება კათოლიკეთათვის. 1829 წელს მოხდა "კათოლიკეთა ემანსიპაცია". 1850 წლიდან ინგლისის კათოლიკეთა სამღვდელოებას სათავეში უდგას უესტმისტერის არქიეპისკოპოსი. ინგლისის ანგლიკანური ეკლესიის მეთაურია მეფე. საეკლესიო იერარქიას სათავეში უდგას პრიმასი – კანტერბერის არქიებისკოპოსიარქიეპისკოპოსი. მას მოსდევს იორკის არქიეპისკოპოსი, ორმოცამდე ეპისკოპოსი და სხვა სასულიერო პირები. ეპისკოპოსტაეპისკოპოსთა დიდი ნაწილი ლორდთა პალატის წევრია. საეკლესიო გადაწყვეტილებებს ამტკიცებს პარლამენტი. გარდა ინგლისისა, ანგლიკანური ეკლესია დამოუკიდებლად არსებობს ირლანდიაში[[ირლანდია]]ში, [[უელსი|უელსში]], შოტლანდიაში[[შოტლანდია]]ში, კანადაში[[კანადა]]ში, ავსტრალიაში[[ავსტრალია]]ში, [[სამხრეთ აფრიკაშიაფრიკის რესპუბლიკა]]ში, აშშ–ში[[აშშ]]–ში და სხვაგან. ანგლიკანელთა საეღტოსაერთო რიცხვი 80 მილიონამდეა. ისინი ქმნიან ანგლიკნაურიანგლიკანური ეკლესიის კავშირს. 1867 წლიდან ანგლიკნაურიანგლიკანური ეკლესიის ეპისკოპოსები პერიოდილადპერიოდულად იკრიბებიან [[ლონდონი|ლონდონში]], ე. წ. ლამბერთის (კენტერბერის არქიეპისკოპოსის სასახლე ლონდონში) კონფერენციებზე.
 
== ლიტერატურა==
ხაზი 21:
[[კატეგორია:პროტესტანტიზმი]]
[[კატეგორია:ქრისტიანობა]]
 
[[sv:Anglikanska kyrkogemenskapen]]
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/ანგლიკანიზმი“-დან