დოდო გარეჯელი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ხაზი 12:
მიდიოდა დრო და ხანი დაუბრუნებლად, — მეშინოდა პირუელი სიკუდილისა და მეორე სრულიად დაკარგჳსა ღირსის საფლავისასა, ამისა გამოთ, შემდეგ ლოცჳსა და ვედრებისა ღუთისადმი-განვიზრახე გულსა შინა ჩემსა, საქმე მიუცთომელი, ესე იგი აღმოსუჱნება წმ. ნაწილთა ღირსისათა და გადასუჱნება მათი ღ. დავითის უდაბნოსა შინა. ამის გამოთ [[ჩყპა (წელი)|წელსა ჩყპა]] მარტის დღესა, მოვახსენე ჩემის გულის წადილი, ჩუჱნს ეკსარხოსს და მამათ მთავარს, მეუფე [[იოანიკე რუდნევი (ეგზარქოსი)|იოანნიკეს]] და ყოველიფერი აღუხსენ განვითარებითა, ესე იგი სრულიად აოხრება ღ. დოდოს მონასტრისა, გაქრობა საფლავის კანდლისა და დავიწყება ღირსის საფლავისასა და ნება მიბოძა და მიკურთხა გულის ძადილი და აღსრულება.
შემდეგ ამისა განვემზადე მარტის ზ დღესა ღ. დავითის უდაბნოსა შინა წასვლად და თანა წარვიყუანე სულიერი მეგობარი ჩემი, კეთილი და ბრძენი ყოვლითურთ, მყოფი ღ. დავითის უდაბნოსა შინა მორჩილად, ვითარ ოცი წელი, აწ მთავარ დიაკონად მყოფი, სფირიდონ გრძელიევი. მარტის თ დღესა, ორნი მივედით უდაბნოსა შინა და ტანა წარვიტანე მშუენიერი კაკლის კანკელი, ჩემ მიერ მოტანილი რუსეთიდან, შესამოსელნი, ბარძიმ ფეშხუმითურთ. მისრულნი უდაბნოსა შინა და მხიარულ ყოფთა ჩუჱნის მისვლისა თჳს ძმათა, მოვახსენე განზრახუა ესე ჩემი. ძმათა ფრიად განიხარეს და მადლობა შეჰსწირეს ღმერთსა და აკურთხებდნენ დიდსა მეუფესა იოანნიკეს და წინამძღუარსა მის მონასტრისასა არხიმანდრიტს გრიგორი დადიანს. მარტის იე დღესა საღამოზედ ვიწყეთ უდაბნოსა შინა ლოცუა და ღამისთევა და მომზადება მეორის დღისათჳს. მარტის ივ დღ. შევემზადენით უდაბნოდგან წარსვლად ღირსი მამა დოდოს მონასტერსა შინა. ვიყავით ესე პირნი: მე ცოდჳლი მონა ღუთისა და ჩემის მამულის ეკკელსიისა, ხუცეს მონაზონნი ღ. დავითის უდაბნოსანი, სიმეონ წულუკიძე, კაცი ღუთისა და სრულიად სავსე კეთილითა ჰაზრითა და მორჩილი თავისის თანამდეობისა, იოსტოს, კაცი კეთილ გონიერი და ერთგული უდაბნოსი და გაცარცვისა, მტერი უდაბნოს მთავარ დიაკონი ღ. დ. უდაბნოსი იოასაფ, ნათესავათ რუსი, უდაბნოს ერთგული და განუშორებელი იქიდგან,
ოდეს აღვედით ღ. მამის მონასტერსა შინა ძლივ მივაგენით ღ. დოდოს საფლავის ეკკლესიას, რომელიც სრულიად აღმოვსილი იყო ქჳშით და ლამით. ვიწყეთ პირველად აღმოწმენდა, შემდეგ იმისა გამოჩნდა ღ. დოდოს საფლავი, რომელსა ზედა დახატული იყო ხატი ღირსისა შეხვეული მაზარსა შინა, კამარით. საფლავსა ხელის ჩასაყოფი ჰქონდა, მიწის ამოსაღებად, ევლოგიათ სასოებითა და სურვილით მიმავალთა. ვიწყეთ პარაკლისის გადახდა და ვედრება საშინელისა მის საქმისა, ხელ ყოფისათჳს. ავხადეთ სამჯერ გადალესილი დუღაბით დიდი ლოდები დაკრძალული წმინდა მამათაგან სიწმიდე დამარხული. ლოდთა ქუჱშე გამოჩნდა გაცრილი წმინდა მიწა და შემდეგ ამოვიღეთ მიწა და გამოჩნდა ქჳთ დახურვილი საფლავი კლდისაგან აღმოკუჱთილი დდა ექუსი ნაჭერი პრტყელი ლოდები ედო ზედა, წმიდათა ნაწილთა, რათა მიწა არ შეხებიყო. საფლავიდგან აღმოვიდოდა მშუჱნიერი სუნნელება, რომელიც ჰზდიან აქამომდენ წმ. ნაწილთა ღირსისათა|||მ. საბინინი, „საქართველოსსა მოთხე“, 1882, გვ. 637-639}}
== ლიტერატურა ==
| |||