ჩეხოსლოვაკიის დაშლა: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ხაზი 14:
==გაყოფა==
1991 წელს ერთ სულ მოსახლეზე შემოსავალი ჩეხეთში 20% უფრო მაღალი იყო, ვიდრე სლოვაკეთში, მაგრამ მისი ზრდა იმედის მომცემი არ იყო გრძელვადიან პერსპექტივაში. 1991 წელს შეწყდა ჩეხეთიდან სლოვაკეთში თანხების ტრანსფერი, რომელიც აქამდე, როგორც წესი, ისე ხორციელდებოდა.
მრავალი ჩეხი და სლოვაკი იყო ჩეხოსლოვაკიის შემდგომი ფედერალური თანაცხოვრების მომხრე, თუმცა ზოგიერთი სლოვაკური პარტია გამოდიოდა სლოვაკეთის ეროვნული დამოუკიდებლობის და სრული თავისუფლების ლოზუნგით. მომდევნო წლებში სლოვაკეთის პოლიტიკურ პარტიებში ჩეხები ან საერთოდ არ ფიგურირებდნენ ან ძალიან მცირე რაოდენობით და პირიქით. ასეთ სიტუაციაში მთავრობამ მოითხოვა მუდმივი კონტროლი პრაღიდან. სლოვაკები განაგრძობდნენ დეცენტრალიზაციის მოთხოვნას.
1992 წელს [[ვაცლავ კლაუსი|ვაცლავ კლაუსმა]] და მისმა თანამოაზრეებმა წამოაყენეს ლოზუნგი - უფრო მჭიდრო ფედერაციის ("სიცოცხლისუნარიანი ფედერაცია") ან ორი დამოუკიდებელი სახელმწიფო. [[ვლადიმირ მეჩიარი]] და სხვა წამყვანი სლოვაკი პოლიტიკოსები ფიქრობდნენ რაღაც სხვა, განსაკუთრებული სახის [[კონფედერაცია]]ზე. ორივე მხარემ დაიწო ივნისის თვეში ხშირი და ინტენსიური მოლაპარაკებები. შეხვედრაზე მხარეებმა გაიხსნა ხშირი და ინტენსიური მოლაპარაკებების ივნისში. 17 ივლისს [[სლოვაკეთის პარლამენტი|სლოვაკეთის პარლამენტმა]] მიიღო სლოვაკი ერის დამოუკიდებლობის დეკლარაცია. ექვსი დღის შემდეგ, კლაუსი და მეჩიარი შეთანხმდნენ შეეწყვიტათ შეხვედრა. ჩეხოსლოვაკიის პრეზიდენტი [[ვაცლავ ჰაველი]] გადადგა იმის ნაცვლად, რომ დაეცვა ჩეხოსლოვაკია დაშლისაგან, რომელსაც ეწინააღმდეგებოდა მოსახლეობის დიდი უმრავლესობა. 1992 წლის სექტემბერში ჩატარებული გამოკითხვით დაშლის მომხრე იყო მხოლოდ 37% სლოვაკი და 36% ჩეხი.
==გაყოფის მიზეზები==
| |||