მუხრანბატონები: განსხვავება გადახედვებს შორის

მუხრანბატონების სამფლობელო, სამუხრანბატონო ანუ სამუხრანო, ძირითადად მუხრანის ველს მოიცავდა. სამუხრანოში შედიოდა 60-მდე სოფელი, რომელშიც დაახლოებით 1500-მდე კომლი გლეხი ცხოვრობდა. მუხრანბატონებს ჰყავდათ 13 გვარის რამდენიმე ათეული ვასალი აზნაური. სამფლობელოს ცენტრი იყო მუხრანი, სადაც მუხრანბატონებს ჰქონდათ სასახლე, ციხე, კარის ეკლესია და სხვა. [[სათავადო]] სახლის უფროსს ეწოდებოდა მუხრანბატონები სახლისკაცებს კი — მუხრანბატონიშვილი. XVI—XVII საუკუნეებში მუხრანბატონები ქართლის 5 დიდებულ თავადთა რიცხვში შედიოდნენ და დიდ როლს ასრულებდნენ ქვეყნის პოლიტიკურ ცხოვრებაში. სხვადასხვა დროს ქართლის გამგებლები იყვნენ მუხრანბატონები [[ვახტანგ მუხრანბატონი|ვახტანგ ბაგრატის ძე]], [[ქაიხოსრო მუხრანბატონი|ქაიხოსრო ვახტანგისვახ ძე]],ტო [[ვახტანგ თეიმურაზის ძე]]; ქართლის მეფე გახდა ვახტანგ მუხრანბატონი ([[ვახტანგ V]]). 1724 წლამდე ქართლის ტახტს განაგებდა ბაგრატიონთა მუხრანბატონების შტო, რომელმაც მრავალი სახელმწიფო მოღვაწე, მწერალი და მეცნიერი მოგვცა ([[გიორგი XI]], [[ვახტანგ VI]], [[ვახუშტი ბატონიშვილი|ვახუშტი]] და სხვა). XVIII საუკუნის II ნახევარში მუხრანბატონები მხარში ედგნენ [[ერეკლე II]]-ს და ენერგიულად იბრძოდნენ [[ლეკიანობა|ლეკიანობისა]] და სხვა გარეშე მტრების წინააღმდეგ.დიპლიპიტო'''''áč'''''