ეკლესია (ნაგებობა): განსხვავება გადახედვებს შორის

[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
ხაზი 31:
 
== ეკლესიის დაარსება ==
ქრისტიანული მოძღვრების მიხედვით, უფალმა [[იერსოიესო ქრისტე|იესო ქრისტემ]] თავისი ტანჯვის წინ მოწაფეებს აღუთქვა [[სულიწმინდა]]-ნუგეშინისმცემლის გამოგზავნა, რომელიც მარადის მათთან დარჩებოდა - ეს იქნებოდა სული ჭეშმარიტებისა, რომელიც ასწავლიდა და შეახსენებდა ყოველივეს, რაც თავად მაცხოვარმა იქადაგა და აუწყებდა მომავალს. [[აღდგომამაცხოვარი|აღდგომისმაცხოვარმა]] შემდგომ უფალი გამოეცხადა მოწაფეებსიქადაგა და გადასცააუწყებდა მათ [[სულიწმინდა|სულიწმიდის]] მადლმოსილი ძალა სიტყვებით: „მიიღეთ სული წმიდაჲმომავალს. უკეთუ ვიეთნიმე მიუტევნეთ ცოდვანი, მიეტევნებ მათ; და უკეთუ ვიეთნიმე შეპყრნეთ, შეპყრობილ იყვნენ“ (ინ. 20,22-23).
 
[[ელეონის მთა]]ზე [[იესო ქრისტე]]სქრისტეს [[ამაღლება|ამაღლების]] შემდეგ [[მოციქულები]] შეპირებული ნუგეშინისმცემლის – სულიწმიდის მოსვლას სასოებით მოელოდნენელოდნენ. ისინი ხშირად იკრიბებოდნენ [[სიონის მთა]]ზე და განუწყვეტლივ ლოცულობდნენ ოთახში, რომელსაც ზოგიერთი მკვლევარი სწორედ იმ ოთახად მიიჩნევს, რომელშიც მაცხოვარმა ჯვარზე გაკვრის წინ [[საიდუმლო სერობა]] გამართა. ამ დროს [[იერუსალიმი|იერუსალიმში]] [[ქრისტიანები|ქრისტიანთა]] რაოდენობა მოციქულთა ჩათვლით 120 ადამიანს არ აღემატებოდა.
 
უწინარესად. მოციქულებმა [[იუდა ისკარიოტელი]]ს ნაცვლად ახალი მოციქულის არჩევა გადაწყვიტეს, რათა თადაპირველი რიცხვი მოწაფეთა – თორმეტი, რომელიც თავად იესო ქრისტემ დაადგნა, შესრულებულიყო. გამოარჩიეს ორი მოწაფე, რომლებიც ნათლისღებიდან ამაღლებამდე უფალთან იყვნენ – [[იოსები]] და [[მატათა]], როდესაც წილიწილისყრის ჰყარესშედეგად, მეთორმეტე მოციქულად დადგენის პატივი ღვთის განგებით [[მატათა]]ს ერგო.
 
იდგა [[აღდგომა|აღდგომიდან]] ორმოცდამეათე დღე. [[პასექი]]დან ორმოცდამეათე დღეს [[ძველი აღთქმა|ძველი აღთქმის]] მიმდევრებიც დღესასწაულობდნენ, უფლის მიერ [[მოსე]]სთვის [[სინას მთა]]ზე სჯულის მიცემას აღსანიშნავად. მადლიერების ნიშნად ისინი უფალს პირველ ძნას[[ძნა]]ს სწირავდნენ და [[სინაგოგა|სინაგოგებსა]] და სახლებს მწვანე რტოებით რთავდნენ. მოსეს სჯულის მიმდევარნი, რომელი ქვეყნის მცხოვრებნიც არ უნდა ყოფილიყვნენ ისინი, ცდილობდნენ ამ დღესასწაულს [[იერუსალიმი|იერუსალიმში]] შეხვედროდნენ. მაგრამ გარდა ებრაელებისა, ამდროსამ დროს წმინდა ქალაქისაკენ უცხო ეროვნების ადამიანებიც მოიჩქაროდნენ, რომელნიც მოსეს რჯულზე იყვნენ მოქცეულნი და ერთ ღმერთს სცემდნენ თაყვანს როცა დღის სამ, ჩვენებურად დილის ცხრა საათზე ([[იუდეველები]] საათებს მზის ამოსვლიდან ითვლიდნენ), ქრისტეს მიმდევრები ერთად ლოცულობდნენ. უცებ ძლიერი ქარის ამოვარდნის ხმა გაისმა და მოციქულებს სულიწმინდა ცეცხლის ენების სახით ზედ დაადგა. მისი მადლით აღვსილი მოწაფეები მაშინვე სხვასადხვა ენაზე ალაპარაკდნენ და იერუსალიმში ჩასულ სხვადასხვა ერის შვილებს თავთავიანთ ენაზე მიმართეს. მოციქულთა სიტყვებმა ძლიერი შთაბეჭდილება მოახდინა. ამ დღეს იერუსალიმში დაახლოებით სამი ათასი კაცი მოინათლა. ამ დროიდან [[იერუსალიმი]]ს, მოგვიანებით კი [[პალესტინა|პალესტინის]] ტერიტორიები, აგრეთვე მთელი [[რომის იმპერია]] და მისგან დამოუკიდებელი ქვეყნები თანდათანობით აღივსო ქრისტიანული თემებით - ეკლესიებით.
 
როცა დღის სამ, ჩვენებურად დილის ცხრა საათზე(იუდეველები საათებს მზის ამოსვლიდან ითვლიდნენ), ქრისტეს მიმდევრები ერთად ლოცულობდნენ. უცებ ძლიერი ქარის ამოვარდნის ხმა გაისმა და მოციქულებს სულიწმინდა ცეცხლის ენების სახით ზედ დაადგა. მისი მადლით აღვსილი მოწაფეები მაშინვე სხვასადხვა ენაზე ალაპარაკდნენ და იერუსალიმში ჩასულ სხვადასხვა ერის შვილებს თავთავიანთ ენაზე მიმართეს. მოციქულთა სიტყვებმა ძლიერი შთაბეჭდილება მოახდინა. ამ დღეს იერუსალიმში დაახლოებით სამი ათასი კაცი მოინათლა და შემდგომადაც "უფალი შესძინებდა ცხოვნებულთა დღითი-დღედ ეკლესიასა" (საქმ. 2,47). ამ დროიდან იერუსალიმის, მოგვიანებით კი პალესტინის ტერიტორიები, აგრეთვე მთელი რომის იმპერია და მისგან დამოუკიდებელი ქვეყნები თანდათანობით აღივსო ქრისტიანული თემებით - ეკლესიებით. სახელი "ეკლესია" განუყოფელი იყო თითოეული ქრისტიანული თემის, სახლისა და ოჯახისაგანაც კი. ეს მიუთითებს ამ ნაწილების მთელთან - ქრისტეს ეკლესიის სხეულთან ერთიანობაზე.
 
"ქრისტეს სხეული" - ეკლესია "ორძის სიორძილსა მას ღმრთისასა" (კოლ. 2,19). მოციქული ნაგებობას ადარებს ეკლესიას და თან ამტკიცებს, რომ მისი მშენებლობა ჯერ არ დასრულებულა, იგი გრძელდება: "ყოველი შენებული, შენაწევრებული, ორძის ტაძრად უფლისა მიერ" (ეფ. 2,21). ეს ზრდა მიწიერი ეკლესიის მარტო ხილულ, რაოდენობრივ მატებას არ გულისხმობს: იგი უფრო სულიერ ზრდას, წმიდანებად შერაცხვასა და ზეციურ-მიწიერი სამყაროს სიწმიდით აღვსებას ეხება. ეკლესიის მიერ აღესრულება მამა ღმერთისაგან განსაზღვრული განგებულება "აღვსებისა მას ჟამთაისა, თავყოფად ყოველივე ქრისტეს მიმართ, რაი-იგი არს ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა" (ეფ. 1,10).
 
ეკლესიის მიწიერ ზრდაში მოიაზრება მისი საღვთისმსახურო და კანონიკური ურთიერთობების განვითარება, წმიდა მამათა ნაწერებით გამდიდრება, ამქვეყნიური არსებობისთვის აუცილებელი გარეგნული ფორმების გაფართოება.
 
ეკლესია ქრისტიანთა სულიერი სახლია. ქრისტიანის ფიქრები და ქმედებები მჭიდროდ უკავშირდება მას, როგორც მშობლიურ სახლს და უფრო მეტსაც კი. სანამ ამქვეყნად ცხოვრობს, ადამიანს მართებს ეკლესიაში აღასრულოს თავისი ცხონების საქმე, მის მიერვე ბოძებული მადლმოსილი საშუალებები გამოიყენოს განწმედისათვის. ეკლესია თავის შვილებს ზეციური სამშობლოსათვის ამზადებს.
 
თუ როგორ და რა ჩვეული თანმიმდევრრბით ხდება საღვთო მადლის მოქმედებით ადამიანის სულიერი აღორძინება და ზრდა, თუ რა დაბრკოლებათა გადალახვა მართებს მას ცხონების გზაზე, თუ როგორ უნდა მიესადაგოს აუცილებელი პირადი ძალისხმევა საღვთო მადლმოსილ შემწეობას - ყოველივე ამას გვამცნობს საღვთისმეტყველო და სასულიერო მეცნიერებათა განსაკუთრებული დარგები, რომელთაც ზნეობრივი ღვთისმეტყველება და ასკეტიკა ეწოდება.
 
== ეკლესიის თავი ==