ფშავლები: განსხვავება გადახედვებს შორის

ფშაური ფასტამალა იკერებოდა ერთი არშინი მუქი ფერის ყარამანდულასა ან ლასტიკისაგან. მოხუცი მთხრობელების გადმოცემით, ფასტამალას თავისი არსებობის მანძილზე სამჯერ გამოუცვლია ფორმა. პირველად „ენიანი ფასტამალები“ ჰქონიათ. კისრიდან წამოღებული „ენები“ მაგრდებოდა „სარტყელში“, მერე მიაკერებდნენ ნაოჭშეყრილ „ბოლოს“. შემდგომში ენები ჩამოუხსნიათ და დარჩენილა ბოლო „შახმუჭვილ-შაყრილი“ ფასტამალა, რომელსაც თავის მხრივ სულ მოკლე დროის განმავლობაში ადგილი დაუთმია „რუშიანი“ ფასტამალისათვის, რომლის შესაკერად საჭირო ყოფილა საწელე „სარტყელი“ და ერთი განი „ბოლოდ“, რომელსაც ნაოჭით მოაკერებდნენ საწელეს. ფოსტამალას ბოლო დაქობვილი, ე. ი. სარჩულდადებული ჰქონდა. ჯერ ერთი იმიტომ, რომ ნაქარგი ორმაგ ნაჭერზე კარგი გამოდიოდა, და მეორეც, ნაქარგის უკანა მხარეს ძაფების კვანძები ფასტამალას ნაპირის აკეცვის შემთხვევაში არასასიამოვნო შთაბეჭდილებას აღარ ახდენდა. ფასტამალას მოსაქარგავად იყენებდნენ შემდეგ სახეებს: „ნოქვა“, „ჭინჭველთ ნავალი“, „კავიანა“, „ჩადუნა“. ზოგი ჯვარს გამოიყვანდა, ზოგი ფოთლებს, ზოგი წინდის ჭრელას. ამ წინსაფარს ბოლო ნაწილი ნოქვითა და ბოყოტის თავებით ჰქონდა „შახმუჭვილი“ და ისე მოკერებული მთელ განზე, ბოყოტის თავები მორთული იყო ფერადი მძივებით.