ჟოზეფინ ბოარნე: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''ჟოზეფინ ბოარნე''' ('''მარია ჟოზეფინაჟოზეფინ როუზ ტაშე დე ლა პაჟერი''') ({{lang-fr|Marie Josèphe Rose de Tascher de la Pagerie}}), (დ. [[6 ივნისი]], [[1763]] — გ. [[29 მაისი]], [[1814]]) — [[საფრანგეთი]]ს იმპერატორ [[ნაპოლეონ ბონაპარტი]]ს პირველი ცოლი.

მარი როზ ჟოზეფინ ტაშე დე ლა პაჟერი ან როზ (ჟოზეფინასჟოზეფინის სახელით მისი მოხსენიება დაიწყო [[ნაპოლეონი|ნაპოლეონმა]]) დაიბადა [[მარტინიკა|მარტინიკში]] ფრანგი პლანტატორის ჟოზეფ–გასპარ ტაშე დე ლა პაჟერის ოჯახში. მოგვიანებით, ჟოზეფინაჟოზეფინი იხსენებდა, რომ ბავშვობაში ერთმა მოხუცმა შავკანინამა ქალმა უწინასწარმეტყველა, რომ ერთ დროს ის იქნებოდა "უფრო მეტი ვიდრე მეფე".

1779 წლის 13 დეკემბერს, 16 წლის ასაკში, იგი ცოლად გაჰყვა ვიკონტ ალექსანდრე დე ბოარნეს (1760—1794 წ.წ.), რომელიც იმ პერიოდში დიდი წარმატებებით სარგებლობდა ქალთა შორის. თავდაპირველად, ჟოზეფინასჟოზეფინის ოჯახი ფიქრობდა, ბოარნეზე გაეთხოვებინათ უმცროსი ქალიშვილი ქეთრინი. ნათესაური კავშირი ბოარნეს ოჯახთან ძალიან მომგებიანი იყო პლანტატორისთვის, რომლის მამული 1766 წელის ქარიშხალმა მნიშვნელოვნად დააზიანა, თუმცა ქეთრინი გარდაიცვალა 12 წლის ასაკში. ბოარნეს მეუღლე გახდა მისი უფროსი და ჟოზეფინაჟოზეფინი. ქორწინება უიღბლო აღმოჩნდა. ჟოზეფინასჟოზეფინს კი ორი უსაყვარლესი შვილი დარჩა მეუღლისგან: ქალ-ვაჟი — ეჟენ (ევგენი) დე ბოარნე. მოგვიანებით, [[იტალია|იტალიის]] ვიცე-მეფე და [[ლიხტენშტეინი]]ს ჰერცოგი და ორტანს (ჰორტენზია) დე ბოარნე, [[ჰოლანდია|ჰოლანდიის]] მეფის ლუდოვიკო ბონაპარტის მეუღლე და [[ნაპოლეონ III]] - ის დედა.

1785 წლის მარტში მეუღლეები დაშორდნენ. სამი წელი ჟოზეფინაჟოზეფინი თავისუფლებით ტკბებოდა. სიამოვნებით ერთობოდა მოდური მაღაზიებითა და არისტოკრატიული სალონებით. როცა მთელი ფინანსური შესაძლებლობები ამოეწურა, იძულებული გახდა [[მარტინიკა]]ში, საკუთარ სახლში დაბრუნებულიყო. 1789 წლის რევოლუციამ მისი ბედი შეცვალა. უწესრიგობამ მოიცვა დასავლეთ [[ინდოეთი]]ს შორეული კუნძულიც. დიდებულთათვის იქ დარჩენა უსაფრთხო აღარ იყო და 1790 წელს ჟოზეფინაჟოზეფინი კვლავ გაემგზავრა [[საფრანგეთი|საფრანგეთში]]. მანამდე, 1789 წელს ალექსანდრე ბოარნე არჩეულ იქნა [[საფრანგეთი]]ს [[გენერალური შტატები]]ს დეპუტატად. მიუხედავად თავისი არისტოკრატიული წარმოშობისა, ის ემხრობოდა საფრანგეთის მესამე წოდების დეპუტატებს მოქალაქეთა თანაბარუფლებიანობის საკითხში. ის შევიდა ეროვნული კრების შემადგენლობაში და დაიკავა კრების მდივნის და თავმჯდომარის პოსტები. ყოფილი მეუღლის მაღალმა თანამდებობებმა შესაძლებლობა მისცა ჟოზეფინასჟოზეფინს შესულიყო ქალაქის მრავალ სასახლსა და სალონში. პოლიტიკაში ალექსანდრე ბოარნე იცავდა ზომიერ შეხედულებებს. ის არ იწონებდა ღარიბთა აჯანყებებს, რევოლუციონერთა ხრიკებს სამეფო ოჯახის მიმართ და საერთოდ, თავადაზნაურობას მთლიანობაში. ჟირონდისტების ხელისუფლებაში მოსვლის შემდეგ, ბოარნემ დატოვა პოლიტიკური მოღვაწეობა და შევიდა რევოლუციურ არმიაში ავსტრიელი და პრუსიელი ინტერვენტების წინააღმდეგ საბრძოლველად.

1794 წელს გენერალი ბოარნე დაინიშნა [[საფრანგეთი]]ს რესპუბლიკის [[რაინი]]ს არმიის მთავარსარდლად, მაგრამ იაკობინელთა კონვენტის მიერ მიღებული კანონის თანახმად — არ დაეშვათ თავადაზნაურობა რევოლუციურ არმიაში სამსახურისთვის, თადარიგში წავიდა. მოგვიანებით ის დაადანაშაულეს მაინის დაცვისათვის უმოქმედობაში და ცრუ ბრალდებით დააპატიმრეს. ჟოზეფინასჟოზეფინის დაბადების დღეს, 1794 წლის 23 ივნისს ის დააპატიმრეს და თავი მოჰკვეთეს [[გილიოტინა]]ზე. სასიკვდილო საფრთხე დაემუქრა მთელ მის სანათესაოს. დააპატიმრეს ჟოზეფინაცჟოზეფინიც და მიუსაჯეს ჩამოხრჩობა, მაგრამ 9 [[თერმიდორი]]ს გადატრიალების შემდეგ სასიკვდილო განაჩენი შეიცვალა და მალე ჟოზეფინაჟოზეფინი გაათავისუფლეს.

ციხიდან გამოსვლის შემდეგ ჟოზეფინასჟოზეფინის მდგომარეობა უკიდურესად გართულდა. ყოფილი მეუღლის ქონება კონფისკირებული აღმოჩნდა, ხოლო შეტყობინება [[მარტინიკა]]სა (საიდანაც მას შეეძლო განსაზღვრული ფულადი კომპენსაციის მიღება) და მეტროპოლიას შორის ფაქტობრივად გაწყვეტილი იყო [[ინგლისი|ინგლისთან]] დაუსრულებელი ომის გამო.

* ჟოზეფინაჟოზეფინი, [[ანდრე კასტელოტი]] ISBN 4-87187-853-8