თერმომეტრი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 1:
[[ფაილი:თერმომეტრი.jpg|thumb|ადამიანის ტემპერატურის საზომი თერმომეტრი]]
[[ფაილი:ელექტრონული თერმომეტრი.jpg|thumb|ელექტრონული თერმომეტრი]]
[[ფაილი:Term165.gif|thumb|გალილეო გალილეის ჰაერის თერმოსკოპი]]
[[ფაილი:Term265.gif|thumb|ფლორენციელი მეცნიერების მიერ გაუმჯობესებული გალილეო გალილეის თერმოსკოპი]]
'''თერმომეტრი''' ({{lang-la|Thermo — სითბო, Metrum — ზომა}}) — ტემპერატურის გასაზომი ხელსაწყო. თერმომეტრი ძირითადად ორი ტიპისაა. პირველში, რომელიც შუშის მილისაგან შედგება, მოთავსებულია დანაყოფიანი ფირფიტა, რომელზეც [[ვერცხლისწყალი|ვერცხლისწყლით]] სავსე ღეროა დამაგრებული და ელექტრონული, რომელმაც სხვები ჩაანაცვლა.
 
Line 11 ⟶ 13:
მოგვიანებით, ფლორენციელმა მეცნიერებმა გააუმჯობესეს გალილეის თერმოსკოპი, გრაფიკის დამატებით. მათ ასევე გამოტუმბეს ბურთიდან ჰაერი.
 
მე–17 საუკუნეში, საჰაერო თერმოსკოპი ფლორენციელმა მეცნიერმა [[ევანჯელისტა ტორიჩელი|ევანჯელისტა ტორიჩელიმ]] ალკოჰოლურში გარდაქმნა. ბურთი უკვე ხელსაწყოს ქვედა ნაწილში მოთავსებულიყო; წყლით სავსე ჭურჭელი საერთოდ ამოიღეს, ხოლო მილში წყლის ნაცვლად სპირტი ჩაასხეს. სხეულის მოქმედება ემყარებოდა სპირტის გაფართოებაზე გათბობისას, – ამის შემდეგ მაჩვენებელი აღარ იყო დამოკიდებული [[ატმოსფერული წნევა|ატმოსფერულ წნევაზე]]. ეს ერთ–ერთი პირველი იყო თხევადი თერმომეტრებიდან. იმ დროისთვის ხელსაწყოების მაჩვენებლები ერთმანეთს არ ემთხვეოდა, ამიტომ 1694 წელს [[კარლო რენალდინი|კარლო რენალდინმა]] შესთავაზა, რომ ტემპერატურის ორი უკიდურესი წერტილი (ყინულის ლღობისა და წყლის დუღილის) მიეღოთ.
[[ფაილი:Term165.gif|thumb|გალილეო გალილეის ჰაერის თერმოსკოპი]]
იმ დროისთვის ხელსაწყოების მაჩვენებლები ერთმანეთს არ ემთხვეოდა, ამიტომ 1694 წელს [[კარლო რენალდინი|კარლო რენალდინმა]] შესთავაზა, რომ ტემპერატურის ორი უკიდურესი წერტილი (ყინულის ლღობისა და წყლის დუღილის) მიეღოთ.
 
1714 წელს [[დანიელ გაბრიელ ფარენჰაიტი|დანიელ გაბრიელ ფარენჰაიტმა]] შექმნა ვერცხლისწყლის თერმომეტრი. სკალაზე მან სამი დაფიქსირებული წერტილი აღნიშნა: ქვედა 32 °F – მარილიანი ხსნარის გაყინვის ტემპერატურა, 96 °F – ადამიანის სხეულის ტემპერატურა, ზედა 212 °F – წყლის დუღილის ტემპერატურა. ფარენჰაიტის თერმოეტრით სარგებლობდნენ ინგლისურენოვან ქვეყნებში მე–20 საუკუნის 70–იანებამდე, ხოლო ამერიკაში დღესდღეისობითაც იყენებენ.
კიდევ ერთი სკალა შემოთავაზებული იყო ფრანგი მეცნიერის [[რეომიუროს]] მიერ 1730 წელს. ის კვლევებს ატარებდა სპირტის თერმომეტრზე და მივიდა დასკვნამდე, რომ სკალა შეიძლება სპირტის გაფართოების საფუძველზე აიგოს. სპირტისა და წყლის ნარევში, რომელშიც სპირტი ისე შეეფარდება წყალს, როგორც 5:1, ტემპერატურის ცვლილებასთან, გაყინვის წერტილიდან დუღილის წერტილამდე, მათი შეფარდება ხდება 1000:1080. ამ ფაქტზე დაყრდნობით მან გამოიყენა 0 °, როგორც ყინულის დნობის ტემპერატურა და 80 °, როგორც წყლის დუღილის ტემპერატურა ნორმალური ატმოსფერული წნევის დროს. [[ევანჯელისტა ტორიჩელი]]
 
[[ფაილი:Term265.gif|thumb|ფლორენციელი მეცნიერების მიერ გაუმჯობესებული გალილეო გალილეის თერმოსკოპი]]
1742 წელს შვედმა მეცნიერმა [[ანდერს ცელსიუსი|ანდერს ცელსიუსმა]] დაამზადა ვერცხლისწყლის თერმომეტრის ახალი სკალა, რომელშიც მანძილი უკიდურეს წერტილებს შორის 100 ° იყო. ამ შემთხვევაში წყლის დუღილის ტემპერატურა იყო 0 °, ხოლო ყინულის დნობის ტემპერატურა 100 °. თუმცა სკალის ეს სახე არც თუ ისე კომფორტული აღმოჩნდა და მოგვიანებით ასტრონომმა [[მ. შტრემერმა]] და ბოტანიკოსმა [[კ.კარლ ლინეიმლინე]] გადაწყვიტეს 100 ° და 0 °–ის გადანაცვლება.
[[მიხეილ ლომონოსოვი]]ს მიერ შემოთავაზებული იყო ყინულის დნობისა და წყლის დუღილის ტემპერატურას შორის 150°–ანი მანძილი. ი. გ. ლამბერტს კი ჰაერის თერმომეტრის (რომელიც 375°–იანი სკალისგან შდგებოდა და რომლის ერთი გრადუსი ჰაერის გაფართოების ერთ მეათასედ ნაწილს უდრიდა) გამოგონებაში მიუძღვის დიდი წვლილი. იყო ასევე მცდელობა გამოეგონათ თერმომეტრი, რომელიც მყარი საგნების გაფართოებაზე იმუშავებდა. 1747 წელს ჰოლანდიელმა მეცნიერმა [[პ. მუშენბრუგმა]] გამოიყენა მეტალის გაფართოება სხვადასხვა [[ლითონი]]ს დნობის ტემპერატურის გასაზომად.
 
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/თერმომეტრი“-დან