მონღოლთა ბატონობა საქართველოში: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
მომხმარებლის 134.90.110.100 ცვლილებების გაუქმება (№2975615)
ხაზი 6:
 
==მონღოლური აღწერები==
[[1247]] წელს [[გუიუქ-ყაენი|გუიუქ-ყაენმა]] 2 მეფე დაამტკიცა საქართველოს ტახტზე - [[დავით VII ულუ|დავით ულუ]], ლაშას ძე და [[დავით VI ნარინი|დავით ნარინი]], რუსუდანის ძე. [[1248]] და [[1249]] წლისათვის ისინი [[მონღოლეთი]]დან სამშობლოში დაბრუნდნენ და ერთად შეუდგნენ ქვეყნის მართვას. [[1254]]-[[1258]] წლებში ხარკის ოდენობისა და გამოსაყვან მეომართა რიცხვის დასადგენად [[არღუნ-ნოინი|არღუნ-ნოინმა]] აღწერა ჩაატარა საქართველოში. ამის შედეგად ქვეყანას დააკისრეს 90 ათასი მეომრის გამოყვანა და მთელი რიგი ახალი გადასახადები ([[თამღა]], [[თაღარი (გადასახადი)|თაღარი]], მალი, [[საიამე]], ულუფა, [[ყალანი]], [[ყაფჩერი]]...), რაც ძველ გამოსაღებებთანგადასახადებთან ერთად მძიმე ტვირთად აწვებოდა მწარმოებელ მოსახლეობას და საბოლოოდ აჩანაგებდა მას. გადასახადების აკრეფა ხშირად იჯარით გაიცემოდა. ეს კიდევ უფრო აუარესებდა გადამხდელთა მდგომარეობას, ასეთი მეიჯარე უნდა ყოფილიყო მუსლიმანი ვაჭარი ხოჯა აზიზი, რომელიც არღუნმა დატოვა საქართველოში გადასახადების ასაკრეფად.
 
==აჯანყებები მონღოლთა წინააღმდეგ==