ნეოკლასიციზმი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ნეოკლასიციზმი არქიტექტურაში [[XVIII საუკუნე|XVIII საუკუნის]] ბოლოს და [[XIX საუკუნე|XIX საუკუნის]] დასაწყისს ემთხვევა. იგი იყენებს ბერძნულ-რომაულ ელემენტებს (კოლონები, ფრონტონი, ჰარმონიული პროპორციები) და პოლიტიკის სამსახურში დგება.

ლიტერატურაში ნეოკლასიციზმი განვითარდა პირველი მსოფლიო ომის შემდგეშემდეგ ულტრა-რომანტიკული მიმდინარეობების საპირისპიროდ. მას ახასიათება მორალის ქადაგება, ემოციების სეკავება, რელიგიისადმი დაბრუნება და რეაქციონერული პოლიტილური იდეოლოგია. ამ მიმდინარეობის მთავარი წარმომადგენლები ლიტერატურაში არიან: [[ელიოტი, ტომას სტერნ|ტ. ს. ელიოტი]] და [[ლევისი, უინდამ|ლევისი]].