მიხეილ წერეთელი: განსხვავება გადახედვებს შორის

დაიბადა ზემო [[იმერეთი]]ს ერთ-ერთ ულამაზეს სოფელ ცხრუკვეთში. იგი იყო იმერეთის მეფის [[სოლომონ I]]-ის კარის მოძღვარის '''სვიმონ წერეთლის''' (მისგან იღებს სათავეს '''მოძღვრიშვილ-წერეთელთა''' ცნობილი საგვარეულო) და იმერეთის მეფის [[დავით II, გიორგი VII-ის ძე|დავით II]]-ის ასულის '''ატატო ბაგრატიონის''' პირდაპირი შთამომავალი იყო.

[[1907]] წელს მ. წერეთელი [[საქართველო|საქართველოში]]ში დაბრუნდა. მცირე ხნის შემდეგ, იმავე წლის 30 აგვისტოს, საქართველოში დატრიალდა უდიდესი ტრაგედია დატრიალდა - [[წიწამური|წიწამურთან]] ვერაგულად იქნამოკლულ მოკლულიიქნა დიდი [[ჭავჭავაძე, ილია|ილია ჭავჭავაძე]] (1837-1907). გაზეთის "ისარი" [[1907]] წლის [[2 სექტემბერი|2 სექტემბრის]] ნომერში გამოქვეყნდა მ. წერეთლის ცნობილი წერილი "კაცია ადამიანი?!". ქართველი საზოგადოებისთვის კარგად არის ცნობილი სიტყვა, რომელიც მან წარმოსთქვა ილიას დაკრძალვაზე. როგორც სტატია, ისე სიტყვა იმავე წლის დამლევს გამოქვეყნდა მემორიალურ კრებულში "ილია ჭავჭავაძის სიკვდილი და დასაფლავება".

[[1909]] წელს თბილისში გამოიცა მ. წერეთლის უაღრესად მნიშვნელოვანი სოციოლოგიური გამოკვლევა "ერი და კაცობრიობა".

[[1910]] წელს იგი სიტყვით გამოვიდა [[ლონდონი|ლონდონის]]ს ჩაგრულ ერთა ყრილობაზე.

[[1914]] წელს მიხეილ წერეთელმა მოიპოვა ჰაიდელბერგის უნივერსიტეტის დოქტორის ხარისხი [[ასირიოლოგია|ასირიოლოგიაში]]. სადისერტაციო ნაშრომი იმავე წელს ცალკე წიგნად გამოიცა ხსენებული უნივერსიტეტის მიერ.

[[1916]] წელს იგი მონაწილეობდა [[ლოზანა|ლოზანაში]]ში გამართულ ჩაგრულ ერთა ყრილობაში. იმავე წელს ფრანგულ ენაზე გამოიცა მისი წიგნი კავკასიის ეთნიკური და კულტურული განვითარების საკვანძო საკითხების შესახებ.

[[1913]]-[[1916]] წლებში [[დიდი ბრიტანეთი|დიდი ბრიტანეთისა]]სა და [[ირლანდია|ირლანდიის]] სამეფო სააზიო საზოგადოების შრომების რამდენიმე ნომერში გამოქვეყნდა მ. წერეთლის ნაშრომი "სუმერელები და ქართველები". არჩეული იყო აღნიშნული საზოგადოების ნამდვილ წევრად.

[[1918]]-[[1919]] წლებში იგი იყო [[საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა|საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის]] დიპლომატიური მისიების ხელმძღვანელი [[გერმანია|გერმანიაში]]ში და [[სკანდინავია|სკანდინავიის ქვეყნებში]].

[[1922]]-[[1945]] წლებში იგი იყო ჯერ [[ბრიუსელი|ბრიუსელის]]ს უნივერსიტეტის (1922-1933), შემდეგ კი [[ბერლინი|ბერლინის]]ს ჰუმბოლდტის სახელობის უნივერსიტეტის (1933-1945) პროფესორი.

[[1920]]-იანი წლების პირველ ნახევარში [[სტამბოლი|სტამბოლის]]ს ([[კონსტანტინოპოლი]]ს) ქართველ კათოლიკეთა სავანესთან არსებულმა გამომცემლობამ გამოსცა მ. წერეთლის მიერ ნათარგმნი "გილგამეშიანი" და მისი მონოგრაფიული გამოკვლევა "ხეთის ქვეყანა".

[[1933]]-[[1953]] წლებში საერთაშორისო სამეცნიერო ჟურნალის "რევიუ დ'ასირიოლოჟი" (ბელგია) ნომრებში გამოქვეყნდა მისი სტატიების სერია [[ურარტუ|ურარტუს]]ს ისტორიის საკითხებზე. მ. წერეთელი არჩეული იყო ამ ჟურნალის სარედაქციო საბჭოს წევრად.

[[1933]] წელს ბერლინში გამოიცა [[ორბელიანი, სულხან-საბა|სულხან-საბა ორბელიანიორბელიანის]]ს ცნობილი თხზულების "სიბრძნე სიცრუისა" მიხეილ წერეთლისეული გერმანული თარგმანი.