ასექსუალობა: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 1:
{{ვიკი}}
'''ასექსუალობა''' (ნონსექსუალობა) - აღწერს სექსუალური მიზიდულობის ნაკლებობას ვინმეს მიმართ, მცირე ან საერთოდ არარსებულ ინტერესს სექსუალურ აქტივობაში. ასექსუალობა შეიძლება ჩაითვალოს სექსუალური ორიენტაციის ნაკლებობად და მის ერთ-ერთ ვარიაციად ჰეტერო სექსუალობასთან, ჰომოსექსუალობასთან ან ბისექსუალობასთან ერთად. 2004 წლის კვლევის მიხედვით ასექსუალები ბრიტანეთის მოსახლეობის 1% შეადგენენ. ასექსუალობა განსხვავდება სქესობრივი აქტივობებისგან თავშეკავებისაგან, რაც განპირობებული და მოტივირებულია ინდივიდუალური და რელიგიური ფაქტორებით. ასეთი ადამიანების უმრავლესობას აქვს ინტერესი საპირისპირო სქესის ან საკუთარი თავის მიმართ, განსხვავებით ასექსუალებისა. (ეს წინადადება ვერ ვიპოვე)
ზოგ შემთხვევაში ასექსუალი პირი შესაძლოა სექსუალურად აქტიური იყოს, რაც განპირობებულია რიგი ფაქტორებით, მაგ; სურვილი სიამოვნების განცდისა, პარტნიორისთვის სიამოვნების მინიჭება,ბავშვის ყოლის სურვილი
 
ხაზი 16:
== გავრცელება ==
1977 წლის სტატია სახელწოდებით Asexual and Autoerotic Women: Two Invisible Groups (ასექსუალი და აუტო ეროტიული ქალები: ორი უჩინარი ჯგუფი) ერთ-ერთი პირველი ნაშრომია, რომელიც ადამიანების ასექსუალობას მიეძღვნა. ავტორი მაირა ჯონსონი ასექსუალებს განსაზღვრავს როგორც მამაკაცებს და ქალებს, რომლებიც მიუხედავად ფიზიკური და ემოციური მდგომარეობისა, ფაქტობრივი სექსუალური ისტორიისა, ოჯახური მდგომარეობისა ან იდეოლოგიური სტატუსისა ამჯობინებენ არ ჩაერთონ სექსუალურ აქტივობებში. ჯონსონი თვლის, რომ ასეთი ადამიანები დაჩაგრულები არიან, უჩინარებად მიიჩნევენ რადგანაც ისინი სექსუალური რევოლუციისა და ფემინისტური მოძრაობის მიღმა აღმოჩნდნენ. საზოგადოება აიგნორებს მათ არსებობას, უარყოფს, ან თვლის, რომ ისინი ასკეტურები არიან რელიგიური შეხედულების, ნევროტულობის ან პოლიტიკური მიზეზების გამო. პირველი პუბლიკაცია, რომელიც ასექსუალების შესახებ ემპირიულ ცნობებს გვაწვდის 1983 წელს Paula Noris-მა გამოაქვეყნა და ეხებოდა სექსუალურ ორიენტაციასა და ფსიქიკურ ჯანმრთელობას შორის მიმართებას. კვლევაში მონაწილე 689 ადამიანისგან უმეტესობა ამერიკის სხვადასხვა უნივერსიტეტის სოციოლოგიისა და ფსიქოლოგიის ფაკულტეტების სტუდენტი იყო. გამოკითხვა მოიცავდა კლინიკური კეთილდღეობის სკალებს და კითხვებს სექსუალრი აქტივობების სიხშირის შესახებ. შედეგებზე დაყრდნობით რესპონდენტებმა გააკეთეს შეფასებები ჰეტერო-ეროტიციზმის და ჰომო-ეროტიციზმის სკალების მიხედვით, 0-დან 100-მდე. რესპონდენტებს, რომლებმაც 10-ზე დაბალი შეფასება გააკეთეს ასექსუალების კატეგორია მიენიჭათ. კატეორია მოიცავდა მამაკაცების 5%, ხოლო ქალების 10%. შედეგების მიხედვით ასექსუალები უფრო მიდრეკილები იყვნენ დაბალი თვითშეფასებისა და დეპრესიისადმი, ვიდრე სხვა ორიენტაციის ადამიანები. ნურისი არ თვლის, რომ რაიმე კონკრეტული დასკვნის გამოტანა შესაძლებელია ამ შედეგების მიხედვით, რიგი მიზეზების გამო. რიგ სხვა სახეობებში, რომლებიც სქესობრივი გზით მრავლდებიან, ვლინდება ისეთები, რომლებსაც არ აქვთ ინტერესი სექსუალური აქტივობის მიმართ, შესაძლოა ისინიც ასექსუალებად ჩაითვალონ. კვლევებმა დაადგინა, რომ 12,5 % არ ავლენს სექსუალურ ინტერესს. მაგ.ასექსუალი ცხვრები ჩვეულებრივებისგან ჰორმონების რაოდენობით არ განსხვავდებოდნენ.
2010 წელს Karli June Cerankowski-სა და Megan Milks-ის, გამოქვეყნებული სტატიის მიხედვით რომ ასექსუალობა ბადებს კითხვებს გენდერის და სექსუალობის კვლევებში. კითხვები უფრო მეტია, ვიდრე პასუხები; მაგალითად,როგორ უნდა აარიდოს ადამიანმა სექსს თავი, აქტივობას, რომელიც საზოგადოებისთვის მიღებულია, როგორც ერთ-ერთი ძირითადი ინსტინქტი. დღესდღეობით ასექსუალთა ორგანიზაციები და ინტერნეტ რესურსები გადამწყვეტ როლს თამაშობენ ასექსუალების შესახებ ადამიანების ინფორმირებაში. კვლევების ნაკლებობის გამო მედიკოსებისთვის ასექსუალობის ეტიოლოგიის გაგება სირთულეს წარმოადგენს. ადამიანთა უმეტესობა ვინც თავს ასექსუალს უწოდებს თვით იდენტიფიცირებულია. ეს შესაძლოა პრობლემური გახდეს, როდესაც ასექსუალობა ეშლებათ ინტიმურ ან ურთიერთობების პრობლემებში, ან სხვა სიმპტომებში, რომლებიც არ განსაზღვრავს ასექსუალობას. არსებობს ასევე მოსახლეობის მნიშვნელოვანი ნაწილი, რომლებისთვისაც ეს გაუგებარი ფენომენია, ამიტომ ასექსუალთა ორგანიზაციებისთვის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი საკითხია ხალხისთვის მეტი ინფორმაციის მიწოდება, თუმცა თემაზე სამეცნიერო ფაქტების ნაკლებობის გამო, ამ ინფორმაციას ხშირად ეჭვქვეშ აყენებენ.
 
2010 წელს Karli June Cerankowski-სა და Megan Milks-ის, გამოქვეყნებული სტატიის მიხედვით რომ ასექსუალობა ბადებს კითხვებს გენდერის და სექსუალობის კვლევებში. კითხვები უფრო მეტია, ვიდრე პასუხები; მაგალითად,როგორ უნდა აარიდოს ადამიანმა სექსს თავი, აქტივობას, რომელიც საზოგადოებისთვის მიღებულია, როგორც ერთ-ერთი ძირითადი ინსტინქტი. დღესდღეობით ასექსუალთა ორგანიზაციები და ინტერნეტ რესურსები გადამწყვეტ როლს თამაშობენ ასექსუალების შესახებ ადამიანების ინფორმირებაში. კვლევების ნაკლებობის გამო მედიკოსებისთვის ასექსუალობის ეტიოლოგიის გაგება სირთულეს წარმოადგენს. ადამიანთა უმეტესობა ვინც თავს ასექსუალს უწოდებს თვით იდენტიფიცირებულია. ეს შესაძლოა პრობლემური გახდეს, როდესაც ასექსუალობა ეშლებათ ინტიმურ ან ურთიერთობების პრობლემებში, ან სხვა სიმპტომებში, რომლებიც არ განსაზღვრავს ასექსუალობას. არსებობს ასევე მოსახლეობის მნიშვნელოვანი ნაწილი, რომლებისთვისაც ეს გაუგებარი ფენომენია, ამიტომ ასექსუალთა ორგანიზაციებისთვის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი საკითხია ხალხისთვის მეტი ინფორმაციის მიწოდება, თუმცა თემაზე სამეცნიერო ფაქტების ნაკლებობის გამო, ამ ინფორმაციას ხშირად ეჭვქვეშ აყენებენ.
 
== იხილეთ აგრეთვე ==
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/ასექსუალობა“-დან