არჩილ სულაკაური: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 1:
'''არჩილ სამსონის ძე სულაკაური''' (დ. [[15 თებერვალი]], [[1927]], [[თბილისი]] — გ. [[26 აგვისტო]], [[1997]], თბილისი) — ქართველი პოეტი და პროზაიკოსი. დაჯილდოებულია [[შოთა რუსთაველის პრემია|შოთა რუსთაველის სახელობის სახელმწიფო პრემიითა]] (1971) და „[[საპატიო ნიშნის ორდენი|საპატიო ნიშნის]]“ ორდენით.
 
არჩილ სულაკაურმა 1951 წელს [[თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი]]ს ფილოლოგიის ფაკულტეტი დაამთავრა. 1973 წლიდან სულაკაური იყო გამომცემლობა [[ნაკადული (გამომცემლობა)|"ნაკადულის"]] დირექტორი, ხოლო 1982 წლიდან - ჟურნალ „[[მნათობი (ჟურნალი)|მნათობის]]“ მთავარი რედაქტორი.
 
== შემოქმედება ==
პოეტის პირველი ლექსები [[1946]] წელს "ლიტერატურულ გაზეთში“ დაიბეჭდა, ხოლო 1951 წელს გამოვიდა მისი ლექსთა პირველი წიგნი. მას ეკუთვნის პოეტური კრებულები: "ჩემი ქუჩის დღესასწაული“ (1956), "საგზალი“ (1959), "ოთხივე მხრიდან“ (1975), "სიჩუმე“ (1978), "ლექსები“ (1980). პროზაულ ნაწარმოებებს შორის აღსანიშნავია „ტალღები ნაპირისკენ მიისწრაფიან“ (1957), „[[ბიჭი და ძაღლი]]“ (1966), „ოქროს თევზი“ (1966), „[[სალამურას თავგადასავალი]]“ (1969; შოთა რუსთაველის სახელმწიფო პრემია,1971წ), „ლუკა“ (1972), „თეთრი ცხენი“ (1984), კრებულები „მოთხრობები. რომანი“ (1972), „მოთხრობები“ (1975) და სხვა.
 
1973 წლიდან იყო გამომცემლობა „[[ნაკადული (გამომცემლობა)|ნაკადულის]]“ დირექტორი, 1982 წლიდან ჟურნალ [[მნათობი (ჟურნალი)|„მნათობის“]] მთავარი რედაქტორი. 1971 წელს მიანიჭეს შოთა რუსთაველის პრემია, დაჯილდოებულია „საპატიო ნიშნის“ ორდენითა და მედლებით.
 
არჩილ სულაკაური გარდაიცვალა 1997 წელს, თბილისში. დაკრძალულია [[დიდუბის პანთეონი|დიდუბის მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა პანთეონში]].
 
==რესურსები ინტერნეტში==
{{Nplg ბიოგრაფია|00000723}}
{{Geocinema სცენარისტი|99|არჩილ სულაკაური}}
 
{{ესკიზი-ბიოგრაფია}}
{{DEFAULTSORT:სულაკაური, არჩილ}}
 
[[კატეგორია:ქართველი მწერლები]]